Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

Η παρουσίαση του "ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ" στον ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ


Έγινε και η παρουσίαση του βιβλίου μου "Φτερά από μετάξι" στο βιβλιοπωλείο "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ" και πραγματικά η βραδιά κύλησε με συγκίνηση και υπέροχες στιγμές που θα μου μείνουν αξέχαστες και τις οποίες - έστω φωτογραφικά - νιώθω την ανάγκη να τις μοιραστώ μαζί σας. Αν έστω και τα μισά απ' όσα είπαν στις ομιλίες τους για το έργο μου οι κ.κ. Γιώργος Χασάπογλου και Αναστασία Καλλιοντζή ισχύουν . εμένα μου αρκούν για να έχω βάλει ένα λιθαράκι τόσο δα στο οικοδόμημα της λογοτεχνίας. Όσο για τον ηθοποιό Αυγουστίνο Ρεμούνδο, το επίθετο "υπέροχος" είναι μηδαμινό μπροστά στο ζωντάνεμα των αποσπασμάτων του βιβλίου μου το οποίο επετεύχθη χάρη στο υποκριτικό ταλέντο του και την εκφραστική φωνή του.



Αναμφίβολα βέβαια με συγκίνησε και η αθρόα προσέλευση του κόσμου. Φίλοι, αναγνώστες και φίλοι -αναγνώστες -, κάποιοι εκ των οποίων φίλοι μέσω του blog, μου έκαναν την τιμή να μοιραστούν μαζί μου την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου και να γνωριστούμε από κοντά και όχι μόνο μέσω της ηλεκτρονικής μας επικοινωνίας. Κοντά μου ήταν ο κ. Ακάμας, η πολυαγαπημένη μου Τέσυ, η γλυκύτατη Κλημεντίνη αλλά και φίλοι συγγραφείς που με τίμησαν με την παρουσία τους όπως η αγαπημένη Λένα Μαντά, ο Γιώργος Φερεντίνος και ο Θανάσης Κονδύλης. Μαζί μας επίσης ήταν η δημοφιλής ηθοποιός κ. Πηνελόπη Πιτσούλη και ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Ιωάννου. Επίσης, μου έκανε ιδιαίτερη τιμή ο εκδότης μου ο κ. Θάνος Ψυχογιός ο οποίος παρά το φόρτο του προγράμματός του πέρασε έστω και για λίγο και η επιμελήτρια του βιβλίου μου κ. Άννα Καζούρη η οποία κρατάει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου επειδή "υιοθετεί" κάθε φορά τα βιβλία μου και τα αντιμετωπίζει με ιδιαίτερο μεράκι και σεβασμό.


΄Πέραν όμως όλων των παρευρισκομένων νιώθω την ανάγκη αυτό τον λίγο καιρό που επικοινωνούμε στο blog, να ευχαριστήσω όλους εσάς που στηρίζετε την προσπάθειά μου και που μου δίνετε τη χαρά της επικοινωνίας όποτε τα λέμε. Με όλη μου την ψυχή σας ευχαριστώ. Για όσους δεν ήταν παρόντες παραθέτω την ομιλία μου.







ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ»

.Πέμπτο βιβλίο λοιπόν μετά από οκτώ χρόνια θητείας στη λογοτεχνία …Ομολογώ ότι ο αριθμός κάπως με ξενίζει. Ούτε η ίδια δεν το πιστεύω ότι το «ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ» είναι το πέμπτο μου βιβλίο μέσα σε οκτώ χρόνια αφότου άρχισα να υπηρετώ τη λογοτεχνία και να εκδίδω συστηματικά μυθιστόρημα. Πρόσφατα κάποια δημοσιογράφος μου υπέβαλε ακριβώς αυτή την ερώτηση σε μία συνέντευξη. «Τι σημαίνει για μένα να έχω εκδώσει ήδη πέντε βιβλία». Η απάντηση ήταν ότι πέντε βιβλία σημαίνει πολλά και συγχρόνως τίποτε. Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα όπως και οι σκέψεις. Πέντε βιβλία σημαίνουν πέντε φορές μια σκληρή ψυχική δοκιμασία. Γιατί το γράψιμο δεν είναι χόμπι ή διασκέδαση όπως νομίζουν πολλοί. Και για τους περισσότερους συγγραφείς νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το γράψιμο είναι μια μυσταγωγία. Δονείσαι από μια ιδέα, που στοιχειώνει μέσα σου και δεν σ’ αφήνει σε ησυχία παρά μόνο όταν μπεις στη διαδικασία να την εκφράσεις στο χαρτί. Είναι σαν να κυνηγάς μια σκιά για να αντικρύσεις το πρόσωπό της, αν τα καταφέρεις βέβαια ως το τέλος. Κι όταν η ιδέα αυτή σε φέρει στα… νερά της, και της υποταχθείς, τότε αρχίζουν οι τρικυμίες και τα τσαλίμια της δημιουργίας. Οι περιπέτειες σούπερ ηρώων που βλέπουμε στο σινεμά, πιστέψτε με, χαρτωσιά δεν πιάνουν μπροστά στη διαδικασία της δημιουργίας ενός βιβλίου. Εδώ να δείτε σασπένς μέσα στα στενά όρια ενός σπιτιού, μ’ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή όλο κι όλο! Αν μάλιστα πέρα από το γράψιμο έχεις και άλλο επάγγελμα, τότε πολλές φορές μπορεί να μοιάζει κάπως η διαδικασία και με τον «Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες!».


Πέρα όμως από το χιούμορ, το γράψιμο είναι μια διαδικασία που εμπεριέχει την προϋπόθεση της αυτοαναίρεσης, που πάει να πει την άρνηση του ίδιου σου του δημιουργήματος και κατ’ επέκταση του ίδιου σου του εγωισμού. Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις που επιλέγεις να αυτοαναιρέσεις την ίδια σου την πορεία και να γυρίσεις στην εκκίνηση, όπως μου έτυχε όταν έγραψα τη «Ματζίκα της αγάπης» και αναγκάστηκα να σκίσω και να ξαναγράψω από την αρχή 200 σελίδες! Η αγωνία της δημιουργίας δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε βγάλει και πώς θα καταλήξει η ψυχολογία σου και η οπτική σου απέναντι στη ζωή, τους ανθρώπους και τον κόσμο όταν ολοκληρώνεται κάθε φορά.Ο συγγραφέας καλείται να δαμάσει την έμπνευσή του, να της δώσει μορφή, και πολλές φορές αυτή αντιστέκεται σθεναρά, σε βασανίζει σαν ανεκπλήρωτη αγάπη. Με την έμπνευσή του ο συγγραφέας έχει πόλεμο. Γι’ αυτό και το γράψιμο είναι οδύνη και κόπος. Άσκηση και ασκητισμός. Είναι αναμέτρηση με το πείσμα, τις αδυναμίες, τα μυστικά και τα λάθη πρώτα του συγγραφέα κι έπειτα των ηρώων που πλάθει. Πρέπει να έχει αυτοπειθαρχία και συνάμα αίσθημα απόλυτης ελευθερίας, να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα δηλαδή. Πρέπει να έχει τη δύναμη να χαρακώνει κάποιες φορές την ψυχή του, να γίνεται το πειραματόζωο όλων των αισθημάτων που πρέπει να βιώσουν οι ήρωές του. Το γράψιμο πονάει!
Και θα μου πείτε, αφού είναι τόσο μαύρο και άραχνο το σκηνικό της δημιουργίας γιατί καταπιάνεσαι νέος άνθρωπος με δαύτο κι εσύ και όσοι άλλοι έχουν την ίδια τρέλα; Επειδή δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.
1. Επειδή το γράψιμο είναι έκφραση και από παιδί μόνο με το χαρτί και το μολύβι ηρεμούσα.
2. Επειδή είμαι επιρρεπής στις προκλήσεις και τις δυσκολίες.
3. Επειδή μέσα από το γράψιμο έχω τη δυνατότητα να ζω ξένες ζωές μιας και σε κάθε νέο βιβλίο πρέπει να υποδυθώ όλους τους ήρωες που πλέκουν την υπόθεσή του.
4. Επειδή γράφοντας έχω την αίσθηση ότι κατανοώ καλύτερα τους άλλους και τον εαυτό μου.
5. Επειδή το γράψιμο ήταν ανέκαθεν ένας τρόπος αντίδρασης και αντίστασης στα κακώς κείμενα και στην εποχή της αυτοματοποίησης και της τεχνοκρατίας που οι άνθρωποι πνίγουν ή κρύβουν τα αισθήματά τους, κάποιοι πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά στη μηχανοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Εστω και μέσω της λογοτεχνίας πρέπει να διατηρήσουμε το δικαίωμα να αισθανόμαστε άνθρωποι, να συγκινούμαστε, να εκφραζόμαστε, να προβληματιζόμαστε, κι ας λένε κάποιοι ότι αυτή η λογοτεχνία είναι παλιομοδίτικη. 6. Και επειδή τέλος, η ελληνική γλώσσα, χρειάζεται στήριξη και διαφύλαξη ιδίως στις μέρες μας που απειλείται η ελληνική υπόσταση εν όψει και του προβλήματος των Σκοπίων που τόσο έντονα συζητείται στις μέρες μας αφού η λογοτεχνία είναι έκφραση της εποχής και του πολιτισμού μας και συνεπώς όχημα ασφαλές που θα τη φυγαδεύσει σ’ ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Αν βέβαια η λογοτεχνία έχει φτερά, αν έχει το σπόρο της διάρκειας μιας και η αγωνία όλων όσων γράφουμε έγκειται σε τούτο ακριβώς το θέμα, στη διάρκεια, στην επιβίωση του έργου μετά από χρόνια.
Γιατί σήμερα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη διαφήμιση, το μάρκετινγκ, το βιβλίο προβάλλεται, δίνεται η ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό άμεσα να πληροφορηθεί την ύπαρξή του. Το ζητούμενο είναι το μετά; Πόσο θα ζήσει, πόσοι και για πόσο θα το θυμούνται; Κι αυτή η αγωνία είναι το διαχρονικό σαράκι που τρώει τις ψυχές των απανταχού συγγραφέων του κόσμου κάθε εποχής.
Το ότι κατάφερα λοιπόν για πέμπτη φορά να βρω την άκρη και να δώσω μορφή σε μια ιδέα με γεμίζει αναμφίβολα μ’ ένα αίσθηση πληρότητας αλλά συνάμα και αγωνίας να δω ποια μαγεία μπορεί να κρύβεται παρακάτω, ποια ακόμη δοκιμασία μπορώ να περάσω.
Έτσι απόψε, που βρισκόμαστε εδώ για να γνωρίσετε το πέμπτο μου βιβλίο, δεν μπορώ παρά να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου αλλά και την αγωνία που κάνει τα γόνατά μου να τρέμουν για την αποδοχή του από το κοινό και το χρόνο που περιμένουν να το κρίνουν και που πάντα τη νιώθω όταν εκδίδεται ένα καινούργιο βιβλίο.Εδώ και ένα μήνα περίπου λοιπόν έχει έρθει η ώρα της κρίσης για τη νέα μου απόπειρα. Η Σμαραγδένια μου, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες αλλά και ειδικές ψυχικές δυνάμεις, η Αλέξις και η Λουκία, η Ευτέρπη και η Ευδοξία, ο Αλέξης, ο Τζανής και ο Μάνος γεννήθηκαν με απώτερο σκοπό να μας προσφέρουν μέσα απ’ αυτό το βιβλίο εναλλακτικές επιλογές και λύσεις στο πρόβλημα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε αργά ή γρήγορα στο παιχνίδι της αυτογνωσίας: να βρούμε ένα νόημα ζωής. Η Σμαραγδένια και η ιδιόρρυθμη μοναξιά της, η Αλέξις και οι κομμένες γέφυρες με τη μητέρα της, η Ευτέρπη και η απόλυτη περιχαράκωσή της απέναντι στον έρωτα, η Ευδοξία και η άρνηση της κοινωνικής ηθικής προκειμένου να ζήσει έστω και καθυστερημένα τα προδομένα νιάτα της, ο Μάνος και η ασύνορη ελευθερία του, ο Τζανής και ένα δίλημμα ανάμεσα στην εντιμότητα και τη βολή και η Λουκία με τη διαπίστωσή της ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς απέναντι στα αισθήματά τους όποιο κι αν είναι το κόστος, λένε αλήθειες που όλοι μας λίγο πολλοί έχουμε νιώσει ή θα νιώσουμε. Ιδίως για το χαρακτήρα της Σμαραγδένιας θα ήθελα να ζητήσω εκ προοιμίου μία συγγνώμη αν τυχόν από την ψυχογράφησή της κάτι δεν βγήκε αληθινό μιας και είναι δύσκολο να προσεγγίσεις μόνο με τη φαντασία, έναν ήρωα που η ένταση του εσώτερου πόνου που βιώνουν τα ίδια τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι μάλλον αδύνατο να την συναισθανθείς. Στόχος μου, να το ξεκαθαρίσω, δεν ήταν να αντικατοπτρίσω τη δυστυχία ή τη μιζέρια αλλά το κουράγιο. Δεν ήθελα να προβάλλω την απαισιοδοξία αλλά την αισιοδοξία και το πάθος για ζωή. Δεν ήθελα να φωτίσω την ψυχική μικρότητα που προκαλεί κάποια φορά το παράπονο που έχει κάποιος αδικημένος από τη ζωή αλλά το μεγαλείο που αποκτά όταν καταφέρνει να πετύχει μιαν υπέρβαση πάνω απ’ τα αναμενόμενα όρια του κορμιού και τα λάθη – τα δικά του ή των άλλων που μπορεί να πληρώνει - και να πετάξει πάνω από όλους και απ’ όλα με τα φτερά της ψυχής. Η ηρωίδα παιδεύτηκε από ένα λάθος των γονιών της. Και βρέθηκε αντίκρυ σε μια αλήθεια, που κυριολεκτικά την πυροβόλησε. «Δεν θα ξαναπερπατήσεις ποτέ». Δεν έσκυψε όμως το κεφάλι. Γαλουχήθηκε από το οικογενειακό της περιβάλλον ώστε να γίνει σκληρή μονομάχος στην αρένα της ζωής και έζησε τα πάντα. Ως και τον έρωτα στη χειρότερη εκδοχή του, την προδοσία. «Ό,τι δεν μπορείς να το αλλάξεις, το υπομένεις και το πολεμάς. Δεν κλαις τη μοίρα σου. Είσαι ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα». Αυτή είναι η φράση κλειδί του βιβλίου. Και συνάμα κυρίαρχη θέση κατέχει η ανάγκη των ανθρώπων ν’ αγαπήσουν και ν’ αγαπηθούν. Πόσο εύκολο είναι να διεκδικείς μια αγάπη έχοντας ρόδες αντί για πόδια που κινούνται μόνο μπρος πίσω δεξιά αριστερά είναι το διάχυτο ερώτημα του βιβλίου; Ωστόσο βγαίνει νικήτρια αλλά όχι με τον υπερτροφικό εγωισμό του νικητή. Παλεύει, ερωτεύεται, χάνει, κερδίζει, αποκτά μια πολύτιμη αυτογνωσία, μαθαίνει να δίνει και όχι να παίρνει, εν ολίγοις παίζει ως το τέλος το παιχνίδι της ζωής καλύτερα και εντονότερα ίσως από πολλούς αρτιμελείς. Ό,τι δεν τη σκότωσε, τη δυνάμωσε. Πάνω από το θυμό για τα παλιά, πάνω απ’ τα λάθη και τα πάθη επικράτησε η ατόφια αγάπη για την ομορφιά της ζωής. Και αυτή την ατενίζει μόνο όποιος καλλιεργήσει την ποιότητα της ψυχής του. Γιατί όλοι είμαστε πολίτες του ίδιου κόσμου με ίσες ευκαιρίες στο όνειρο και κανείς δεν είναι ή δεν πρέπει να νιώσει παιδί ενός κατώτερου θεού. Μια αναγνώστρια που γράφει στο ιστολόγιό μου μπήκε στον κόπο να γράψει τις σκέψεις της για το βιβλίο και κράτησα ετούτη την πολύτιμη φράση που εκφράζει απόλυτα την οπτική που είδα εγώ το θέμα μου κι ευρύτερα τη λογοτεχνία:«Αν είναι αλήθεια ότι ο ρόλος του συγγραφέα είναι να ενεργοποιεί δυνάμεις συγκινησιακής ευαισθησίας, τότε το βιβλίο πρέπει να καταφέρνει να κινήσει τη διαδικασία εκείνη, που γοητεύει τους αναγνώστες "μιμούμενο πράξη σπουδαία και τελεία" σε μια σύγχρονη τραγωδία».Το αν πέτυχε το σκοπό του, το σκοπό μου και το αν είμαι καλή ή όχι λογοτέχνης, δεν θα το κρίνω εγώ αλλά εσείς και ο χρόνος. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είμαι και θα παραμείνω πιστή υπηρέτης της λογοτεχνίας και αυτό μου αρκεί".


.

28 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα! Πασχαλία, γι άλλη μια φορά να σ'ευχαριστήσω για την προσφορά σου στη λογοτεχνία. Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτό το υπέροχο βιβλίο - προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία. Μπράβο σου, να'σαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις!

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Υπέροχη η ομιλία σου και απ'ότι είδα και στις φωτός μεγάλη η επιτυχία της παρουσίασης!!!
Προσπάθησα αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να είμαι εκεί.

Για το βιβλίο τώρα έχω να πω κι εγώ τα καλύτερα. Σου χρωστάω και email και θα σου το στείλω απλά έμπλεξα αυτές τις μέρες και δεν ήθελα να το γράψω στο πόδι. ΕΚείνο που θα πω κι εδώ, είναι πως σε πολλά σημεία, είδα στη Σμαραγδένια τον δικό μου τρόπο σκέψης, και σε πολλά σημεία αντικατόπτριζε τα δικά μου συναισθήματα,τότε που βρέθηκα στη θέση της, ευτυχώς για μικρό χρονικό διάστημα,αλλά ακόμα και σήμερα σε διάφορες φάσεις της ζωής μου, ειδικά στο θέμα των σχέσεων.

Η διαφορά μου μ' εκείνη είναι το οικογενειακό περιβάλλον, που νομίζω ότι είναι η σημαντικότερη λεπτομέρεια σ' αυτές τις περιπτώσεις, γιατί για εμένα προσωπικά, οι γονείς μου ήταν η σανίδα σωτηρίας μου!!! ΑΥτό λοιπόν με βοήθησε στο να μην βγάλω ιδιαίτερη οργή για την...περιπέτειά μου, και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω και αν είναι και τόσο καλό τελικά αυτό!!!!
Κλείνοντας να σου ευχηθώ μέσα από τη καρδιά μου πολύ καλή επιτυχία!
Θα έρθω στο "Θέμα" τη Τρίτη επομένως θα τα πούμε κι από κοντά! Πολλά πολλά φιλάκια

clementine είπε...

καλημέρα και από μένα!!! Ξέρεις ότι λυπήθηκα πολύ που έφυγα νωρίς, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς. Χάρηκα τόσο πολύ που σε γνώρισα! Καλά έκανες και έβαλες και την ομιλία σου εδώ και να είσαι σίγουρη ότι συμμεριζόμαστε τις απόψεις σου. Και σίγουρα το βιβλίο θα πάει καλά. Κορίτσια αν καταφέρω να έρθω στο "Θέμα" θα ήθελα να γνωριστούμε.......
Πασχαλία ευχαριστούμε :)

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Κλημεντίνη μου εγώ θα είμαι σίγουρα στο Θέμα. Είναι μόλις ένα στενό από το το σπίτι μου επομένως θα είμαι εκεί μιας και δεν κατάφερα να έρθω στον Ελευθερουδάκη. Θα χαρώ κι εγώ πολύ να σε γνωρίσω. ΦΙλάκια!!!!

Maria Tzirita είπε...

Θα είμαι κι εγώ εκεί!

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Κατάλαβες Πασχαλία! Η παρέα (μήπως να πω τρελοπαρέα) θα δώσει δυναμικό παρόν στην εκδήλωση στο ΘΕΜΑ! Το βιβλίο υπέροχο, αλλά δεν λέω τίποτα! Θα τα πω όλα μαζεμένα στις 8 Απριλίου! Καλοτάξιδο πάντως το νέο σου αριστούργημα!

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Τι καλά!!!! Περιμενω πως και πως την επόμενη Τρίτη
Πολλά φιλάκια σε όλες!!!!

Κ. είπε...

Πασχαλία μου

Λυπήθηκα πολύ που δεν κατάφερα να έρθω στην παρουσίαση του βιβλίου σου, αλλά διάβασα τα σχετικά κείμενα από το blog σου, διάβασα και την εξαρειτική ομιλία του Γιώργου Χασάπογλου και νιώθω σαν να ήμουν εκεί. Σου εύχομαι κάθε επτυχία, γιατί την αξίζεις!

Smaragdenia είπε...

Αγαπητή μου,καλό μήνα! Δυστυχώς, λόγω κάποιας έκτακτης υποχρέωσης δεν μπόρεσα να παρευρευθώ στην παρουσίαση του βιβλίου σου, το μυαλό μου ήταν όμως εκεί.
Εύχομαι πάντα τα καλύτερα
Σμαραγδή

Γιώτα Φώτου είπε...

Πασχαλία καλησπέρα
Μόλις βρήκα το χρόνο να επικοινωνήσω μαζί σου. Ήταν πολύ δύσκολες αυτές οι μέρες για μένα.
Θέλω να ξέρεις ότι είμαι ενθουσιασμένη για τη γνωριμία μας.
Φιλάκια λοιπόν από τη Λάρισα.
σου παραθέτω τμήματα της παρουσίασης μου γιατί είναι πολύ μεγάλη για τη στείλω ολόκληρη.Ξεκινώντας την παρουσίαση του βιβλίου θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Μπεστ Σέλερ τυχαία δεν γίνονται. Τα μπεστ σέλερ δεν τα κάνουν ούτε οι κριτικές, ούτε τα κυκλώματα και οι διαφημίσεις. Τα κάνει ο αναγνώστης. Και στην περίπτωση της Πασχαλίας Τραυλού οι υψηλές πωλήσεις των βιβλίων της, αποδεικνύουν ότι ο αναγνώστης έχει αναγνωρίσει το ταλέντο της και την έχει ο ίδιος τοποθετήσει εκεί που της αξίζει….
Φτερά από μετάξι, λοιπόν ο τίτλος του νέου βιβλίου της καλεσμένης μας το ταξίδι του οποίου ήδη ξεκίνησε με πολύ καλούς οιωνούς και όπως φαίνεται θα είναι μακρύ.
Τίτλος που αντικατοπτρίζει πλήρως το περιεχόμενο….

Οι καταπληκτικές περιγραφές και εικόνες της Πασχαλίας Τραυλού που αφορούν στο ψυχογράφημα της Ευτέρπης και με τις οποίες εισάγει δυναμικά τον αναγνώστη στο νέο βιβλίο της προετοιμάζοντας τα γεγονότα, είναι από μόνες τους ικανές να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον για την εξέλιξη της μυθοπλασίας. Και δεν απογοητεύεται, σας βεβαιώ.
Το κεντρικό θέμα δίνεται με τις αντιφατικές απόψεις που εκφέρουν οι ήρωες της Πασχαλίας Τραυλού.
Ο πόνος είναι ποτάμι και πρέπει να τον περάσεις για να φτάσεις στην όχθη μιας νέας ελπίδας, τοποθετείται ο ένας
οι άνθρωποι έχουν προορισμό τους την ευτυχία και χρέος τους είναι να αποφεύγουν τον πόνο άμα τον δουν να πλησιάζει, φαίνεται να πιστεύει ο δεύτερος, για να έρθει δια του στόματος της Ευτέρπης η ίδια η συγγραφέας να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Εκεί όπου ο πόνος είναι γιατρικό και μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι στο φως.
Ο πόνος είναι γιατρικό και μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι στο φως. Και στην προκειμένη περίπτωση ο πόνος ταυτίζεται με τον έρωτα.
Πάνω σ’ αυτή τη φιλοσοφία κινείται η πλοκή δίνοντας τόνο αισιοδοξίας.
Γιατί είναι αισιόδοξο το βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού κι ας ακουμπά ένα θέμα δύσκολο και επώδυνο παράλληλα το οποίο αφ εαυτού περιέχει το δράμα και την τραγωδία.
Η συγγραφέας, μέσα σε έναν κόσμο που έχει κατακλυσθεί από εύπεπτα αφηγήματα πρωταγωνιστές των οποίων είναι άτομα με προβλήματα που ανάγονται στο επιθυμητό μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας, έχει την τόλμη και καταπιάνεται, βγαίνοντας έξω από το συρμό της μόδας, με μια ιδιαίτερη μερίδα της κοινωνίας, όπως τα άτομα με ειδικές ανάγκες δίνοντας το θέμα στην πραγματική του διάσταση, επιμένοντας κυρίως στις κοινωνικές συνθήκες που το αφορούν, χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά κανενός, αναδεικνύοντας με χαρισματική μαεστρία ότι μέσα στη διαφορετικότητα όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στην αγάπη, τον πόνο, τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα στη ζωή.
Μια σύγχρονη κοινωνία του 2008 οφείλει να ενδιαφέρεται για την πληρότητα της ζωής όλων των μελών της.
Για να γίνει κτήμα μιας κοινωνίας η ισότητα ευκαιριών και δυνατοτήτων ολοκλήρωσης της ζωής όλων , είναι αναγκαία η δημιουργία μιας επικρατούσας κοινωνικής αντίληψης, στο κοινωνικό της σύνολο, αλλά και στις επιμέρους κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα όταν αυτές αντιμετωπίζουν τη ζωή φορτωμένοι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αντίστοιχα αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως προβληματικές και μειονεκτικές.
Κοινωνική αντίληψη προσπαθεί να δημιουργήσει η συγγραφέας με το μυθιστόρημα αυτό αναφερόμενη σε μια ιδιαίτερη πληθυσμιακή ομάδα και ταυτόχρονα να εμφυσήσει ψυχολογία αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας στα άτομα της ομάδας αυτής….
Η Πασχαλία Τραυλού συνδέει τον έρωτα με την αναπηρία και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο τόλμημα στο βιβλίο της. Μπαίνει, αλλά δεν επιμένει στην υπάρχουσα κοινωνική αντίληψη πάνω στο θέμα αυτό, γνωρίζοντας καλά ότι μακριά από το εύκολο κέλυφος της κατά συνθήκη κοινωνικότητάς μας, ελάχιστοι άνθρωποι είναι εκείνοι που απασχολούνται με τέτοιου είδους προβληματισμούς. Κάνει από την αρχή ξεκάθαρο το γεγονός ότι ο έρωτας, η αγάπη δεν προσπερνά τις πόρτες των ατόμων με ειδικές ανάγκες και ότι η σωματική αναπηρία δεν συνεπάγεται αυτομάτως και τη συναισθηματική. Γιατί αν κάποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε αυτομάτως τοποθετεί τους ανάπηρους στο περιθώριο της ζωής θεωρώντας ότι δεν έχουν το δικαίωμα να ξεφύγουν από εκεί. Και αυτού του είδους η θεωρήσεις ενδεχομένως να κρύβουν στάσεις ρατσισμού. Η Π. Τραυλού φέρνει αντιμέτωπο τον αναγνώστη με τις ευθύνες του και με καταπληκτική μαεστρία τον οδηγεί αβίαστα στο κατώφλι μιας διαφορετικής νοοτροπίας κοινωνικής αποδοχής, όπου όλοι ανεξαρτήτως είναι μέλη μιας ενιαίας κοινωνίας χωρίς διακρίσεις και περιορισμένα δικαιώματα.
Και το καταπληκτικότερο είναι ότι το βιβλίο αυτό δε σου αφήνει τη γεύση ότι αναφέρεται σε μια ομάδα που δεν ανήκει στα συνήθη πρότυπα. Ο κάθε αρτιμελής αναγνώστης ταυτίζεται εύκολα με τη Σμαραγδένια, έχει τη δυνατότητα να προβάλει τον εαυτό του μέσα από αυτή. Το ίδιο ενδιαφέρον θα έβρισκε αν η πρωταγωνίστρια ήταν αρτιμελής. Δεν είναι η αναπηρία που χαρακτηρίζει το βιβλίο αυτό. Κι αυτό αφ ενός είναι επιτυχία, από την άλλη δείχνει ότι η ίδια η συγγραφέας πιστεύει βαθιά ότι η διαφορετικότητα συμβαδίζει με την ισότητα.
Δε δείχνει κανέναν οίκτο στην ηρωίδα της, δε φυλάει καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση για εκείνη, δε διστάζει να την ρίξει στη φωτιά, μετατρέποντας την αγάπη σε πόνο και μέσα από τον πόνο αυτό εκείνη δυναμώνει, σπάζει τα δεσμά της και οδηγείται στη λύτρωση. Ανακαλύπτει ότι μετά από το χειμώνα έρχεται πάλι η άνοιξη και ότι κάπου στα σύννεφα δυο μεταξωτές φτερούγες τη χαιρετούν και ένα αγγελικό χαμόγελο την καθησυχάζει ότι όλα θα παν καλά…
Η γραφή της Πασχαλίας Τραυλού αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ικανή να στηρίξει και από μόνη της το όλο εγχείρημα. Δυνατός καθαρός λόγος με ποιητικά και ανατρεπτικά στοιχεία όπου είναι απαραίτητα, ικανός να παρασύρει τον αναγνώστη σε συγκινησιακές εξάρσεις. Σμιλευμένες προτάσεις, εκπληκτική ροή, αποφυγή κλισέ και στερεοτύπων, συνεπής επιλογή λέξεων χαρακτηρίζουν το κείμενο. Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της έτσι και σ’ αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να χειρίζεται τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας με τρόπο αξιοζήλευτο.
Χρησιμοποιεί τριτοπρόσωπη αφήγηση με περιφερόμενη οπτική γωνία η οποία επιτρέπει την πρόσβαση στο εσωτερικό περισσοτέρων του ενός ήρωα, με αποτέλεσμα να δίνει μια πιο σφαιρική αντίληψη των γεγονότων και του περιρρέοντος συναισθηματικού κλίματος.
Δίπλα στη γραφή ο μύθος, αριστοτεχνικά δομημένος με υφέσεις και εντάσεις, ρεαλιστικούς διαλόγους σε σωστή αναλογία, ανατροπές που ξαφνιάζουν, περιγραφές και διηγήσεις μαγικές που μεταφέρουν τον αναγνώστη σε κόσμο που όχι μόνο δε διαφέρει από την πραγματικότητα, αλλά επεξηγούν την ίδια την πραγματικότητα κάτω από τη θεώρηση, εκείνη της Πασχαλίας Τραυλού.
Και τέλος οι δημιουργημένοι από τη σμίλη της ρεαλιστικοί χαρακτήρες που καλύπτουν σχεδόν όλη τη γκάμα της καθημερινότητας. Η κ. Τραυλού επιχειρεί μια κατάδυση στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και τελικά επιτυγχάνει την άρτια ψυχογράφηση των ηρώων της. Ήρωες και αντιήρωες λοιπόν, γήινοι, αληθινοί σπαρταρούν ολοζώντανοι στις σελίδες του βιβλίου.
Καλό του ταξίδι

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και από εμένα, ήδη ξεκίνησα το βιβλίο και δείχνει φανταστικό, θα στείλω μπορει και αύριο e-mail για μια πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση. Χάρηκα για την γνωρμία εκ του σύνεγγυς.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για τις ευχές.
Μαρία Τζιρίτα, περιμένω πώς και πώς να σε δώ από κοντά. Άρχισα παρεμπιπτόντως το "Παιδί της αγάπης". Η γραφή σου είναι απόδειξη ότι μέσα από τη λιτότητα και την απλότητα αναδύεται ατόφια η συγκίνηση και η αγάπη. Μου αρέσεις.
Γιώτα Φώτου και για μένα η γνωριμία μας είναι πολύτιμη. Σ' ευχαριστώ για όσα μπήκες στον κόπο να γράψεις για το βιβλίο μου. Εύχομαι καλοτάξιδα "ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ ΣΤΗ ΧΑΡΑΔΡΑ" αν και απ' όσα είπαμε, είμαι σίγουρη ότι θα κάνει ένα μακρύ ύ ύ ταξίδι. Εκείνο που μου έμεινε σαν απόσταγμα από σένα είναι το υπέροχο χιούμορ σου. Να 'σαι καλά.
Λένα Μαντά, σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων που θα με "υποστείς" για τρίτη φορά (ξέρεις εσύ). Ευελπιστώ σύντομα ότι θα έχω τη χαρά να παρουσιάσω κι εγώ "Την άλλη πλευρά του νομίσματος" που όλοι το περιμένουμε εναγωγίως.
Μαρία (Τρίπολη): Εννοείται ότι θα χαρώ να σε δω μιας και τώρα πια σε νιώθω δικό μου άνθρωπο.
Τέσυ, Κλημεντίνη και Σμαραγδή, καινούργιες μου φίλες, σας ευχαριστώ και χαίρομαι ειλικρινά όποτε μπορούμε να επικοινωνούμε, μιας και οι φίλοι που αποκτώ μέσω της γραφής είναι ξεχωριστοί για μένα.
κ. Ακάμα, και πάλι σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας. Όποτε θέλετε, μπορούμε να τα πούμε.

Smaragdenia είπε...

Πασχαλία μου αν θες μπορεις να με φωναζεις Σμαραγδένια, όπως με φωνάζουν και οι πιο δικοί μου άνθρωποι.

Φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

Καθε επιτυχία εύχομαι. Ο χώρος ΄τανλίγο "διαστημικός" στον Ελευθερουδάκη (πάντα για τα δικά μου αισθητικά δεδομένα). Το βιβλίο μαθαίνω ότι πηγαίνει πολύ πολύ καλά και μετέχω στη χαρά σου. Φιλιά από τη Νίσυρο...

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Ευχαριστώ ιδιαίτερα Νίκο μου για τις ευχές. Εκείνο που με έχει ιδιαίτερα χαροποιήσει είναι ότι κάποια άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν δει με θετικό μάτι το βιβλίο, που σημαίνει ότι ευτυχώς πέτυχα το σκοπό μου να παρουσιάσω τις σκέψεις και τα σισθήματά τους κι αυτό είναι μια ανταμοιβή για τον κόπο της συγγραφής αυτού του βιβλίου. Φιλιά πολλά.

Ανώνυμος είπε...

http://tera-amou.pblogs.gr/2008/04/o-stayros-siolas-mazi-mas.html

καλημέρα. Πρόσκληση

Maria Tzirita είπε...

Καλησπέρα από την φιλόξενη Λευκωσία! Χθες το πρωί Πασχαλία ήμουν στον Μαυρομάτη κι έχω να σου πω πως σε περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες! Συνάντησα κάποιους από τους αναγνώστες μου και μίλησα μαζί τους και στο τέλος της συζήτησης, όταν με πλησίασε κάποιος και με ρώτησε ποιό βιβλίο του προτείνω να διαβάσει, του πρότεινα φυσικά τα Φτερά, χωρίς δεύτερη σκέψη! Το αγόρασε λοιπόν και είπε ότι θα έρθει να σε βρει στην παρουσίαση να του το υπογράψεις. Το όνομά του είναι Άριστος, θα το θυμηθείς σίγουρα αυτό το όνομα αν έρθει, οπότε δώστου και την αγάπη μου! Εμείς θα τα πούμε μεθαύριο, φιλάκια πολλά!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Χαίρομαι με τα νέα σου, Μαρία μου! Να σου πω ότι το βιβλίο σου το διάβασα και μου άρεσε πολύ. Είσαι ψυχή που έχει πολλά να πει. Θα χαρώ επιτέλους να σε γνωρίσω από κοντά.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Πασχαλία καλησπέρα!
Απ'ότι καταλαβαίνω από τα ζεστά λόγια των φίλων και συνομιλητών σου, των αναγνωστών σου και φυσικά από τις κριτικές και τις φωτογραφίες της παρουσίασης του βιβλίου σου ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ - ο τίτλος είναι δελεαστικός - το βιβλίο σου πρέπει να είναι εκπληκτικό. Το συναντάω σε κάθε βιβλιοπωλείο, στη βιβτρίνα τους ή στις πιο περίοπτες θέσεις κατά ντάνες. Γι' αυτό και σήμερα, δεν άντεξα, πήγα και το πήρα, οπότε αναμένεις σχόλια κι από μένα.
Για να συστηθώ, κινούμαστε σε παράλληλους δρόμους, γράφω λογοτεχνικά βιβλία για παιδιά και εφήβους, είμαι ο έφορος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και τυχαίνει να συνεργαζόμαστε με τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Η λογοτεχνία για παιδιά με συναρπάζει ιδιαίτερα, ωστόσο δε την ξεχωρίζω από αυτή των ενηλίκων. Για μένα η λογοτεχνία είναι μία, απλά όταν απευθύνεσαι στα παιδιά ή σους νέους αυτό που προσέχεις είναι ο τρόπος, που δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Συμφωνώ απόλυτα ότι το παιδικό βιβλίο είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Το διαπιστώνω εξάλλου όταν επιλέγω βιβλία για το γιο μου. Τα παιδιά είναι πολύ δύσκολοι και απαιτητικοί αναγνώστες μιας και ποτέ δεν θα υποκριθούν ότι κάτι τους άρεσε ουτε θα παρασυρθούν απ' ό, τι υποστηρίζουν άλλοι για ένα βιβλίο. Θα χαρώ να μάθω τις εντυπώσεις σου από το βιβλίο μου μιας και κάθε αναγνώστης έχει τα δικά του κριτήρια για να αξιολογήσει ένα έργο.

"ζαχαρούλα.." είπε...

..το ξεκίνησα μόλις εχθές το βράδυ!! ανυπομονώ να σχολάσω για να το συνεχίσω..

Την Δευτέρα , στις 14 Απρίλη, θα είμαι στην παρουσίαση στην Πάτρα!! Θα χαρώ να μου υπογράψετε το βιβλίο μου!!!!!!

καλημέρα! Συγχαρητήρια!

Ανώνυμος είπε...

Πασχαλία γειά σου. Ο Τάκης Ηλίας είμαι απο Ελληνικο βιβλιοπωλείο στη Νυρεμβέργη, Γερμανία. Μου είναιλιγο δύσκολο να βρεθω σε κάποια απο τις παρουσιάσεις του νέου σας βιβλιου αυτή τη στιγμή, ισως τέλος Απριλιου με αρχες Μαϊου που θα είμαι για τις διακοπες του Πάσχα, στην Ελλάδα. Πάντως έχω κάνει ενέργειες για να ερθετε τον Δεκέμβριο στη Γερμανία και στο Μόναχο. Οπως στην Ελλάδα έτσι και εδώ τα βιβλία σας πηγαίνουν πολύ καλά και εμείς εδώ φτιάχνουμε επίσης το δικό σας αναγνωστικό κοινό.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Ζαχαρούλα μου, θα χαρώ να σε δω από κοντά.
Κ. Ηλία θα είναι ευτυχές το γεγονός να έρθουμε μαζί με τη Λένα σε επαφή με το αναγνωστικό μας κοινό στη Γερμανία. Μακάρι!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΧΤΕΣΙΝΗ.
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ,ΚΑΙ ΑΔΗΜΟΝΩΝΤΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ,ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΕΝΑ "ΧΕΙΜΑΡΟ" Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΤΟΝ ΤΑΒΟΡΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ.ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΟΛΟΝ ΠΟΥ ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΙΣΕΙ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΛΑΙΔΗ ΤΖΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΟΥΞΕ"ΚΙ ΑΣ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΗ".ΚΙ ΕΝΩ ΠΑΡΕΛΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ,ΚΩΜΩΔΙΑ ΚΑΙ Η ΜΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ,ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ(ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΡΩΤΟΥΣΕ:Ο ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΠΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΟ ΟΛΟΝ?)Η ΙΤΑΛΙΔΑ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΕΝΙΩΘΕ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΥΡΕΣ ΜΩΒ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΧΟΡΕΨΕΙ,Η ΠΑΝΕΛΙΣΤΡΙΑ ΕΙΔΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΕΥΕΙ,ΑΥΤΟΧΡΗΣΘΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ,ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΙΚΟ ΟΙΡΜΟ ΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ,(ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΟΥΞΕ ΜΑΘΑΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΟ"ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ,ΣΑΝ ΝΤΑΛΙΚΑ Σ'ΟΔΗΓΩ")ΕΝΑΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ ΛΙΓΟ ΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΣΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΤΑ ΚΟΥΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΟΙΞΕΙ Η ΠΑΝΕΛΗΣΤΡΙΑ,ΟΙ ΗΛΗΚΙΩΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΤΡΟΜΑΞΑΝ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΙΣ ΠΙΕΖΕ"ΟΧΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ,ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΛΛΙΑΡΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ".
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΥΣΙΑ(ΤΙ ΠΟΖΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ ΕΙΠΑ,ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ,ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΧΑΡΗ...) ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ,ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ,ΕΞ ΑΛΛΟΥ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΓΗΚΕ.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΕΤΣΙ ΔΥΟ ΩΡΕΣ,ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΑΣ,Η ΠΑΝΕΛΗΣΤΡΙΑ ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΠΑΝΕΛ ΚΑΙ ΤΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΧΩΡΗΣΕ,ΜΕΤΑ ΒΑΙΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗ(Η ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΚΑΙ ΕΚΡΑΤΗΣΕ ΚΑΘ'ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ) ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΙΡΒΙΝΓΚ ΓΙΑΛΛΟΜ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΟΥ,
ΚΑΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΜΗ ΝΕΑ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΜΟΥ.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ.ΕΥΓΕ!ΣΑΣ ΕΚΤΙΜΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!
ΠΙΘΑΝΩΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΠΟΛΛΑ,ΟΜΩΣ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΜΗ ΠΛΕΥΡΑ,ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΛΟΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.Η ΜΟΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ:
ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ,ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΙΤΟ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ,ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ,ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
SPINA(KARFI/AKIDA)

Μαρία Έλενα είπε...

Πασχαλία μου
Ακόμα δεν έχω διαβάσει το καινούριο σου βιβλίο αλλά ακούω πολύ καλές κριτικές.
Τα προηγούμενα όμως τα λάυτεψα.
Ζήλεψα που δε μπόρεσα να είμαι στην παρουσίαση.
Φιλάκια ...

georgia_34 είπε...

Kυρία Τραυλού,ήθελα να σας συγχαρώ για όλα τα βιβλία σας, διαβασα αρχικά το κλειδωμένο συρτάρι,και εκ τοτε μανιωδώς έψαξα και για τα αλλα 4 και τα διάβασα όλα με κομμένη την ανάσα, ειστε καταπληκτική συγγραφέας,τα συγχαρητήρια μου.
Πραγματικά με βάλατε μεσα σε όλες τις ιστορίες σας και ήταν σαν να ήμουν εγώ πρωταγωνίστρια όλων των ιστοριών σας.
Έχετε εκπληκτικό ταλέντο,ο τρόπος γραφής σας ειναι φανταστικός και είστε η αγαπημενη μου συγγραφέας.
Ελπίζω συντομα να βγάλετε και άλλο σας βιβλίο, θα περιμένω με αγωνία
Σας θαυμαζω για το ταλέντο σας,είστε μοναδική,γράφετε τοσο παραστατικά,ρομαντικά,ποιητικά,με έχετε μαγεψει πραγματικά!
Εύχομαι να είστε παντοτε καλα!
Με εκτίμηση , Georgia.

Ανώνυμος είπε...

βάλσαμο τα λόγια σου Γεωργία. Σ' ευχαριστώ από ψυχής. Και ναι, ετοιμάζω καινούργιο βιβλίο, πάλι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα. Πασχαλία Τραυλού

georgia_34 είπε...

Εγω σας ευχαριστώ κυρία Τραυλού που με το ταλέντο σας ομορφαίνετε τις ημέρες και τις νύχτες μου διαβάζοντας σας.
Θα περιμένω με αγωνία το νεο σας βιβλίο, ολα να πανε κατ΄ευχήν.
Και παλι τα συγχαρητήρια μου, ειστε καταπληκτική συγγραφέας,δεν εχω λόγια να σας περιγράψω το πόσο πολυ με έχετε αγγίξει,μαγέψει,γοητεύσει,εντυπωσιάσει με τον τρόπο γραφής σας.
Με εκτίμηση,
Georgia
:)