Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Φτερά από μετάξι

«Καλότυχο το γένος των πουλιών
που το χειμώνα δεν χρειάζονται κάπες,
μα έχουν τα φτερά τους
κι ούτε τα καίνε
οι λαμπερές ζεστές ακτίνες του καλοκαιριού,
μα κατοικούνε στ’ ανθισμένα λιβάδια
μες στις φυλλωσιές,
όταν ο τζίτζικας ο εξαίσιος,
τρελός από τον ήλιο,
τραγουδάει στις ζέστες του μεσημεριού»Αριστοφάνης, «Όρνιθες»
«διασκευή»

Τι γίνεται όμως, όταν ένα πουλί έχει χάσει τα φτερά του;
Τι γίνεται όταν φτερουγίζει μες στην καρδιά του το όνειρο, αλλά με τις φτερούγες του σπασμένες, στερείται την ελπίδα να το δει να ζωντανεύει;
Όλοι εκείνοι που έχουν χάσει τα φτερά τους, έχουν ελπίδα κάποτε να βρουν τον προορισμό τους;
Όλοι όσοι λέγονται «άτομα με ειδικές ανάγκες» πόσο διαφέρουν, πόσο μοιάζουν και πόσο δυνατότεροι μπορεί ν’ αποδειχτούν από όλους εμάς τους αρτιμελείς, απ’ όλους όσους δεν χάσαμε ποτέ τα δυνατά φτερά μας;

Η απάντηση που έδωσα εγώ υπάρχει στο νέο μου βιβλίο «Φτερά από μετάξι» που θα κυκλοφορήσει στις 18 Φεβρουαρίου 2008 και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γι’ αυτό, καθώς ήθελα καιρό να το γράψω προς τιμήν των ιδιαίτερα δυνατών ανθρώπων, που στα μάτια μας μόνο φαντάζουν αδύναμοι. Προς τιμήν των ανθρώπων με «ειδικές ανάγκες» αλλά και με τόσο ειδικές δυνάμεις. Περιμένω τις σκέψεις σας. Με πολλή πολλή αγάπη,
Πασχαλία Τραυλού.

27 σχόλια:

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Κυρία Τραυλού καλημέρα!!!!
Διάβασα ένα απόσπασμα στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός και μου άρεσε πολύ.
Καθότι κι εγώ υπήρξα ΑμΕΑ, (τώρα έχω ξεπεράσει τα περισσότερα προβλήματα) πιστεύω ότι θα μου αρέσει ιδιαίτερα.
Σας εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου, τη καλύτερη επιτυχία για το νέο σας εγχείρημα. Με το που θα τελειώσω τις εξετάσεις μου θα τρέξω να το πάρω.
Πολλά φιλιά
Μαρία

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Μαρία μου,
Χαίρομαι ιδιαίτερα αφενός γιατί ξεπέρασες το πρόβλημά σου αφετέρου επειδή εσύ θα μπορέσεις να κρίνεις πιο αυστηρά κατά πόσον αποδίδω τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της ηρωίδας. Περιμένω με αγωνία την άποψή σου για το βιβλίο και σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα που επικοινώνησες μαζί μου. Κάθε φορά που κυκλοφορεί νέο βιβλίο μου αισθάνομαι δέος. Αυτή τη φορά όμως, έχω άγχος περισσότερο επειδή αγγίζω ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Πασχαλία, καλησπέρα από την άκρη του Αιγαίου, τη μικρή Νίσυρο. Χαίρομαι πολύ που έμαθα ότι έχεις ιστολόγιο. Σε έψαχνα καιρό μέσα από το google, μα τα αποτελέσματα με έφερναν μπροστά μόνο σε κριτικές και παρουσιάσεις των βιβλίων σου. έχω διαβάσει τα "Ήθελα μόνο ένα αντίο" και "Το κλειδωμένο συρτάρι". Το τελευταίο το παρουσίασα πριν ένα χρόνο και μέσα από το προσωπικό μου ιστολόγιο που δεν είναι αμιγώς βιβλιοφιλικό, αλλά έχει θέσει και ως σκοπό του να φέρει κοντά στο βιβλίο εκείνους τους μη φανατικούς αναγνώστες ή τους πολύ απόμακρους. Γι αυτό και ξεκίνησα αρχικά παντρεύοντας λογοτεχνικά κείμενα με φωτογραφίες του νησιού μου, έπειτα άρχισαν οι πρώτες συνεντεύξεις μου με συγγραφείς κι ακολούθησαν λίγο καιρό αργότερα τα πρώτα δικά μου κείμενα πλαισιωμένα με κλιπάκια από το youtube. Οι εκδόσεις Ψυχογιός μάλιστα έχουν συνεργαστεί με το ιστολόγιο σε έναν από τους 11 μέχρι στιγμής διαγωνισμούς που έλαβαν χώρα. Αν κάνεις κλικ εδώ

http://tera-amou.pblogs.gr/2007/01/kleidwmeno-syrtari.html

θα δεις μία από τις πρώτες μου δειλές ομολογουμένως εγγραφές και τι γράφτηκε για το βιβλίο σου. Καλή επιτυχία και στο καινούργιο, να είναι καλοτάξιδο εύχομαι.

Σε φιλώ,
Νίκος Διακογιάννης

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Καλησπέρα στη Νίσυρο και σε σένα Νίκο. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές και για το αφιέρωμα στο ιστολόγιό σου. Θα χαρώ να μου πεις τις απόψεις σου για το νέο μου βιβλίο. Στη διεύθυνση που μου γράφεις θα μπω απόψε κιόλας.

Ανώνυμος είπε...

Κα Τραυλού
μόλις σας βρήκα απο το μπλογκ της Λενας Μαντα.Δεν εχω διαβάσει κανένα βιβλίο σας,αλλά εδώ και καιρό έχω ένα δικό σας ανάμεσα σε στοίβες άλλων που περιμένει τη σειρα του...ειναι "η ματζίκα της αγάπης"

Τέσυ Μπάιλα είπε...

καλή κυκλοφορία στο νέο βιβλίο!
περιμένουμε την κυκλοφορία του, για ν ακουμπήσουμε πάνω στα φτερά του και να πετάξουμε μαζί του στο μετάξι της αληθινής λογοτεχνίας.
Καλή επιτυχία

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπητή cook θα χαρώ ιδιαίτερα αν καποια στιγμή διαβάζεις τη Ματζίκα της αγάπης και μου γράψεις τις εντυπώσεις σου. Αγαπώ ιδιαίτερα αυτή την ηρωίδα και χαίρομαι ξεχωριστά όταν συζητώ γιαυτό το βιβλίο μου με αναγνώστες. Ελπίζω να περάσεις καλά.
Τέσυ μου, μέσα από την καρδιά μου σ' ευχαριστώ και ελπίζω να φανώ αντάξια των προσδοκιών σου για αληθινή λογοτεχνία. Περιμένω τις εντυπώσεις σου.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Γειά σου Πασχαλία! Περιμένω εναγωνίως το βιβλίο!
Νικόδημε το Κλειδωμένο συρτάρι το αγάπησα πολύ, με άγγιξε βαθιά και είχα τη χαρά να το παρουσιάσω κιόλας!
cook: αν αγάπησα το Συρτάρι, λάτρεψα την Ματζίκα! Είναι στην μνήμη μου χαραγμένη κι ας έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε και ας ακολούθησαν τόσα και τόσα βιβλία!
Καλοτάξιδο Πασχαλία!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Λένα μου, ευχαριστώ από καρδιάς και περιμένω τις εντυπώσεις σου, όπως επίσης και μια ευκαιρία να κάνω κι εγώ παρουσίαση σε ένα από τα επόμενα βιβλία σου. Φιλιά

EKT είπε...

Καλοτάξειδο και αυτό αγαπητή Πασχαλία. Να είσαι σίγουρη οτι θα είναι το πρώτο που θα διαβάσω μόλις τελειώσω αυτά τα δύο!! που διαβάζω τώρα. Τι φοβερό να μη σου φτάνει ο χρόνος. Θέλω να σου γράψω και πάνω σ'αυτά που λέγαμε για την έμπνευση, αλλά πνίγομαι.. Κάποτε θα τα καταφέρω.
Φιλιά
ΕΚΤ Ελένη

Ανώνυμος είπε...

Τη Δευτέρα πιστεύω να φτάσει μέχρι τη Νίσυρο το νέο σου βιβλίο, Πασχαλία μου. Το παρήγγειλα μαζί με το νέο της Μάρως. Αν δενέχει απαγορευτικό απόπλου θα το έχω σύντομα. Την καλησπέρα μου λοιπόν...

Smaragdenia είπε...

Αγαπητή μου,
έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία σου και μ' έχουν συγκινήσει βαθιά. Η λέξη συγχαρητήρια είναι νομίζω λίγη! Όσο για τα "Φτερά από μετάξι" το αγόρασα πριν από λίγο και ανυπομονώ να βυθιστώ στην ανάγνωσή του. Παρεμπτιπτόντως, ονομάζομαι Σμαραγδή , οι δε δικοί μου άνθρωποι με φωνάζουν Σμαραγδένια (όπως και την ηρωίδα σου).
Καλή δύναμη σου εύχομαι, καλή έμπνευση, καλή συνέχεια.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπητοί μου φίλοι με συγκινείτε ειλικρινά που μπαίνετε στον κόπο να επικοινωνήσετε μαζί μου και να μου ευχηθείτε. Σμαραγδή μου, μου δίνεις πολύ κουράγιο λέγοντας τόσο καλά λόγια για τα προηγούμενα βιβλία μου, κι αν είσαι στην Αθήνα, θα χαρώ να σε δω από κοντά όπως και όλους τους άλλους φίλους που επικοινωνούν μαζί μου στις 26 Μαρτίου, στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης στην Πανεπιστημίου όπου θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου και θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά. ΑΝ Έχετε προλάβει να το διαβάσετε κιόλας, αυτό θα είναι το ιδανικό γιατί θα μπορέσουμε να κάνουμε ουσιαστικό διάλογο επ' αυτού που είναι αυτό που πραγματικά θέλω κάθε φορά που εκδίδεται ένα βιβλίο μου. Φίλε Νίκο, εννοείται ότι περιμένω τις απόψεις σου. Όσο για το βιβλίο της κ. Βαμβουνάκη, το διάβασα ήδη και όπως πάντα, σε δυο μέρες. Αυτό τα λέει όλα!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή κυρία Πασχαλία.Με λένε Αντώνη και είμαι 17 ετών. Χάρηκα πολύ όταν ανακάλυψα το Blog σας γιατί από καιρό ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας. Χωρίς υπερβολή είστε η αγαπημένη μου συγγραφέας. τα βιβλία σας τα εχω διαβάσει όλα εκτός από το καινούριο το οποίο μάλλον θα το απολαύσω μετά τις Πανελλαδικές. Αυτό που ξεχωρίζω στο συγγραφικό σας έργο είναι-εκτός από την εξαίρετη πλοκή και την άρτια νοηματικη αλληλουχία- ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεστε τον λογο. οι δραματικοί διαλόγοι, οι λυρικότατες περιγραφές, τα μοναδικά αποφθεγματα και η ψυχογράφηση των ηρώων σας, σας κάνουν πρότυπο σε μένα. ενα από τα πάθη μου είναι το γράψιμο. μπορώ για ώρες να αφήνω τις σκέψεις και τη φαντασια μου στο χαρτί. φυσικά δε σκέφτομαι να το αφήσω...οι συμβουλές σας σε κάποια συνέντευξη για νέους συγγραφείς ήταν εξαιρετικά πολύτιμες γα μενα και σας ευχαριστω πολύ.προς το παρόν βέβαια θυσιαζω το πάθος μου αυτό όπως και το διάβασμα βιβλίων για χάρη των εξετάσεων. βλέπετε η θεωρητικη θέλει αρκετή μελέτη. το νεο σας βιβλίο είναι ένας ακόμη λόγος να περιμενω αγωνιωδως το καλοκαίρι. αγαπημενό μου αποσπασμα των βιβλίων σας είναι στο κλειδωμενο συρτάρι η σκηνή στο νεκροταφειο του εκτορα με τη νιόβη(σελ.455) οταν η λογικη σταματα και το συναίσθημα τους κυριεύει και οδηγει σε πράξεις παράνομες. απλά τέλειο. θα ήθελα να σας εκφρασω τα συγχαρητήρια μου για το πολύτιμο λογοτεχνικό εργο σας και τις βαθυτατες ευχες για την επιτυχία -δεδομένη κατα τη γνώμη μου- του νέου σας βιβλίου. να ειστε καλά και να συνεχίσετε έτσι.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Φίλε Αντώνη, καταρχήν, όπως και για όλους όσους ανήκουν στην οικογένεια του blog μου, και για σένα είμαι η φίλη σου η Πασχαλία. Ο πληθυντικός ευγενείας δημιουργεί μια απόσταση που δεν βοηθάει να νιώσουμε τη ζεστασιά που όλοι μας αποζητούμε στις ανθρώπινες σχέσεις. Χαίρομαι όταν ακούω τόσο νέα παιδιά να έχουν τέτοια οράματα και προσανατολίζονται σε ανθρωπιπιστικές επιστήμες και όχι προς τις τεχνοκρατικές. Μια από τις ανησυχίες μου είναι ότι σιγά σιγά φθίνει ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέερον για τη γλώσσα. Αν σκεφτείς ότι είμαστε μια χούφτα λαός τα πράγματα είναι ακόμη πιο επικίνδυνα. Έπειτα, με χαροποίησες επειδή σου αρέσει και το γράψιμο αφού αυτό σημαίνει ότι σου αρέσει και το διάβασμα κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ψάχνεις και ψάχνεσαι αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ ότι κάποια στιγμή ίσως να διαβάζω εγώ κάτι δικό σου και να σε αναζητήσω σε κάποιο blog. Προς το παρόν, επικεντρώσου στο όνειρο των πανελλαδικών εξετάσεων κι ελπίζω να σε βοηθήσω με το βιβλίο μου να χαλαρώσεις μετά τον αγώνα σου. Μια συμβουλή μονάχα, αν μου επιτρέπεις. Επειδή το γράψιμο είναι μια διαδικασία εσωτερική, που στην αρχή λίγοι την καταλαβαίνουν, μην μοιράζεσαι με τον οποιονδήποτε αυτή την ανάγκη σου παρά μόνο με όσους είσαι σίγουρος ότι σε νιώθουν και σε αγαπούν. Η άγνοια κάνει τους ανθρώπους σκληρούς κάποιες φορές. Να περνάς όμορφα, να διασκεδάζεις και συνάμα να στοχάζεσαι και να γράφεις. Πρώτα για σένα κι έπειτα με στόχο να κάνεις τους άλλους να νιώσουν καλά. Γράψε μου αν θέλεις και τότε, πώς τα πήγες. Εννοείται, ότι ισχύει και για σένα η πρόσκληση για τις 26 Μαρτίου, για την εκδήλωση στον Ελευθερουδάκη, αν σου το επιτρέψουν οι υποχρεώσεις σου.

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Τραυλού Καλημέρα.
Πραγματικά σας αξίζουν συγχαρητήρια για το τελευταίο σας βιβλίο "Φτερά από μετάξι". ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
Μέσα από την καρδιά μου καλή επιτυχία και να σας χαρίζει ο Θεός Υγεία και Έπνευση
Πολλά φιλιά
Έλενα

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Πασχαλία,
Δίχως πληθυντικούς, επιμένω στην αμεσότητα, θα ήθελα να αφήσω μια καλημέρα από τη Μικρασία. Μια νοσταλγική καλημέρα, σαν και αυτή που βγαίνει από τα κείμενα σου.
Σε προσκαλώ να περάσεις από το ιστολόγιό μου να σε φιλέψω και εγώ λίγη σαν και τη δική σου, καλή καρδιά.
Δημητρός
http://nostou-algos.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

καλοτάξειδο το νέο "μωρό". Και σίγουρα έχεις αγωνία να δείς πώς θα πάει, αλλά δεν έχεις ανάγκη.
Αλλωστε εκτός από εμάς που είμαστε φανατικοί αναγνώστες σου, υπάρχουν κι αλλοι τόσοι που εμείς τους σπρώχνουμε να διαβάσουν τα αριστουργήματά σου. Καλό μήνα
clementine

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Μια σμαραγδένια θάλασσα το νέο σου βιβλίο και το Σαββατοκύριακο μικρή βαρκούλα, για να ταξιδέψει κανείς, παρέα μ΄ένα ζεστό καφέ, στο πέλαγος των 547 σελίδων του.
Είναι δυνατόν η αγάπη να μετατραπεί σ΄έναν αδυσώπητο πόνο, να γίνει αγωγός μιας οδύνης, να παρασύρει στη θύελλα του οδυρμού και να ανακηρυχθεί τελικά ως θρίαμβος της ζωής;
οι βασικοί πρωταγωνιστές στο βιλίο αυτό έρχονται αντιμέτωποι μ΄αυτό το ερώτημα και επιμένουν σε μια αναμέτρηση με την καταιγίδα της ζωής, θύματα και θύτες σε μια προδιαγεγραμμένη τρικυμία.
Στροβιλίζονται στη δεινή δίνη της οδύνης, που αδυσώπητα δεσπόζει στο έργο. Σπάνε τα δεσμά τους και ανατρέπονται, για να διεκδκήσουν, ο καθένας για τον εαυτό του, τη λύτρωσή τους.
Η μικρή σμαραγδένια Ευδοξία! Μια μορφή τόσο συμπαγής και κυρίαρχη, ένα θύμα της αβυσσαλέας οργής, ακροβατεί ανάμεσα στην αναπηρία και την αξιοπρέπεια, απέναντι σε όλους, όσοι την καταδίκασαν σε μια αναπηρική καρέκλα-ορμητήριο της νέας της ζωής. Κι έγινε η αγάπη μια αδιανόητη περιπέτεια, ένας ανεξίτηλος εφιάλτης, που ήρθε να ανατρέψει όνειρα κι ελπίδες, ναυαγισμένο καράβι στο βυθό της απελπισίας, κινητοποιώντας μια διαδικασία ολέθρια για όλους.
Το μελαγχολικό κλίμα της ματαίωσης γεμίζει την ατμόσφαιρα, για να μετατραπεί κι αυτό με τη σειρά του σε αισιοδοξία ζωής και να τονίσει γι νάλλη μια φορά, ότι σημασία δεν έχει αν η ζωή σού στέρησε τα μεταξωτά φτερά για να πετάξεις, αλλά αν εσύ τελικά θα καταφέρεις να πετάξεις και χωρίς αυτά και να διεκδικήσεις τη θέση που σου αξίζει στον ορίζοντα της αξιοπρέπειας. Αρκεί μόνο να καταφέρεις να δεις "τ΄άστρα να γνέφουνε με σημασία τα μάγια τους" ή να ακουμπήσεις τα όνειρά σου στα μεταξωτά φτερά ενός αγγέλου και να πετάξεις μαζί του στο γαλανό της απεραντοσύνης.
Σταδιακά εξελλίσεται η πλοκή. Κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται και το παρελθόν επιστρέφει για να σκαλίσει μνήμες και να διεκδικήσει τις αναπόφευκτες συγκρούσεις, τροφοδότης μιας πυρκαγιάς που απροκάλυπτα ζητά να παρασύρει στην κάθαρση.
Μια καταματωμένη καρδιά η Ευτέρπη, μαγνητισμένη στη θλίψη μιας προδοσίας, που σαν αράχνη υφαίνει για χρόνια τον ιστό της μοναξιάς της, αναπάντεχα θα βρεθεί στη μέση μιας τραγωδίας και θα γίνει η πηγή μιας νέας ελπίδας, αντιμέτωπη με το αρχέγονο θηλυκό σύμβολο της εξουσίας. Αυτό που η γιαγιά Ευδοξία ενσαρκώνει, που έχει μάθει να γίνεται ρυθμιστής στις ζωές των άλλων και ζητά τώρα, απελπισμένα, να επιβληθεί και πάλι και να πιαστεί από τη νεότητα ενός άντρα για να νιώσει και πάλι ζωντανή. Προσπαθεί ν αγοράσει τα πάντα με το χρήμα, που οι αθλιότητες γύρω της συσσώρευσαν, ξέροντας ότι στο βάθος κανείς δεν υπάρχει για να την περιμένει πια στο αραξοβόλι της ζωής, για να μάθει, ίσως για πρώτη φορά, ότι υπάρχουν φιλιά που δεν εξαγοράζονται με τίποτα.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες κινούνται στο πλάι της ιστορίας άλλοι με τρυφερότητα, άλλοι επαναστατικά όλοι όμως ισχυροί, που δοκιμάζονται από μεγάλα πάθη, κάνοντας την αφήγηση εξαιρετική.
Κάπως έτσι τα είδα εγώ τα πράγματα.
Διάβασα το βιβλίο με πολύ ενδιαφέρον για να ανακαλύψω μια άλλη διάσταση της γραφής σου, το ίδιο γοητευτική,αλλά διαφορετική. Κι αν είναι αλήθεια ότι ο ρόλος του συγγραφέα είναι να ενεργοποιεί δυνάμεις συγκινισιακής ευαισθησίας, τότε το βιβλίο αυτό καταφέρνει να κινήσει τη διαδικασία εκείνη, που γοητεύει τους αναγνώστες "μιμούμενο πράξη σπουδαία και τελεία" σε μια σύγχρονη τραγωδία, μιαν ωδή στην ίδια την αγάπη.
Καλό του ταξίδι!

Smaragdenia είπε...

πριν από λίγη ώρα ολοκλήρωσα τα "φτερά από μετάξι" ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!

Σμαραγδή

giasas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Πασχαλία Τραυλού είπε...

Με συγκινεί η αγάπη σας και η αποδοχή σας. Τέσυ μου, χάρηκα ιδιαίτερα που σε είδα από κοντά και θα χαρώ να τα πούμε περισσότερο στην παρουσία της 26ης Μαρτίου στον ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ. Το κείμενο που έγραψες για το βιβλίο με άφησε άφωνη επειδή κυρίως μπήκες μες στο μυαλό μου και συνέλαβες τα πολλαπλά του επίπεδα όταν το έγραφα. Σ' ευχαριστώ κι ελπίζω να μου επιτρέπεις να το εντάξω σ' ένα λεύκωμα που έχω με όσα γράφονται κατά καιρούς για τα βιβλία μου.
Φίλε Νίκο Διακογιάννη, λυπάμαι ειλικρινά που μένεις Νίσυρο και δεν μπορώ να σε γνωρίσω από κοντά. Πάντως στην παρουσίαση είσαι προσκεκλημένος.

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Με μεγάλη χαρά διάβασα την απάντησή σου! Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και θα είναι ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΙΜΗ για μένα να το συμπεριλάβεις στο λεύκωμά σου. Σ ευχαριστώ πολύ. Χάρηκα που σε γνώρισα κι από κοντά.Δυστυχώς αναγκάστηκα να φύγω γιατί προέκυψε κάτι. κι έτσι έχασα την ομιλία απόλαυσα όμως το σχετικό κείμενο στο ιστολόγιο. Θα είμαι εκεί στις 26 για να τα πούμε πάλι από κοντά.κι ένα νέο, σήμερα γράφτηκα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο στο τμήμα για τον Ελληνικό Πολιτισμό και τον επόμενο Οκτώβρη ξεκινάω μαθήματα.ως τότε δουλειά και διάβασμα.
πολλά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα αγαπημένη Πασχαλία.
Αν και πρώτη φορά γράφω στο blog σου θα θελα να σου μιλάω στον ενικό.
Από τα βιβλία σου έχω διαβάσει τα εξής: "Η ΜΑΤΖΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ","ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ" και "ΜΕ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ".Σε λίγο καιρό θα αρχίσω πάλι να αγοράζω και θα συνεχίσω με τα δικά σου που έχω αμελήσει να αγοράσω και να διαβάσω εδώ και καιρό.Δυστυχώς κάθε φορά που θα θέλω να αγοράσω κάποιο βιβλίο δεν θα έχω το χρόνο ή τα χρήματα. Παρότι εργαζόμενη,δυστυχώς ο μισθός δεν φτάνει για όλα, και για τα έξοδα και για την ευχαρίστηση.
Αυτό που με απασχολεί λοιπόν κι έτσι σου γράφω είναι το εξής:
Το ωράριό μου είναι απογευματινό και παρόλο που λαμβάνω κάθε φορά τις προσκλήσεις από τις εκδόσεις ψυχογιός για τις παρουσιάσεις βιβλίων δεν τα έχω καταφέρει ούτε μία φορά να παρευρεθώ.
Διάβασα σε κάποιο σχόλιο ότι σε παρουσίαση έδωσες συμβουλές για νέους συγγραφείς.
Θα ήθελα να τις δώσεις και στο blog αν είναι εύκολο, διότι θέλω να ασχοληθώ με τη συγγραφή και δυσκολεύομαι αρκετά μπορώ να πω. Όποτε άρχισα να γράψω κάτι, τα παράτησα.Είτε γιατί δεν έχω το χρόνο να το συνεχίσω και περνάει ο καιρός, είτε γιατί θεωρώ ότι έχω στερέψει από ιδέες για τη συνέχεια του κειμένου και απελπίζομαι.
Θα μου ήταν λοιπόν πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σου πάνω σ' αυτό το θέμα.
Σ'ευχαριστώ πολύ
Στέλλα

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπημένη μου Στέλλα, χαίρομαι που επικοινωνούμε. Δυστυχώς, δεν ένιωσα ποτέ το κατάλληλο πρόσωπο για να δίνω συμβουλές. Απλώς σε κάποια συνέντευξη που είχα δώσει σ νεανικό περιοδικό είχα τονίσει ότι δεν πρέπει να πιστεύει όποιος ασχολείται με το γράψιμο ότι η διαδικασία της συγγραφής είναι κάτι το μηχανικό και το αυτόματο. Δεν πατάμε κουμπιά στη λογοτεχνία. Την ψυχή μας δίνουμε. Την ανοίγουμε και αφήνουμε το αποτύπωμά της στο χαρτί. Σκέψεις, συναισθήματα, φαντασία όλα πρέπει να αφήνονται ελευθερα να εκφραστούν. Κάθε τι που γράφουμε, το αφήνουμε να ωριμάσει και το ξανακοιτάμε μετά από λίγο καιρό. Προσέχουμε τη γλώσσα, τον ήχο της, εξετάζουμε αν αυτό που γράψαμε το βαριόμαστε πρώτοι εμείς οι δημιουργοί του γιατί συνήθως ότι εκπέμπει σε μας το εκπέμπει και στον αναγνώστη χωρίς να είμαι βέβαια απόλυτη πάνω σ' αυτό αν αναλογιστεί κανείς ότι μπορεί να υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Κανείς στη λογοτεχνία δεν είναι αυθεντία. Ούτε αρκεί μόνο το ταλέντο. Χρειάζεται πειθαρχία και δουλειά. Αυτο δεν είναι δογματισμός και συμβουλή αλλά διαπίστωση από τα οκτώ χρόνια που ασχολούμαι με το γράψιμο. Χρειάζεται αφοσίωση και υπομονή τις στιγμές που στερεύεις. Πρέπει να μη σε καταβάλουν οι δυσκολίες ή όταν κάτι δεν σου βγαίνει. ΑΥτό που μια δεδομένη στιγμή φαίνεται βουνό κάποια άλλη θα σου έρθει από μόνη της η έμπνευση. Υπομονή και επιμονή. Αυτό χρειάζεται.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ είπε...

Καλημέρα πασχαλία.
Μόλις διάβασα την περίληψη του νέου σου βιβλίου έτρεξα και το πήρα. όχι μόνο επειδή έχω διαβάσει σχεδόν όλα σου τα βιβλία αλλά και επειδή με άγγιξε το θέμα. Είμαι Αμεα και έχω σπουδάσει οικονομικά (όπως η Σμαραγδένια, μια ακόμα ευχάριστη σύμπτωση πέρα από τις ομοιότητες που περίμενα να βρω). Μου άρεσε πολύ που η ηρωίδα σου παρουσιάζεται ως δραστήριο άτομο τόσο στην εφηβεία της όσο και κατά την ενήλικη ζωή της. Έχει τα σκαμπανεβάσματα στην διάθεση της, όπως όλοι, αλλά δεν παραιτήθηκε από την ζωή. Αυτό νομίζω πως το σημαντικότερο που βγαίνει από το υπέροχο βιβλίο σου. Να μην παραλείψω να σε συγχαρώ και που ενέταξες στην ιστορία το συναισθηματικό / ερωτικό κομμάτι της κοπέλας με αναπηρία. Στην Ελλάδα είναι δυστυχώς ένα ταμπού η ερωτική ζωή των ΑμεΑ.
Ελπίζω να μην σε κούρασα πολύ.
Καλό ταξίδι στο Φτερά Από Μετάξι.

υσ. Θα επισκεφτούμε συχνά το blog σου

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Μαριάννα, σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια. Ειλικρινά τα χρειάζομαι επειδή το θέμα που καταπιάστηκα ήταν εξαιρετικά ευαίσθητο και φοβόμουν μην αποδειχτώ ανίκανη να συλλάβω και να αποδώσω τόσο τα προβλήματα όσο και τη δύναμη των ΑΜΕΑ. Υπήρξαν κάποιοι - ευτυχώς ελάχιστοι - που χαρακτήρισαν το βιβλίο μελό, κάτι που ούτε κατά διάνοια δεν επιθυμούσα μιας και πιστεύω ότι όλα καθορίζονται από τη θέληση του ανθρώπου και δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου θεού. Από τα λόγια σου καταλαβαίνω ότι ένιωσες ακριβώς αυτά που ήθελα να περάσω με το βιβλίο και αυτό σημαίνει ότι πέτυχα το σκοπό μου. Εξάλλου, πάντα πίστευα ότι αναπηρία δεν είναι μόνο τα φυσικά ελαττώματα ενός ανθρώπου αλλά ιδίως τα ψυχικά. Και πίστεψέ με υπάρχουν πολλοί αρτιμελείς που διαθέτουν αναπηρίες ανυπέρβλητες, όπως να μην μπορούν να εμπιστευτούν και να αγαπήσουν. Σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου γράψεις τις εντυπώσεις σου. Το είχα ανάγκη.