http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1386_1352
Εκδοτικός Οίκος ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Συγγραφέας Rebecca Coleman
Μετάφραση Αγορίτσα Μπακοδήμου
Κατηγορία Ξένη Λογοτεχνία
ISBN 978-960-461-545-2
Σελίδες 416
Η ενασχόληση ενός συγγραφέα με τα απαγορευμένα πάθη των ηρώων του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματική συνταγή, ιδίως αν η διαχείριση του λόγου είναι αρκετά αποκαλυπτική και τολμηρή. Το «Βασίλειο της αθωότητας», όμως, απέχει πολύ από την πεπατημένη των έργων που ασχολούνται απλώς με τα ανθρώπινα πάθη, αποτελώντας μια άκρως διεισδυτική ματιά στις γενεσιουργές τους αιτίες.
Διόλου τυχαίο που το έργο αυτό έφτασε στα ημιτελικά του διαγωνισμού επιτυχημένου μυθιστορήματος του Amazon για το 2010, καθώς τόσο η τεχνική γραφής όσο επίσης η δομή και η διαχείριση της ιστορίας αποκαλύπτουν πως η Rebecca Coleman λειτουργεί με την ευρηματικότητα, τη διεισδυτικότητα και την ευελιξία ενός κλασικού συγγραφέα.
Το βιβλίο ξεκινά με την προσέγγιση των δύο βασικών ηρώων ιδωμένων μέσα στην πνιγηρή τους καθημερινότητα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί ανυποψίαστος στην αρχή τους ήρωες να δρουν μέσα στο περιβάλλον όπου είναι ενταγμένοι. Η συγγραφέας ρίχνει φως σε φαινομενικά αμελητέες λεπτομέρειες και η σύνδεση των ηρώων με τα πράγματα που τους περιβάλλουν αποκαλύπτει τον τρόπο που σκέφτονται και αντιδρούν στα ερεθίσματα, μυώντας σταδιακά τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα του βιβλίου ώστε από σελίδα σε σελίδα αισθάνεται και ο ίδιος συμμέτοχος αυτής της ατμόσφαιρας.
Τόσο ο δεκαεξάχρονος Ζακ, που εκπατρίστηκε βίαια και βρέθηκε ξένος σ’ ένα άγνωστο περιβάλλον αναγκασμένος να διαχειριστεί τον παράνομο δεσμό της μητέρας του, όσο και η Τζούντι, μια δασκάλα νηπιαγωγείου που βιώνει την εσωτερική κενότητα και τον σπαραγμό που της προκαλεί η διάλυση της προσωπικής της ζωής, είναι δυο πλάσματα που η πένα της Coleman καταφέρνει να τα ζωντανέψει, φωτίζοντας κάθε λεπτομέρεια της προσωπικότητάς τους και χαρτογραφώντας επιτυχώς τις ψυχικές τους μεταπτώσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το «Βασίλειο της αθωότητας» δεν αποτελεί ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται απλώς μια τολμηρή ιστορία, αλλά μια τολμηρή διείσδυση στις σκέψεις και τις ανάγκες των ανθρώπων που ελλοχεύουν μέσα στο άβατο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.
Το μοιραίο παζάρι που οδηγεί στη γνωριμία των δύο πρωταγωνιστών και αποτελεί την απαρχή μιας εκστατικής ερωτικής σχέσης, που καταλήγει όμως να εκμαυλίσει συνειδήσεις και να διαφθείρει ανεπανόρθωτα τους δυο εραστές, αποτελεί ένα επιτυχημένο και συνάμα απλό εύρημα, ιδιαίτερα σύνθετο ωστόσο μες στην απλότητά του.
Η οπτική υπό την οποία αντικρίζει η Coleman τους ήρωές της διακρίνεται από την ακριβοδίκαιη ανάλυση των χαρακτήρων και τον προσδιορισμό των μοχλών κάθε πράξης τους με χειρουργική προσέγγιση. Ενώ για τον Ζακ η Τζούντι αποτελεί την ενσάρκωση των εφηβικών του οραμάτων, για την Τζούντι ο νεαρός δεν αποτελεί παρά μια στάση, και όχι το τέρμα, σε μια ταραχώδη ζωή γεμάτη μυστικά που εκπλήσσουν τον αναγνώστη κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του. Με τρόπο αριστοτεχνικό η Coleman, μέσα σ’ αυτό το χορταστικό μυθιστόρημα, αντικατοπτρίζει με ευθύβολο τρόπο και μια γλώσσα ιδιαίτερα ορθολογιστική, που απέχει μακράν από άχρηστους λυρισμούς και υπερβολές, την απώλεια της αθωότητας που με την πάροδο του χρόνου στιγματίζει τις ανθρώπινες δράσεις και συμπεριφορές. Η αθωότητα δεν είναι παρά το χαμένο βασίλειο της παιδικότητας που ο ενήλικας το απαρνείται όταν αρχίζει να ανακαλύπτει τα πάθη της σάρκας και διαπιστώνει τις ψυχικές στρεβλώσεις που του προκαλούν οι αναπόφευκτες εμπειρίες του.
Εξάλλου, η συγγραφέας σε κάποια σελίδα της αναφέρει ότι ο άνθρωπος είναι ένας έκπτωτος θεός και ταυτόχρονα ένας θεός εν τω γίγνεσθαι. Και αυτή η φράση για όποιον διαβάσει προσεκτικά το «Βασίλειο της αθωότητας» αποτελεί τον πυρήνα του έργου, καθώς ο Ζακ αποτελεί αυτό τον θεό εν τω γίγνεσθαι, έναν θεό που προσπαθεί να κατακτήσει την αυτογνωσία του και την ολότητά του αποτολμώντας να παραδοθεί εκστατικά στο παιχνίδι της ζωής, ενώ η Τζούντι είναι η έκπτωτη θεότητα από τον Παράδεισο, όπου παράδεισος είναι αυτό καθεαυτό το βασίλειο της αθωότητας το οποίο οι ενήλικες χάνουν οριστικά κάτω απ’ τη βαριά σκιά της εμπειρίας.
Διόλου τυχαίο που το έργο αυτό έφτασε στα ημιτελικά του διαγωνισμού επιτυχημένου μυθιστορήματος του Amazon για το 2010, καθώς τόσο η τεχνική γραφής όσο επίσης η δομή και η διαχείριση της ιστορίας αποκαλύπτουν πως η Rebecca Coleman λειτουργεί με την ευρηματικότητα, τη διεισδυτικότητα και την ευελιξία ενός κλασικού συγγραφέα.
Το βιβλίο ξεκινά με την προσέγγιση των δύο βασικών ηρώων ιδωμένων μέσα στην πνιγηρή τους καθημερινότητα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί ανυποψίαστος στην αρχή τους ήρωες να δρουν μέσα στο περιβάλλον όπου είναι ενταγμένοι. Η συγγραφέας ρίχνει φως σε φαινομενικά αμελητέες λεπτομέρειες και η σύνδεση των ηρώων με τα πράγματα που τους περιβάλλουν αποκαλύπτει τον τρόπο που σκέφτονται και αντιδρούν στα ερεθίσματα, μυώντας σταδιακά τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα του βιβλίου ώστε από σελίδα σε σελίδα αισθάνεται και ο ίδιος συμμέτοχος αυτής της ατμόσφαιρας.
Τόσο ο δεκαεξάχρονος Ζακ, που εκπατρίστηκε βίαια και βρέθηκε ξένος σ’ ένα άγνωστο περιβάλλον αναγκασμένος να διαχειριστεί τον παράνομο δεσμό της μητέρας του, όσο και η Τζούντι, μια δασκάλα νηπιαγωγείου που βιώνει την εσωτερική κενότητα και τον σπαραγμό που της προκαλεί η διάλυση της προσωπικής της ζωής, είναι δυο πλάσματα που η πένα της Coleman καταφέρνει να τα ζωντανέψει, φωτίζοντας κάθε λεπτομέρεια της προσωπικότητάς τους και χαρτογραφώντας επιτυχώς τις ψυχικές τους μεταπτώσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το «Βασίλειο της αθωότητας» δεν αποτελεί ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται απλώς μια τολμηρή ιστορία, αλλά μια τολμηρή διείσδυση στις σκέψεις και τις ανάγκες των ανθρώπων που ελλοχεύουν μέσα στο άβατο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.
Το μοιραίο παζάρι που οδηγεί στη γνωριμία των δύο πρωταγωνιστών και αποτελεί την απαρχή μιας εκστατικής ερωτικής σχέσης, που καταλήγει όμως να εκμαυλίσει συνειδήσεις και να διαφθείρει ανεπανόρθωτα τους δυο εραστές, αποτελεί ένα επιτυχημένο και συνάμα απλό εύρημα, ιδιαίτερα σύνθετο ωστόσο μες στην απλότητά του.
Η οπτική υπό την οποία αντικρίζει η Coleman τους ήρωές της διακρίνεται από την ακριβοδίκαιη ανάλυση των χαρακτήρων και τον προσδιορισμό των μοχλών κάθε πράξης τους με χειρουργική προσέγγιση. Ενώ για τον Ζακ η Τζούντι αποτελεί την ενσάρκωση των εφηβικών του οραμάτων, για την Τζούντι ο νεαρός δεν αποτελεί παρά μια στάση, και όχι το τέρμα, σε μια ταραχώδη ζωή γεμάτη μυστικά που εκπλήσσουν τον αναγνώστη κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του. Με τρόπο αριστοτεχνικό η Coleman, μέσα σ’ αυτό το χορταστικό μυθιστόρημα, αντικατοπτρίζει με ευθύβολο τρόπο και μια γλώσσα ιδιαίτερα ορθολογιστική, που απέχει μακράν από άχρηστους λυρισμούς και υπερβολές, την απώλεια της αθωότητας που με την πάροδο του χρόνου στιγματίζει τις ανθρώπινες δράσεις και συμπεριφορές. Η αθωότητα δεν είναι παρά το χαμένο βασίλειο της παιδικότητας που ο ενήλικας το απαρνείται όταν αρχίζει να ανακαλύπτει τα πάθη της σάρκας και διαπιστώνει τις ψυχικές στρεβλώσεις που του προκαλούν οι αναπόφευκτες εμπειρίες του.
Εξάλλου, η συγγραφέας σε κάποια σελίδα της αναφέρει ότι ο άνθρωπος είναι ένας έκπτωτος θεός και ταυτόχρονα ένας θεός εν τω γίγνεσθαι. Και αυτή η φράση για όποιον διαβάσει προσεκτικά το «Βασίλειο της αθωότητας» αποτελεί τον πυρήνα του έργου, καθώς ο Ζακ αποτελεί αυτό τον θεό εν τω γίγνεσθαι, έναν θεό που προσπαθεί να κατακτήσει την αυτογνωσία του και την ολότητά του αποτολμώντας να παραδοθεί εκστατικά στο παιχνίδι της ζωής, ενώ η Τζούντι είναι η έκπτωτη θεότητα από τον Παράδεισο, όπου παράδεισος είναι αυτό καθεαυτό το βασίλειο της αθωότητας το οποίο οι ενήλικες χάνουν οριστικά κάτω απ’ τη βαριά σκιά της εμπειρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου