Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

TO ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑ ΣΑΛΙΒΑΝ

Μόλις επέστρεψα από την παράσταση «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν» το οποίο παίζεται με εξαιρετική επιτυχία στο θέατρο Άλφα και δεν άντεξα στον πειρασμό να αποτυπώσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για να τα μοιραστώ μαζί σας.
Η ιστορία η οποία είναι αληθινή στηρίζεται σε ένα κλασικό θα μπορούσα να πω θέμα, την ιδιαίτερη σύνδεση που αναπτύσσεται μεταξύ δάσκαλου και μαθητή αλλά βασίζεται σε μια ουσιαστική ιδιαιτερότητα: Μιλάμε για τη μαθήτρια Έλεν Κέλερ, τη γνωστή τυφλή και κωφή αγγλίδα η οποία κατόρθωσε να μάθει πολλές ξένες γλώσσες και να μορφωθεί πάρα πολύ παρά το γεγονός της διπλής της αναπηρίας, χάρη στην επίμονη και χαρισματική της δασκάλα, Άννα Σάλιβαν, η οποία υπήρξε τυφλή μέχρι τα δεκατέσσερα χρόνια της ζωής της.
Η ιστορία είναι συγκινητική από μόνη της. Όταν όμως τη δασκάλα την ενσαρκώνει η Πέγκυ Τρικαλιώτη η οποία σε κάνει να σκέφτεσαι και να αναρριγείς σε κάθε λέξη του έργου, τότε η παράσταση γίνεται μεγαλειώδης. Έχω αρκετές φορές εκφραστεί για τις υποκριτικές ικανότητες αυτού του χαρισματικού πλάσματος, αυτής της νεράιδας του θεάτρου που κατορθώνει πάντοτε να με καθηλώνει και να μου αποδεικνύει κάθε φορά που την βλέπω στο θέατρο τι σημαίνει γνήσια δραματική κάθαρση. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης είναι εξαιρετικοί, όπως και η μικρή που υποδύεται την Έλεν Κέλερ στα παιδικά της χρόνια και η οποία πιστεύω ότι κάποτε θα την καμαρώνουμε ως μεγάλη κυρία του θεάτρου. Όμως η Πέγκυ Τρικαλιώτη είναι απερίγραπτη σ’ αυτή την παράσταση. Ψάχνω τις λέξεις για να εκφράσω την τελειότητά της και δεν τα καταφέρνω. Ιδίως οι μονόλογοί της, τόσο στοχαστικά δοσμένοι, αποτελούν γροθιά στο στομάχι και αγκάθι στη σκέψη όλων των εφησυχασμένων στα θέματα αναπηρίας. Θα τολμήσω να πω ότι η δική μας Τρικαλιώτη ίσως να ήταν καλύτερη από την πρωταγωνίστρια της ταινίας την οποία είχα συμπτωματικά δει πριν από πολλά χρόνια.
Αυτή την παράσταση, μέσα από την καρδιά μου, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε. Σας προειδοποιώ μόνο ότι θα φύγετε με βουρκωμένα μάτια από συγκίνηση και θαυμασμό.

6 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Ζητώ συγνώμη για το διαφορετικό ως προς την ανάρτηση σου σχόλιο αλλά τις μέρες αυτές έπεσε στα χέρια μου ένα δεύτερο βιβλίο σου μετά το Μπαλαντέρ της μοναξιάς, διαβάζω το Φτερά από μετάξι και με έχει συνεπάρει.
Ενημερώθηκα για την ύπαρξη του μπλογκ και θέλησα έτσι απλά να σου το πω.
Συνέχισε με τον ίδιο τρόπο που μας αρέσει πολύ.
Γνωρίζω πως έχει κυκλοφορίσει ένα νέο σου βιβλίο και θα είναι το επόμενο που θα διαβάσω.

Ευχαριστώ πολύ
Φιλικά
Αναστασία

clementine είπε...

Καλημέρα Πασχαλία μου. Το υποκριτικό ταλέντο της Πέγκυς Τρικαλιώτη είναι αδιαμφισβήτητο.Κι εγώ τη θαυμάζω πολύ, τη θυμάμαι στα Παιδιά ενός κατωτερου θεού πριν από χρόνια, όταν ακόμα ήταν στην αρχή της καριέρας της. Ο τρόπος που υποδύεται τους ρόλους είναι τρομερός. Νομίζω ότι απλά γίνεται η ίδια η ηρωίδα κι έτσι βγάζει όλο της το είναι στη σκηνή.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Πασχαλία από την Μυτιλήνη.Βρέθηκα στην Αθήνα πριν λίγες μέρες μαζί με την κόρη μου.Κατεβήκαμε για βολτίτσα,αλλά πάνω από όλα για να γνωρίσω από κοντά την Μαρία Τζιρίτα και να ξαναβρεθώ με την Λένα Μαντά!Η κόρη μου διάλεξε να δούμε την συγκεκριμένη παράσταση.Μείναμε άφωνες με τις ερμηνείες!!!Παρά τα δακρυσμένα μας μάτια στο τέλος συγχαρήκαμε και φωτογραφηθήκαμε με την Πέγκυ και την μικρή Δήμητρα.Σίγουρα ΜΙΑ από τις καλύτερες Αθηναικές παραστάσεις!!!Ελπίζω σε ένα επόμενο ταξίδι μου να γνωρίσω και εσένα από κοντά που το "Ηθελα ένα μόνο αντίο" σου με έχει σημαδέψει.Καλή επιτυχία και στο νέο σου βιβλίο.

Ταραντούλα είπε...

Άσχετο με το θέμα, ωστόσο ήθελα να πω τα συγχαρητήριά μου για την τόσο επιτυχημένη παρουσίαση στον Ελευθερουδάκη του βιβλίου της Χατζή.
έτυχε να περάσω. Για λιγο.
την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ρηγοπούλου Γωγώ είπε...

Καλησπερα,
χτες στην Πατρα παιχτηκε η παρασταση "Το θαυμα της Αννυ Σαλιβαν" την οποια κ παρακολουθησα.
Πραγματικα δεν εχω λογια.
Ειναι ο,τι καλυτερο εχω παρακολουθησει.
Ειμαι 18 χρονων κ ομως εχω παρακολουθησει πολλες παραστασεις.
Αυτα τα συναισθηματα που ενιωσα χτες δεν τα εχω ξανανιωσει.
Οι αρχαιοι ονομαζαν μια σειρα απο συναισθηματα που ενιωθαν οι θεατες ενος αρχαιου δραματος Καθαρση.
Δεν γνωριζω πολυ καλα την ετυμολογια της λεξης αλλα πιστευω οτι κατι τετοιο ενιωσα κ εγω.
Εψαξα κ ειδα πως υπαρχει αυτοβιογραφια της Ελεν Κελερ κ ανυπομονω να την διαβασω.
Οσοι δεν εχετε δει την παρασταση καντε το.
Αξιζει πραγματικα.


Να'στε καλα,
Δημητρα.