ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΕΜΑΣ ΝΤΟΝΑΧΙΟΥ

Είχα ακούσει με φρίκη το περιστατικό στις Ειδήσεις. Μια δεκαεννιάχρονη απήχθη και ο απαγωγέας την φυλάκισε σ' ένα μικρό δωμάτιο για πέντε ολόκληρα χρόνια. Σ' αυτό το διάστημα έμεινε έγκυος δύο φορές. Την πρώτη, το παιδί πεθαίνει. Τη δεύτερη, το παιδί επιβιώνει.Για τον πεντάχρονο Τζακ, όπως επισημαίνεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, το Δωμάτιο είναι ο κόσμος. Εκεί γεννήθηκε, εκεί τρώει, εκεί κοιµάται, εκεί παίζει και µαθαίνει µαζί µε τη Μαµά του. Γι’ αυτόν, το Δωµάτιο κρύβει αµέτρητα θαύµατα, πλούσια και ανεξάντλητη τροφή για τη φαντασία του: ο Αυγοφίδης στο Κάτω Από το Κρεβάτι, φτιαγµένος από τσόφλια αυγών, ο φανταστικός κόσµος της Τηλεόρασης, η παρηγορητική ζεστασιά της Ντουλάπας, κάτω από τα κρεµασµένα ρούχα, εκεί όπου η Μαµά τον ασφαλίζει τα βράδια, για την περίπτωση που ο ΣαταΝίκ τούς επισκεφθεί. Το Δωµάτιο είναι σπίτι για τον Τζακ, για τη Μαµά όµως δεν είναι παρά η φυλακή όπου είναι κλεισµένη από τα δεκαεννιά της – εφτά χρόνια τώρα. Με οδηγό την αδιαπραγµάτευτη αγάπη της για το γιο της, η Μαµά έχει δηµιουργήσει για χάρη του µια ολόκληρη ζωή σ’ ένα χώρο µόλις έντεκα τετραγωνικών. Όσο όµως µεγαλώνει η λαχτάρα του Τζακ να γνωρίσει τον κόσµο του, τόσο γιγαντώνεται και η απελπισία της Μαµάς.
Το Δωµάτιο είναι η ιστορία της ακαταδάµαστης αγάπης που ανθεί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες˙ του ακριβού σαν διαµάντι δεσµού ανάµεσα σε µητέρα και παιδί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό, εξυψωτικό και συνάµα σοκαριστικό µυθιστόρηµα, µια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αβάσταχτα συγκινητική. Το Δωµάτιο είναι ένα µέρος που δε θα ξεχάσετε ποτέ.

Προσωπικά θεωρώ ότι το Δωμάτιο είναι ένα βιβλίο που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Όχι μόνο επειδή το θέμα ειναι συγκλονιστικό αλλά επειδή η γραφή και η δομή του είναι εξαιρετικά πρωτότυπες και ο βαθμός δυσκολίας της δημιουργίας του ιδιαίτερα υψηλός. Εντυπωσιακή η τεχνική της Ντόναχιου να επιστρέψει σε εκφραστικούς τρόπους ενός πεντάχρονου παιδιού προκειμένου να μη γίνει μελό η ιστορία της και να επιτύχει δυναμική εισβολή συγκίνησης στην ψυχή του αναγνώστη χωρίς να χρησιμοποιεί συνήθεις μεθόδους για την ενίσχυση της συγκινησιακής φόρτισης. Το να εξομολογείται την τραγική του ιστορία ένα παιδί με φυσικότητα και δίχως συναίσθηση του τραγικού, είναι μια τραγική ειρωνεία που εκτυλλίσεται μπρος στα μάτια του αναγνώστη, δίνοντας γερές γροθιές στην ψυχή του.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα...