Μια προσέγγιση του Γυάλινου Χρόνου από την πρόεδρο λέσχης ανάγνωσης Άνω Πετρούπολης Νάγια Κωστοπούλου

ΜΙΑ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ''ΓΥΑΛΙΝΟ ΧΡΟΝΟ''

ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΤΑΛΙ Η ΒΕΡΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ.

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΣΤΑ ΔΕΚΑΕΝΝΙΑ ΤΗΣ ΕΡΙΞΕ ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΡΑ.

ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ.

ΠΟΥ ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΠΙΣΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.

ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ

ΜΟΝΑΞΙΑ ,ΠΟΝΟΣ, ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΕΡΩΤΑ...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

MΟΝΗ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ ΞΑΝΑ.

 

ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΠΟ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΝΗΣΙ

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΙΝΟΥΣΑΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΝΤΑΣ ΣΙΩΠΗΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΙΩΜΕΝΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΚΡΥΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΙΕΙ

ΤΗΝ ΦΟΥΧΤΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.

ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΙΦΑΔΑ ΧΙΟΝΙΟΥ...

 

ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΠΟΝΟ- ΧΡΟΝΟ.

 

ΜΑ ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ....

Ο ΙΣΙΔΩΡΟΣ...

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΙΟΛΑΣ ΒΡΑΔΥ, ΜΕ ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΙΑ ΒΙΝΣΕΝΤΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ -ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ

ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ,

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ,

ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ.

ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΓΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ.

ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΥΧΩΡΕΣΕΙ ΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΘΕΙ.

ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ,

ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ...

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΟΜΩΣ;

 

ΠΕΤΡΑ- ΜΟΛΥΒΙ -ΧΑΡΤΙ.

 

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΞΥΠΝΑ.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΑΓΚΙΟ ΣΤΗΝ ΑΚΛΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΠΠΟΥ,

ΣΤΟ ΡΑΚΙ ΤΟΥ, ΤΟ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ - Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΑΝΤΑΛΙΑ, ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ, ΣΤΙΣ ΣΟΦΙΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ.

ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΠΟΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΗΝ ΓΕΜΑΤΗ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΕΣ ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΛΕΚΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΔΑΡΑΚΙ

ΔΥΟ ΠΟΝΤΟΙ ΜΠΡΟΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΠΙΣΩ....

ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.

ΑΛΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ.

ΜΕ ΤΟ ΨΑΘΑΚΙ ΤΟ ΓΑΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΡΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑ ΠΙΝΕΛΑ ΤΗΣ ΥΦΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΜΒΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ, ΤΗΝ ΒΑΡΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ....

ΕΔΩ ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΠΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΥΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ.

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΑΝ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ

ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΗΣ.

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΩΡΟΥΔΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΝ ΤΑΡΑΖΕΙ ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΜΑΖΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΤΗΣ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.

ΕΝΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ.

Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΣ.... ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ......ΔΑΝΑΗ

ΙΔΙΟ ΟΝΟΜΑ ΚΙ Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΟΘΟΝΗ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΙ ΠΡΕΠΕΙ

ΝΑ ΠΕΙ, ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ, ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ, ΝΑ ΖΗΣΕΙ... ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ.

ΓΙΑΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙ...

ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ...

 

Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, Η ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ, ΤΟ ΜΟΝΟΨΗΦΙΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΣΤΡΟΒΙΛΛΙΖΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ, ΣΕ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΛΕΒΑΝΤΑΣ, ΣΕ ΖΑΧΑΡΩΜΕΝΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ ΓΛΥΚΟΥ ΤΡΙΑΝΑΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΣΕ ΓΑΤΙΣΙΑ ΝΙΑΟΥΡΙΣΜΑΤΑ , ΣΕ ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΙΑ ΒΙΝΣΑΝΤΟ ΚΙ ΕΝΑ ΡΑΚΙ, ΣΕ ΕΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ, ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ, ΣΕ ΜΙΑ ΤΥΨΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ, ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ...

ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΗΡΩΕΣ...

ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΕΣ...

ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ....

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΑΖΙ...

ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ....ΠΛΑΘΟΝΤΑΣ

 

ΠΕΤΡΑ ΜΟΛΥΒΙ ΨΥΧΗ ΛΕΞΕΙΣ

ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΡΙΜΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ

ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΗΜΑ

ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ....

 

ΠΕΤΡΑ ΨΑΛΙΔΙ ΧΑΡΤΙ

ΧΡΟΝΟΣ ΒΑΡΚΑ ΖΩΗ

 

ΟΣΟ ΛΙΩΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΥΦΑΔΙ ΤΗΣ ΜΕ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟ ΣΤΙΜΟΝΙ ΚΙ ΕΠΛΙΔΑ ΤΗΝ ΚΛΩΣΤΗ ΣΑΝ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΑΛΙ ΤΗΣ ΕΡΓΙΝΟΥΣΑΣ ΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΑΣ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΙΡΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ....

 

ΣΑΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑΝ...

ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕ...

 

ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ...

ΝΑ ΤΗΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ..

 ΠΟΝΑΕΙ. ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΙΩΠΗ...

ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΟΡΚΙΣΕΙ... ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ...

ΔΕΚΑ, ΕΙΚΟΣΙ, ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ. ΝΑ ΖΗΣΕΙ.

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ, ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ, ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΚΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ, ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ, ΚΟΜΠΟΙ, ΣΚΙΑΧΤΡΑ,ΓΥΑΛΙΑ.

ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΙΔΙ. ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕ ΚΟΥΚΛΕΣ ΜΕ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ, ΜΕ ΚΟΥΜΠΙΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ, ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΝΑ.

 

ΗΞΕΡΕΣ ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ

ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΝΕΡΟ ΕΛΠΙΔΑ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟ;

ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ.

ΝΟΙΩΘΕΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟΙΩΤΙΚΑ

ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ, Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ,Ο ΠΟΝΟΣ, Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ.... ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΠΑΓΩΝΕΙ Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ, Η ΑΡΝΗΣΗ, Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.

ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΑΝΑΔΟΜΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ, Η ΑΓΑΠΗ, Η ΑΦΟΣΙΩΣΗ, Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ

 

ΒΑΡΒΑΡΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ.

ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ.

ΤΥΛΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΑΛΙ ΤΗΣ.

ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΓΑΤΟ ΤΗΣ, TOYΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ, ΤΑ ΤΡΥΠΙΑ ΤΗΣ ΑΡΒΥΛΑ, ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....

 

ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΑΦΗΝΕΤΑΙ...

Σ' ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΖΑΧΑΡΩΜΕΝΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΜΕ ΜΠΟΛΙΚΗ ΒΑΝΙΛΛΙΑ

ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΠΑΛΙ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΚΟΡΝΙΖΑΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΑΠΕΝΤΙ ΤΟΙΧΟΥ .

ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΑΝΕΜΟΣ... ΚΑΚΟΣ ΒΟΡΙΑΣ

ΤΩΡΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΚΙΑ ΦΛΑΜΕΓΚΟ ΣΤΟ ΠΛΑΚΩΣΤΡΩΤΟ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ.

ΔΥΝΑΜΩΣΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΑΒΙΝΙΟΝ ΤΟ ΠΙΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ Σ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΒΗΜΑ ΑΡΓΟ ΠΕΡΠΑΤΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΧΕΡΙ. ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΤΗΣ.

ΠΑΛΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣ.... ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ

ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΚΟΥΝΙ ΤΗΣ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΤAIΡΑ ΦΩΣΦΩΡΙΖΕ ΚΟΡΔΟΝΙΑ.

ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΗΣ

ΕΝΟΣ ΓΥΑΛΙΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΜΙΑΣ ΕΥΘΡΑΣΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

ΜΙΑΣ ΟΜΟΡΦΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ

ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΜΙΑΣ ΕΡΕΒΟΥΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Σ' ΕΝΑ ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ ΚΗΠΟ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΜΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ...

ΓΙΑΤΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ;

ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΒΕΡΟΝΙΚΗ.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ....

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΖΩΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ

ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΟΙΩΣΕΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ

ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΜΙΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ .....

ΝΑΓΙΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ