Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

O τύπος και η ουσία του νόμου της Ζούγκλας

Ο τύπος και η ουσία του νόμου της ζούγκλας.
Ζούγκλα γίναμε… Κοινότοπη πλέον η φράση και όταν την ακούμε δεν κάνει απολύτως καμία αίσθηση πια. Χώρια που πιστεύω ότι όταν και όπως τη χρησιμοποιούμε, δεν προσβάλλουμε τις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά την ίδια τη ζούγκλα. Την ίδια την πρωτόγονη τάξη και ηθική όπου μπορεί η διατροφική αλυσίδα να επιβάλλει το μεγάλο ζώο να τρώει το μικρότερο, όμως αξίες ανυπέρβλητες όπως η μητρότητα, οι σχέσεις των δύο φύλων, το σεξ, η επιβολή της τιμωρίας στον παραβάτη της τάξης, ο σεβασμός σ’ έναν ηγέτη που αποδεικνύει εμπράκτως την αξία του και αντικαθίσταται στο παραμικρό παράπτωμα ή σε μια ασυγχώρητη αδυναμία, μένουν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε σήψη και διαφθορά.
Πιστεύω μάλιστα ότι κατά βάση και ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος όταν έστηνε προ ετών αυτή την εκπομπή και έπρεπε να τη βαφτίσει, είχε στο νου του το όραμα της δημιουργίας μιας τέτοιας «ζουγκλοειδούς» κοινωνίας, που αν μη τι άλλο δεν θα εμπεριείχε τα διαστροφικά και ασύλληπτα φαινόμενα των ανθρώπινων κοινωνιών που παρακολουθούμε κάθε μέρα στις ειδήσεις.
Εν περιλήψει, το θέμα της προχθεσινής εκπομπής στην οποία είχα τη χαρά να είμαι κι εγώ καλεσμένη ήταν το εξής:
Σε κάποια φυλακή, ένας αρχιφύλακας κι ένας διευθυντής φυλακής χορηγούσαν παράνομες άδειες σε κρατουμένους που, λόγω σοβαρότατων παραπτωμάτων, δεν εδικαιούντο να βγουν εκτός φυλακής ΚΑΙ (ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟ) εντέλλονταν από τον Διευθυντή της φυλακής να εκτελούν συμβόλαια θανάτου και εν συνεχεία, επέστρεφαν στη φυλακή και οι Αρχές εννοείται ότι δεν θα μπορούσαν να υποπτευθούν ποτέ για ένα φόνο, κάποιον έγκλειστο σε φυλακή. Τα χρήματα βέβαια που έβγαζαν αυτοί οι «λειτουργοί» είναι ασύλληπτα.
Η κατάντια βεβαίως του σωφρονιστικού μας συστήματος ξεπερνά το στάδιο της ντροπής και μπορεί να οδηγήσει σε τάσεις αυτοκτονίας.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι αρχικά, όταν θεσπίστηκε ο νόμος για τη χορήγηση αδειών σε κρατουμένους, υπήρχαν επτά κριτήρια τα οποία συρρικνώθηκαν σε τρία με επόμενη βελτιωτική υποτίθεται νομοθετική διάταξη και τα κριτήρια αυτά ξεχειλώνουν, συρρικνώνονται ή περνούν στα ψιλά από εκείνους που νομίζουν ότι οι νόμοι είναι κομπολόγια και τους ξεκουκκίζουν όπως τους βολεύει, νομίζω ότι μια οργή και μια αγανάκτηση είναι δικαιολογημένες. Και επισημαίνω τον εξής απλό προβληματισμό που δεν πρόλαβα να διατυπώσω στην εκπομπή:
Αν για τη χορήγηση μιας απλής σύνταξης, απαιτούνται οι υπογραφές δυο ανθρώπων, που, στο κάτω κάτω, αν δοθεί και μια παράνομη σύνταξη δεν χάθηκε και ο κόσμος, είναι δυνατόν για τη χορήγηση άδειας σ’ έναν εγκληματία, να μεσολαβούν όλο κι όλο τρεις τέσσερις άνθρωποι (εισήγηση Δ/ντή, εισαγγελέα, ψυχολόγου);
Προσωπικά ως πολίτης για να νιώθω ασφαλής δεν μου αρκούν τρεις-τέσσερις τζίφρες. Απαιτώ να περνάει η έγκριση χορήγησης άδειας από ΔΕΚΑΜΕΛΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ και με εμπεριστατωμένο έλεγχο του φακέλου του κρατουμένου. Ανάμεσα σε δέκα ανθρώπους, ένας έντιμος δεν θα βρεθεί που θα θέλει να κοιμάται ήσυχος τα βράδια και δεν θα πουλήσει τα πάντα για ένα φάκελο κάτω από το τραπέζι;
Εν πάσει περιπτώσει, σ’ αυτή τη χώρα θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η διαφθορά είναι αποκύημα της αδιαφορίας όλων μας και της παράκαμψης των τύπων των νόμων που υπάρχουν για να περιφρουρούν την ουσία.
Θα ήθελα επί του θέματος πραγματικά τις απόψεις σας…

18 σχόλια:

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Κάνω ποδαρικό στην συγκεκριμένη ανάρτηση! Κατ' αρχήν σε είδα αλλά όχι για πολύ γιατί αυτή η εκπομπή είναι πολύ αργά για τις συνήθειές μου. Το θέμα που έθεσες, είναι επίσης τεράστιο, η διαφθορά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, έχει γίνει πλέον δεδομένο με ανατριχιαστικό τρόπο και το χειρότερο είναι οτι ο σημερινός άνθρωπος φορτωμένος με τα καθημερινά του, έχει μάθει να τα δέχεται σαν κάτι φυσιολογικό, οι φωνές διαμαρτυρίας όλο και λιγοστεύουν και ειλικρινά αναρωτιέμαι τι μπορεί να σταματήσει μια κοινωνία να ευτελίζει τα ήθη της..... Δεν έχω απάντηση Πασχαλία....

Ανώνυμος είπε...

Μια καλησπέρα και από εμένα, στο post αυτό μου πήραν τη πρωτιά αλλά δεν πειράζει. Σίγουρα η κοινωνία μας δεν είναι και η καλύτερη δυνατή και σε αυτό έχει παίξει σημαντικό ρόλο και η παρουσία της τηλεόρασης, η οποία σκοπό έχει την απομάκρυνση του ανθρώπου από ηθικές αξίες και αρχές. Πιστεύω ότι σκοπό έχει όχι να ψυχαγωγεί τον άνθρωπο, αλλά να τον αποχαυνώνει και να τον κάνει ένα παθητικό ον το οποίο δέχεται αδιαμαρτύρητα ότι του σερβίρουν. Πιστεύω ότι θα πρέπει στην κατάσταση αυτή να εναντιωθούμε και να αγωνιστούμε για να γίνει η κοινωνία μας πιο ανθρώπινη.

Ταραντούλα είπε...

καλό το θεματάκι σου πάλι κοριτσάκι με τα σπίρτα κι αναμένονται φωτιές και στο χώρο της ζούγκλας απ΄ ότι φαίνεται.
Η κατάντια του σωφρονιστικού συστήματος είναι απλώς ενδεικτική. Το ψάρι πάντα βρωμάει απ΄ το κεφάλι και στην προκειμένη περίπτωση το κεφάλι είναι ολόκληρη η κοινωνία με τα ασύλληπτα φαινόμενα κερδοσκοπίας και αποχαύνωσης που ευδοκιμούν.
Σας είδαμε στην εκπομπή! Πάντα τέτοια!
καλή επιτυχία και στο βιβλίο σας το καινούργιο. περιμένουμε να το διαβάσουμε με πολύ ενδιαφέρον και πάντα κριτική διάθεση!

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητή μου Λένα, ξέρω ότι το ποδαρικό σου είναι καλό και να το κάνεις συχνά. Θεωρώ ότι αν βάλουμε λίγο το χεράκι μας όλοι κάτι μπορεί να αλλάξει σε τούτη την κοινωνία που απέχει παρασάγγες απ' το να έχει την αξιοπρέπεια της ζούγκλας.
κ. Ακάμα, συμφωνώ ότι έχει κάποιες ευθύνες η τηλεόραση αλλά τη μερίδα του λέοντος στο θέμα των ευθυνών την έχουμε εμείς οι ίδιοι, η επιπολαιότητα, η αδιαφορία, η κερδοσκοπία και η ατιμωρησία μας.
Ταραντούλα, το ότι περιμένεις το νέο μου βιβλίο είναι κάτι που με κάνει να χαίρομαι. Αυτό το περί "κριτικής διάθεσης" μήπως πρέπει να με κάνει να φοβάμαι;

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Μια κοινωνία με ορατά τα σημάδια της σήψης σε όλους τους πολυεπίπεδους τομείς δεν μπορεί παρά να είναι μια κοινωνία υποχείρια παρακμής στην οποία ευδοκιμεί ο ευτελισμός των πάντων. Να τολμήσει κανείς σήμερα να αμφισβητήσει αυτή την κατάσταση είναι μια δονκιχωτική και επικίνδυνη ουτοπία.
Σήμερα η κοινωνική αυτή παρακμή είναι ορατή παντού στον ελλαδικό χώρο και η διάλυση και διάσπαση των κερδοσκοπικών κυκλωμάτων απολύτως αναγκαία.
Για να ασκηθεί όμως μια τέτοια πολιτική και να φέρει την κάθαρση χρειάζεται να ασκηθεί πρωτίστως η ελεύθερη σκέψη και κυρίως η καθαρότητα του ήθους, έννοια άγνωστη στις μέρες μας.
Το σωφρονιστικό σύστημα είναι μόνο ένα παράδειγμα κερδοσκοπικής ασυδοσίας και παρακμιακής δυναμικής, μέσα στα τόσα άλλα που έχουν δημιουργήσει ένα κοινό κώδικα μιας παράλογης νεοελληνικής λογικής. Η κατάδειξη όλων των υπολοίπων μπορεί να είναι ένα καλό πρώτο βήμα.
Πολύ καλό το θέμα και πάλι που διάλεξες Πασχαλία μου. Οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει πρώτοι να υψώσουν το ανάστημά τους και να απαιτήσουν τη διάσωση των κριτιρίων που προσδιορίζουν την την μεταλλαγή μιας πλήρως διεφθαρμένης κοινωνίας.
Όλοι σε είδαμε φαίνεται στην εκπομπή του Τραιανταφυλλόπουλου. Μακάρι άνθρωποι όπως εσύ συχνότερα να επικοινωνούν με τον κόσμο μέσα από τα ΜΜΕ. Ίσως τότε υπάρξει ελπίδα

Ταραντούλα είπε...

Η Ταραντούλα πάντα καραδοκεί!!! αλλά νομίζω ότι εσύ ειδικά δεν φοβάσΑΙ καμιά κριτική από κανέναν. την επεξεργάζεσαι και την αποκωδικοποιείς πάντα σε όλα τα θέματα. Τουλάχιστον αυτό έχω καταλάβει τόσο καιρό που έχω έρθει σε επαφή μαζί σου απ΄αυτό το ιστολόγιο.
Κι αν θες αυτή είναι η μαγκιά σου!
Τι περιμένεις να βγάλεις ένα βιβλίο και να σου πω όπως όλοι μπράβο πασχαλία μου, Ζωγράφισες πάλι, Καταπληκτικο και Υπέροχο;
Εγώ όταν διαβάβω κάτι στεκομαι και στα καλά και στα άσχημα και θα επιδιώξω να τα συζητήσουμε και τα δυο εξίσου. Δε συμφωνείς;

Ανώνυμος είπε...

Tαραντούλα, συμφωνώ και επαυξάνω. Τελικά έχεις μια ευθύτητα που την "πάω" παρότι παρεξηγήθηκες στην αρχή.
Τέσυ μου,εύστοχη όπως πάντα. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο.
ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ταραντούλα είπε...

χαίρομαι που συμφώνησες Πασχαλία!έτσι κι αλλιώς ήμουν σίγουρος γι αυτό. όσο για την παρεξήγηση που ανέφερες με χαρακτήριζε πάντα, από παιδί. τις Ταραντούλες λίγοι αγάπησαν όπως γνωρίζεις.
Την καλημέρα μου και πάλι και αναμένω... όπως είπα πριν η ταραντούλα δεν συνηθίζει να χαιδεύει κανέναν και πάνα καραδοκεί...

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Πρώτα απ' όλα θα συμφωνήσω με την Πασχαλία για την Ταραντούλα! Μπορεί να ξεκινήσαμε στραβά, αλλά τελικά κι εμένα μ' αρέσει! (μαζοχισμός ή μου φαίνεται;)΄Πάμε τώρα στο θέμα μας... Διάβασα όλες τις απαντήσεις.... Γιατί μου φάνηκαν τόσο...γενικόλογες; Η Κοινωνία; ναι... Το κεφάλι του ψαριού; Ποιο είναι και πού βρίσκεται; Μήπως στο πρωτογενές κύτταρο της κοινωνίας που είναι η οικογένεια; Ίσως οι μεγαλύτερες ευθύνες βρίσκονται σε μας τους γονείς που τροφοδοτούμε αυτή την κοινωνία με κύτταρα που δεν διαθέτουν σκληρό πυρήνα και ακόμα πιο σκληρό περίβλημα; Μήπως πρώτοι εμείς παραδοθήκαμε και αποδεχτήκαμε την διαφθορά με αποτέλεσμα να προετοιμάζουμε παθητικούς πολίτες;

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου Λένα όσον αφορά τις ευθύνες της οικογένειας. Σαφέστατα είναι το πρωτογενές κύτταρο της όποιας ηθικής υπόστασης αποκτούν οι νέοι άνθρωποι. Ωστόσο, θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλη ευθύνη και η νομοθετική εξουσία που δεν αντιμετωπίζει το έργο της με τη δέουσα σοβαρότητα καθώς και η εκτελεστική εξουσία που παρακάμπτει τις διαδικασίες που ορίζει ο νόμος πολλές φορές. Είπαμε, ο τύπος υπάρχει για να περιφρουρεί την ουσία και όχι για να εμπλέκει τον πολίτη στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας. Μ' έπιασαν γέλια στην εκπομπή όταν αναφέρθηκε ότι ο καταζητούμενος συνελήφθη για παραβίαση ορίου ταχύτητας, οδηγήθηκε σε αστυνομικό τμήμα, στάθηκε αντίκρυ στην φωτογραφία του όπου ήταν επικηρυγμένος και οι αστυνομικοί δεν αντιλήφθηκαν απολύτως τίποτε ούτε έψαξαν ως όφειλαν τα χαρτιά του. Η αδιαφορία και ο ωχαδελφισμός μας έχει αγγίξει τα όρια του ανέκδοτου αν όχι του τραγέλαφου. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Έχετε συνηθίσει την ταραντούλα στη θέση του σκληρού, αλλά θα μου επιτρέψετε τη φορά αυτή να είμαι εγώ λίγο πιο σκληρός. Δεν θα πρέπει να κατηγορούμαι το κράτος για ολιγωρία γιατί το κράτος δεν είναι κάτι απρόσωπο, είμαστε όλοι εμείς που είμαστε παθητικοί και δενα αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας ως πολίτες και που επιτρέπουμε στον κάθε Τριανταφυλλόπουλο να είνα τιμητής των πάντων. Η εξουσία θα πρέπει να φύγει από τα χέρια του κάθε τηλε-εισαγγελέα και θα πρέπει όχι μόνο να μη του κάνουμε πλάτες, αλλά να δούμε και τι συμφέροντα κρύβονται από πίσω του. Και βέβαια θα πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε κράτος.

Ταραντούλα είπε...

καλά το χάσαμε νομίζω το θέμα! Πάμε πάλι απ΄την αρχη παρακαλώ!(ομολογώ αυτές οι ξαφνικές αγάπες προς την Ταραντούλα έχουν αρχίσει και με ανησυχούν!!!τί να κρύβεται άραγε;)

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Ακάμα, ας μην προσωποποιούμε τα πράγματα. Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι ένας δημοσιογράφος. Συμφωνώ δεν συμφωνώ με τον τρόπο που χειρίζεται τα θέματά του, οφείλω να παραδεχτώ ότι έχει φέρει στην επιφάνεια αρκετά θέματα που αποδείχτηκαν "καυτές πατάτες" για την ελληνική κοινωνία. Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη των Τριανταφυλλόπουλων, αλλά τα γεγονότα που υφίστανται και είναι ιδιαίτερα λυπηρά. Το κράτος δεν είναι απρόσωπο. Το κράτος είναι άνθρωποι, είναι οι λετουργοί του, είναι οι πολίτες του. Και σαφώς για όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας φταίει η ατροφική συνείδησή μας που ανέχεται πια τα πάντα και όπως σωστά επεσήμανε η Λένα Μαντά δεν καλλιεργείται και δεν αναπτύσσεται όσο πρέπει απ' τον πυρήνα της οικογένειας και φταίνε και όσοι έχουν στα χέρια τους κάποια μορφή εξουσίας που τους κάνει να αισθάνονται "μαχαραγιάδες" και υπεράνω του νόμου. Αν με ρωτήσετε, ποιος πιστεύω ότι μπορεί να σώσει αυτή την κοινωνία, θα επιστρέψω στην σωκρατική αντίληψη. Ο νόμος... Ο κανόνας... Ο κανόνας που μαθαίνουμε δια βίου να τον υπακούμε από τα γεννοφάσκια μας, ο νόμος που πρέπει να γίνεται δεύτερη φύση του πολίτη και να μην παρακάμπτεται για κανένα λόγο. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι ότι δεν έχουμε καλή νομοθεσία σε γενικές γραμμές. Το πρόβλημα είναι ότι ο Έλληνας το έχει στη φλέβα του να ψάχνει πάντα το παραθυράκι για να του ξεφύγει. Διαθέτουμε "αρνητικό φορτίο" εξυπνάδας, φίλε μου. Γι' αυτό πολίτες και λειτουργοί, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Τότε βέβαια μπορεί να αλλάξει δουλειά ο Τριανταφυλλόπουλος μιας και δεν θα έχει τί να πει. Ως τότε όμως, εμείς ηθελημένα ή αθέλητα τον στηρίζουμε. Και αυτόν και όλους όσους τρέχουν πίσω απ' τα σκάνδαλα μ' ένα μικρόφωνο στο χέρι. Για σκεφτείτε αν δεν υπήρχε η δημοσιογραφία, ακόμη και η κίτρινη, πόσα απαράδεκτα γεγονότα θα έμεναν στο σκοτάδι και θα διαιωνίζονταν μέσ' στη σκιά της ντροπής και της σιωπής;

Ανώνυμος είπε...

Στη βασική γραμμή δεν διαφωνούμε, όμως εκείνο που θέλω α πω είναι ότι η τήρηση ή η μη τήρηση ενός νόμου και η σωστή ή μη λειτουργία του κράτους εναπόκειται σε εμάς τους ίδιους και στο πόσο ενεργοί και συνειδητοί πολίτες είμαστε και δεν είναι δουλειά των οποιονδήποτε Τριανταφυλλόπουλων ,τους σκοπούς των οποίων δεν δύναμαι να γνωρίζω και στέκομαι λίγο καχύποπτα απέναντί τους. Έτσι και αλλιώς πριν από λίγους μήνες είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την ιστορία με το πρώτο θέμα και είδαμε το ποιόν κάποιων ανθρώπων του δημοσιογραφικού κυκλώματος.

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητέ κ. Ακάμα, ανεξαρτήτως συμπάθειας ή αντιπάθειας προς τον εν λόγω δημοσιογράφο, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τον σπουδαίο ρόλο του Τύπου για την τήρηση της νομιμότητας. Πόσες και πόσες φορές η δημοσιοποίηση ενός σκάνδαλου ή μιας παρανομίας δεν έγινε αιτία για να σταματήσει και να αποκατασταθεί η τάξη ή να δοθεί μια λύση σ' ένα σημαντικό πρόβλημα. Δεν διαφωνώ ότι πολλές φορές, όπως συμβαίνει σε κάθε μορφή εξουσίας, γίνεται κατάχρηση από μέρους των δημοσιογράφων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποβαθμίσουμε το ρόλο τους στην κοινωνία μας. Μακάρι να μην χρειαζόταν καμία φωνή για να μας βάλει σε τάξη και η φωνή της συνείδησής μας να αρκούσε, αλλά δυστυχώς δεν εκπαιδευόμαστε πλέον ανάλογα ώστε να μην χρειάζεται η έξωθεν παρέμβαση, είτε αυτή είναι οι δημοσιογράφοι, είτε η δικαστική εξουσία, είτε η εκτελεστική. Ας μην προσωποποιούμε πάντως τη συζήτηση. Το θέμα μας δεν είναι αν ο κ. Τριανταφυλλόπουλος πράττει ή όχι ορθά. Η δημοσιογραφία ως θεσμός και ως λειτούργημα είναι αξιοσέβαστο. Σε όλους τους χώρους εξάλλου (ακόμη και στο χώρο της Εκκλησίας, βλέπε Βατοπέδιο, υπάρχουν οι χρηστοί και οι ... μη χρηστοί). Δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει να ρίχνουμε τους πάντες στον Καιάδα. Πράγματι, το ήθος όλων μας αποδεικνύεται από τις πράξεις μας και από τις μεθόδους που χρησιμοποιούμε για να πετυχαίνουμε τους σκοπούς μας. Και όλοι κρινόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα δεν είναι θέμα συμπάθειας ή αντιπάθειας προς το συγκεκριμένο άτομο, αλλά ότι μια ομάδα επιχειρηματικών συμφερόντων με την δύναμη του Τύπου αντικθιστά όργανα της συντεταγμένης πολιτείας τα οποία είναι αρμόδια για την τήρηση των νόμων και την εύρρυθμη λειτουργία της Πολιτείας. Ίσως να ήταν λάθος μου να το συγκεκριμένοποιήσω στο έν λόγω άτομο.

Ανώνυμος είπε...

Έτσι όπως το τοποθετήσατε τώρα, δεν έχετε άδικο. Όμως και πού δεν έχει κυριαρχικό ρόλο πια το ατομικό συμφέρον; Με αυτό το σκεπτικό ούτε οι Δικαστές θα πρέπει να μας δικάζουν αφού είδαμε λίγο καιρό πριν το χάλι του παραδικαστικού κυκλώματος, ούτε οι πολιτικοί να μας κυβερνούν αφού πληροφορηθήκαμε για παράδειγμα την εμπλοκή του Ρουσόπουλου στην υπόθεση Βατοπεδίου, ούτε πρέπει να πατάμε στις εκκλησίες, αφού είδαμε ιδίοις όμμασι σε κουτσομπολίστικα περιοδικά αρχιμανδρίτες με ζαντιέρες. Δυστυχώς, όλα αυτά είναι φαινόμενα των καιρών. Ο Απόστολος Ιωάννης θα τα αποκαλούσε ίσως σημάδια της Αποκάλυψης. Κι εδώ επανέρχομαι στη θλιβερή μου διαπίστωση ότι θα προτιμούσα να ζω σε μια αφρικάνικη ζούγκλα επειδή εκεί θα ήξερα πώς να φυλαχτώ. Νομίζω ότι οι απόψεις μας εκ κατακλείδει συμπίπτουν, με την μόνη διαφορά ότι θεωρώ πως δεν καταργούμε τους θεσμούς όταν οι λειτουργοί τους είναι σάπιοι. "Κορφολογούμε" τα νεκρά κομμάτια και επιδιώκουμε μια υγιή επιβίωση των θεσμών. Κύριε Ακάμα, σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που σε αυτό το θέμα ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας. Αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκω στο μπλογκ τέτοιες συζητήσεις που δυστυχώς σήμερα σπανίζουν μιας και τα ενδιαφέροντα, παρά την οικονομική κρίση που μας έχει πλήξει και τα φαινόμενα της παρακμής, περιορίζονται στη μόδα, τα αθλητικά και το "παράνομο" σεξ. Ειλικρινά σας ευχαριστώ. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση. Τέτοιες συζήτησεις σπανίζουν όχι γιατί σπανίζουν τα ενδιαφέροντα, αλλά γιατί όσοι έχουμε κάτι διαφρετικό να πούμε δεν μπορούμε να συντονιστούμε και να το βγάλουμε προς τα έξω. Τα blogs είναι μια καλή λύση, αλλά θα πρέπει να συντονιστούμε καλύτερα και να προχωρήσουμε σε κάτι πιο ζωντανό.