Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ

Xειμωνιάζει… Στο μπαλκόνι μου επικρατεί ένα αίσθημα εγκατάλειψης τρεις μέρες τώρα που έφυγαν τα χελιδόνια που φιλοξενούσε। Γκρίνιαζα όλο το καλοκαίρι που με λέρωναν, και τώρα μου λείπουν.
Τελικά είμαι ανάποδος άνθρωπος. Το τιτίβισμα, η ατσαλιά, η ψαλιδωτή ουρίτσα τους που την έκανα χάζι όποτε σταματούσα το γράψιμο για να πάρω μια ανάσα.

Σήμερα το πρωί στο λεωφορείο κοιτούσα ολόγυρα και διαπίστωνα ότι όλοι φορούν, ακόμη και οι πιο θαρραλέοι, το πανωφόρι τους πια, θωρακίζονται σιγά σιγά για τις γρίπες και τα κρυολογήματα. Και μαζί με τις ζακέτες, μπήκαν ξανά στους ρόλους του άγχους, έσβησε οριστικά το καλοκαιρινό χαμόγελο με το άρωμα απ’ τη νέα τσίχλα με γεύση καρπούζι που μασήθηκε μανιωδώς τους τρεις μήνες που πέρασαν. Ίσως και τώρα πότε πότε να τη βάζουμε στο στόμα, μήπως και ανακαλέσουμε τη μνήμη απ’ το άρωμα και τη γεύση του καλοκαιριού.
Όχι, δεν είμαι απαισιόδοξη ούτε έχω πρόθεση να σας ψυχοπλακώσω. Κάθε άλλο. Μου αρέσει αυτή η αλλαγή. Με ηρεμεί. Την είχα ανάγκη. Το φετινό καλοκαίρι το πέρασα περιμένοντας πράγματα να συμβούν.
Περίμενα μια γέννα. Την έκδοση της Γυναίκας του Φάρου. Ενώ ταυτόχρονα κυοφορούσα. Κυοφορούσα ένα δοκίμιο τους «Εραστές της γραφής» και μέχρι πριν δυο – τρεις μέρες περίμενα και την απόφαση αν τούτο το παιδί θα γεννιόταν.
Χειμωνιάζει και είμαι ευτυχής. Όχι μονάχα γιατί λατρεύω το χουζούρι δίπλα στο τζάκι, τον καφέ μπρος στο παράθυρο ένα πρωινό με βροχή και το αισθησιακό αγκάλιασμα των μάλλινων, αλλά επειδή η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ γεννήθηκε, κι είναι όμορφη και γερή όπως τη φανταζόμουν. Την καλωσορίσαμε σε μια υπέροχη γιορτή στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ την 1η του Οκτώβρη, μια μέρα που ξεκίνησε βροχερή και κάπως λυπημένη αλλά το βράδυ στολίστηκε, έβαλε χαλαρή δροσιά και χαμόγελα και με άφησε να απολαύσω τη χαρά μου. Και η χαρά γίνεται μεγαλύτερη όταν μοιράζεται και ήμουν τυχερή γιατί μοιράστηκε με πολλούς, πάρα πολλούς.
Πολλούς φίλους – αναγνώστες πιστούς που ήταν «εκεί» για τα καλωσορίσματα του νέου βιβλίου, αφιερώνοντας το βράδυ της Παρασκευής τους σε μένα.
Πολλούς ομότεχνους που στα πρόσωπά τους διέκρινα τη συγκίνηση, την αποδοχή και την ατόφια αγάπη (κ.κ. Κώστα Καρακάση, Νίκο Καρακάση, Μάνο Κοντολέων, Αναστασία Καλλιοντζή, Τηλέμαχο Κότζια, Άρη Σφακιανάκη, Πένυ Παπαδάκη, Κατερίνα Παπανικολάου, Σπέγγο, Ελένη Τσαμαδού, Νοέλ Μπάξερ, Τέσυ Μπάιλα, Περικλή Γρίβα, Νατάσα Γκουτσικίδου, Άρη Αποστολάκη, Μαρία Χανιώτου).
Με τον εκδότη μου πέρα και πάνω απ’όλους, τον κ. Θάνο Ψυχογιό που μου έκανε την τιμή να είναι κοντά μου μαζί με τον κ. Χάρη Ψυχογιό και τη Δ/ντρια Πωλήσεων κ. Ευγενία Σουγλατζή και την κ. Κλειώ Ζαχαριάδη Υπεύθυνη Mάρκετινγκ οι οποίοι είναι πάντα για μένα «ΕΚΕΙ».
Με την έγκριτη δημοσιογράφο Εριφύλη Μαρωνίτη στην «ανάκριση» που μου έδωσε το βήμα να πω όσα ήθελα να πω για το νέο λογοτεχνικό μου εγχείρημα.
Με την εξαίρετη ηθοποιό Ζαχαρούλα Οικονόμου στις αναγνώσεις αποσπασμάτων, η οποία έντυσε με την καταπληκτική χροιά της το βιβλίο.
Με την Αθηνά Νάσσιου να κάνει τις νότες του πιάνου χαλί για να πατήσουν πάνω τους οι λέξεις.
Με την κυρία Κώστια Κοντολέων την οποία άφησα σκοπίμως για το τέλος, επειδή, πέρα από την εμπεριστατωμένη ομιλία της, οφείλω να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και από δω, επειδή σ’ αυτήν οφείλω το γεγονός ότι υπάρχω στον εκδοτικό χώρο, αφού αυτή ήταν η κυρία που διάβασε και ενέκρινε το πρώτο μου χειρόγραφο.
Αυτή τη φορά μάλιστα ένιωσα την ανάγκη κάποιες ευχαριστίες να καταγραφούν. Οι κάπως πιο προσωπικές που εντάχθηκαν στο τέλος της Γυναίκας του Φάρου, μιας και το ευχαριστώ είναι μια λέξη ασήμαντη μπρος στο συναίσθημα που το πυροδοτεί. Το κατέγραψα λοιπόν κι εγώ για να μην ξεχαστεί και να μην ξεθωριάσει ποτέ.
Ναι, λοιπόν είμαι χαρούμενη και συγκινημένη. Και η συγκίνηση μεγιστοποιήθηκε όταν μου ανακοινώθηκε ότι το Μάρτιο του 2011 θα εκδοθεί και το δοκίμιο «ΟΙ εραστές της γραφής». Όχι γιατί θα βγει στην αγορά ακόμη ένα βιβλίο μου. Αλλά γιατί αυτό το βιβλίο είναι οι απόψεις μου, η απολογία μου, τα συναισθήματά μου, η αλήθεια μου, η οπτική μου για τη λογοτεχνία. Γιατί αυτό το βιβλίο είμαι ΕΓΩ.
Εν τω μέσω της κρίσης και της περισυλλογής που αυτή προκαλεί ας αναζητούμε το φως στα βιβλία। Εκεί υπάρχει σίγουρα. Εύχομαι καλό χειμώνα με ζεστές σκέψεις και αισιόδοξες καρδιές.

23 σχόλια:

Σόφη Θεοδωρίδου είπε...

Γεια σου, Πασχλία μου! Απ' την μακρινή Αλμωπία σου στέλνω τις πιο θερμές ευχές μου να είναι καλοτάξιδο το καινούριο σου βιβλίο. Το έχω παραγγείλει και το αναμένω με αδημονία, αφού το υπέροχο εξώφυλλο και η μικρή γεύση που πήρα απ' το διαδίκτυο μου άνοιξε την όρεξη...
Καλό ταξίδι, λοιπόν, στη "Γυναίκα του Φάρου", που είμαι σίγουρη πως θα αγαπηθεί από τους αναγνώστες.

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Σόφη μου, σ' ευχαριστώ από ψυχής. ΚΙ εσένα το πρώτο σου βιβλιοκάραβο έκανε υπέροχο ταξίδι. Σου εύχομαι να αποκτήσεις ολόκληρο στόλο. Φιλικα, Πασχαλία

Yianna είπε...

Καλοτάξιδο το βιβλίο σας κα Τραυλού. Το έχω ήδη παραγείλει. Το λίγο που διάβασα μου άρεσε ήδη.Σας περιμένουμε για παρουσίαση στην Κύπρο. Φιλικά Γιάννα/Κύπρος

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Γιάννα μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές. Περιμένω τις εντυπώσεις σου. Εννοείται ότι αν κανονίσει ο εκδοτικός μου οίκος παρουσίαση στην Κύπρο, δεν υπάρχει περίπτωση να πω όχι. Φιλιά πολλά.

Smaragdenia είπε...

Πασχαλία μου, συγχαρητήρια και για τη "Γυναίκα του Φάρου" (την οποία διάβασα ΜΟΝΟΡΟΥΦΙ) και για το επερχόμενο δοκίμιό σου.
Ναναι καλοτάξιδα κι ευλογημένα.
Φιλιά απο την όμορφη Μήλο!!!

Γιώτα Φώτου είπε...

Κι από εδώ σου εύχομαι καλή επιτυχία. Θα ήθελα πολύ να είμαι στην περουσίαση και ελπίζω να καταφέρω να είμαι σε κάποια άλλη. Θα επανέλθω αφού διαβάσω το βιβλίο.

Maria Tzirita είπε...

Πασχαλία αγαπημένη, λυπάμαι που δεν μπόρεσα να είμαι μέσα στους φίλους που βρέθηκαν κοντά σου εκείνο το βράδυ, αλλά βλέπεις έπρεπε να παραδώσω κι εγώ "παιδί" κι είχα πέσει με τα μούτρα στη συγγραφή! Ξέρω πως το κατανοείς και δε με παρεξηγείς κι ελπίζω σε κάποια άλλη παρουσίασή σου να μπορέσω να είμαι εκεί. Σου εύχομαι από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο, σ'αυτή τη φουρτουνιασμένη θάλασσα που όλοι κολυμπούμε τελευταία... Θα επανέλθω με εντυπώσεις μόλις το διαβάσω - τώρα βλέπεις παρέδωσα και χαλαρώνω! Σε φιλώ γλυκά κι εύχομαι να σε συναντήσω σύντομα!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Mαρία, Γιώτα και Σμαραγδή, σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχές. Είναι σαν να ήσασταν εκεί, μαζί μου. Μαρία, καλή επιτυχία στο νέο σου εγχείρημα. Γιώτα μου θα τα πούμε σύντομα και τηλεφωνικά. Σμαραγδή, από Τήνο, στη Μήλο; Όλο το Αιγαίο θα γυρίσεις μου φαίνεται! Φιλιά σε όλες.

periklhs είπε...

Καλησπέρα κι από εμένα. Χαίρομαι αφάνταστα με τα όσα καλά γίνονται, κι ακόμα περισσότερο όταν αφορούν μια τόσο καλή συγγραφέα και φίλη! Δεν πήρα παρά μια μικρή γεύση από την βραδιά εκείνη αφού έπρεπε να φύγω βιαστικά, αλλά ήθελα έστω για μια στιγμή, να είμαι κοντά στη χαρά σου.
Για το βιβλίο, τι να πρωτοπώ? Θα επανέλθω σύντομα πάνω σε αυτό. Επιγραμματικά, με μάγεψε!!!!
Κα;λό ταξίδι στο αναγνωστικό κοινό
και κάθε καλό σ' εσένα!!!!!!!
Περικλής

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Περικλη μου, σ' ευχαριστώ από ψυχής για τις ευχές αλλά πρωτίστως για την παρουσία σου εκείνη τη βραδιά. Ήρθες από τόσο μακριά μόνο για μένα κι αυτό με συγκινεί όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Το σημειώνω κοντά στις τόσες άλλες αποδείξεις της φιλίας σου και ευελπιστώ να σου ανταποδώσω κάποτε την τόση αγάπη. Να είσαι καλά και καλοτάξιδο το βιβλίο που με τόση χαρά όλοι περιμένουμε και είμαι σιγουρη ότι θα εκτοξευτεί όπως του αξίζει.

Μαρία Πόντη είπε...

συχγαρητήρια κυρία Πασχαλί το διάβασα και μου άρεσε πολύ.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ είπε...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΣΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ, ΘΑ ΣΚΙΣΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΌ. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Κωστας είπε...

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ»

Το πρωτοείδα σε μία από τις αγαπημένες μου βόλτες στα βιβλιοπωλεία.
Τίτλος και φωτογραφία του εξώφυλλου: μεγάλοι μαγνήτες για τα γούστα μου.
Συγγραφέας: Άγνωστη σε μένα.
Βλέπω «πρώτη έκδοση 15.000 αντίτυπα», Άρα την πιστεύουνε, σίγουρα κάτι λέει.
Πεντακόσιες τόσες σελίδες. Πρώτο σκόνταμα. Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί του και θέλει και ζόρι να σε κρατήσει.
Διαβάζω την περίληψη και ξαναμπλέκομαι στα δίχτυα.
Ελλάδα, νησιά, φάροι, μοναστήρια…
Ένα κι ένα τα κουμπιά του μυαλού μου. Όμως και μεταφυσικό. Μπαινοβγαίνει στις ζωές και στους αιώνες.
Τέτοιες ιστορίες δεν τις προτιμώ.
Το ξαναγύρισα με λύπη στο ράφι και προχώρησα. Κρίμα να φτάνεις τόσο κοντά σε τόσο λαχταριστή πηγή και τελικά να χαλάς και να μη θέλεις να πιείς.
Καιρό μετά, βράδυ, σε βιαστικά ψώνια στο super market, το βλέπω πάλι στο ράφι με τα βιβλία.
Παρά την βιάση μούρχεται να το ξαναπιάσω στα χέρια. Ξαναδιαβάζω την περίληψη.
Ξανά ο μαγνήτης αλλά και ο τοίχος ακόμα εκεί!
Το αφήνω πάλι. Την νύχτα μου ξανάρχεται στο μυαλό και αποφασίζω ότι θέλω να το δοκιμάσω.
Με την πρώτη ευκαιρία πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο και το παίρνω.
Απομονώνομαι το πρώτο Σαββατοκύριακο και το αρχίζω. Κυλάει στην αρχή το διάβασμα χωρίς να με συνεπαίρνει ιδιαίτερα το θέμα. Οι έξυπνες ατάκες και ο ωραίος λόγος που ήταν γεμάτο με παρέσυραν, καθώς και η διαπίστωση ότι η συγγραφέας ξέρει από ζωή και από την ψυχή του ανθρώπου. Κάτι τέτοια με τραβάνε πολύ.
Μετά από λίγο αυτά αρχίζουν να πυκνώνουν και νοιώθω την ανάγκη να υπογραμίσω κάποια. Η ανάγκη γίνεται έντονη και τελικά αρχίζω την υπογράμμιση, κάτι που σπάνια κάνω. Κάμποσες σελίδες μετά μου’ρχεται να υπογραμίζω σχεδόν τα πάντα!
Μου αρέσει κι εμένα να γράφω κι έτσι εντυπωσιάζομαι βαθιά, με τις αλήθειες της ζωής, τις αλήθειες της ψυχής και τον τόσο πλούσιο σε εκφράσεις και εικόνες λόγο.
Θάχα διαβάσει καμιά 150αριά σελίδες όταν ξαναβρέθηκα με κόσμο. Εντυπωσιασμένος από την εμπειρία τους είπα ότι διαβάζω ένα βιβλίο καταπληκτικό και ότι έχω πάθει πλάκα με την ικανότητα του συγγραφέα.
«Πρόκειται για πολύ μεγάλο μαμούνι!»
Φαντάσου να τούχε περισσέψει του Θεού όταν την έφτιαχνε , τέχνη στις λέξεις, νοιώσιμο της ζωής και πλέξη στο παραμύθι για καμιά εκατοστή ανθρώπους.
Ε, και της τάδωσε όλα αυτηνής! Τέτοιο πράγμα!
Και παρακάτω, όταν αφήνει το σήμερα και αρχίζει το μπές βγές στους αιώνες και στις ζωές, εγώ ο κοτζαμάν άντρας, νοιώθω να μέχουνε πάρει σαν παιδί από το χέρι και να με γυρνάνε μέσα σε ένα φοβερό παραμύθι.
Με πιάνω να γλυστράω ανενδοίαστα, χωρίς ντροπή, τόσο φυσικά, και με τόσο ενδιαφέρον, που δεν χορταίνω να απολαμβάνω και στιγμή δεν μετανοιώνω!
Αυτό ήταν ταξίδι!
Αρέσει και στην σύντροφό μου το διάβασμα, ο ωραίος λόγος και το σκάλισμα της ψυχής και της ζωής.
Της αγόρασα κι εκείνης ένα αντίτυπο να το διαβάσει και να το έχει δικό της.
Να υπογραμμίσει κι αυτή με την ψυχή της και να μην μου λερώσει το δικό μου!
Της έγραψα και αφιέρωση που τελειώνει ως εξής:
… πάρτο τώρα και καλά ξεμπερδέματα μαζί της!!!
Ξέρω ότι θα βρώ το μπελά μου με τόσες ατάκες και αφορμές που έχει μέσα το βιβλίο.
Αλλά δεν με νοιάζει!
Θα το απολαύσω!
Σε θαυμάζω πολύ, πάρα πολύ, που μπορείς και στήνεις τέτοιους κόσμους και γράφεις τέτοια βιβλία και κλείνεις τόση ζωή μέσα τους!
Μπράβο σου 100 φορές!
Η ευτυχία και η επιτυχία, δεν ξέρω ποια φέρνει την άλλη, αλλά μου μοιάζουν αξεδιάλυτο κουβάρι όταν προσπαθώ να βρώ πως καταφέρνεις να γράφεις τόσο ωραία πράγματα!
Θα σε διαβάζω στο εξής…

Μπράβο ξανα!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Κώστα μου, βάλσαμο η κριτική σου! Ήρθε σε μια στιγμή κατά την οποία ένα δημοσίευμα της κ. Κότζια με την οποία προσωπικά απαξιώ να ασχοληθώ όπως και με τον ομόλογό της κ. Κούρτοβικ θέλησε να καταβαραθρώσει τη λογοτεχνική αξία του βιβλίου. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ επειδή επικοινώνησες με τα νοήματα του βιβλίου μου. Να είσαι καλά. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Maria είπε...

Αγαπητή κυρία Τραυλού, διάβασα το βιβλίο σας «Η γυναίκα του Φάρου» (είναι το δεύτερο βιβλίο σας που διαβάζω) και θέλω να εκφράσω κι εγώ την ευχαρίστηση που πήρα από την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, όχι τόσο από την αναφορά στις πολλαπλές ευκαιρίες για ζωή που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, όσο από τον τρόπο γραφής και απόδοσης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Είναι αρκετά τα «post it» που έβαλα στο βιβλίο!
Όσον αφορά όμως την κεντρική ιδέα του βιβλίου, δηλαδή τις πολλές ευκαιρίες για κοινή ζωή των ίδιων ανθρώπων και τις πολλαπλές τους συναντήσεις μέσα από τους αιώνες, προκειμένου να πονέσουν ώστε κάποτε να βρουν τη λύτρωση, συγχωρέστε ίσως τους «κοντινούς» ορίζοντες του μυαλού μου, αλλά δυστυχώς δεν έχω καταλάβει αφενός ποια είναι η «Λύτρωση» (τι νοείται ως «Λύτρωση», ή λύτρωση από τι ;) και αφ’ ετέρου, γιατί αυτή πρέπει να έρθει αφού οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα συναντηθούν πάμπολλες φορές σε πάμπολλες ζωές για να πικραθούν πάμπολλες φορές. Και επίσης ποιο είναι το νόημα όλης αυτής της διαδικασίας. Πρέπει σαν ψυχές να ζήσουμε κάθε πίκρα που μπορεί να υπάρχει στη ζωή για να δικαιούμαστε ίσως την ευτυχία; Πρέπει να δοκιμαστούμε πολλές φορές για να δικαιούμαστε τη συνύπαρξή μας με την αδελφή ψυχή; Κάπου εδώ το χάνω λίγο το νόημα. Θα ήθελα, αν δεν σας κουράζω, να με βοηθούσατε.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Μαρία Χρηστάκου

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπητή Μαρία, χαίρομαι ιδιαιτέρως που διαχωρίζεις τη λογοτεχνική από τη φιλοσοφική χροιά του βιβλίου. Το μήνυμα του βιβλίου είναι ότι δεν πρέπει να μας παραξενεύουν τα δεινά που υπομένουμε αλλά κάθετι στη ζωή έχει μια σκοπιμοτητα. Το εύρημα των πολλών εναλλασσομένων ζωών ήταν για μένα ένα λογοτεχνικό εύρημα για να μπορέσω να στηρίξω το λογοτεχνικό μου πειραματισμό, να παρουσιάσω δηλαδή διαφορετικές ιστορίες βιωμένες από τα ίδια πρόσωπα. Κανείς μας δεν γνωρίζει αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή μετά βεβαιότητος. Η συντήρηση όμως αυτού του ευσεβούς πόθου χαρίζει ζώσα ελπίδα και βοηθά να υπομένουμε ευκολότερα τα δεινά της τωρινής ζωής. Η Λύτρωση μας περιμένει πάντα μετά από τη δυστυχία. Είναι συμπαντική αρχή η αθανασία της όποιας ενέργειας. Γιατί όχι και της αγάπης; Ενέργεια δεν είναι κι αυτή;
ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Sad_Vampiress είπε...

καλησπερα...

Επεσε στα χερια μου μολις προχθες το βιβλιο "εστω μια φορα".. Μ'αρεσε, με συγκινησε , μου εδωσε τροφη να σκεφτω πραγματα.(δεν το εχω τελειωσει ακομα αλλα με τον ρυθμο που πηγαινω θα το τελειωσω πολυ γρηγορα) . Μολις ειδα οτι κυκλοφορει καινουριο και θα γινει παρουσιαση στον Βολο, θελω τοσο να ερθω. Αν βολεψει η δουλεια μου, θα το κανω...
Καλη επιτυχια στο νεο σας βιβλιο.


Μια πολυ καινουρια αναγνωστρια σας

Λινα

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Sad Vampire χαίρομαι όταν αποκτώ νεους φίλους. Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω από κοντά. Το νέο βιβλίο έχει μια άλλη οπτική της έννοιας λογοτεχνία όπως και κάθε βιβλίο μου εξάλλου. Ελπίζω να τα πούμε.

marina είπε...

Έχοντας πρόσφατα διαβάσει το βιβλίο σας "Η γυναίκα του φάρου" θα ήθελα να σας συγχαρώ για την προσέγγισή σας σε δύο ζητήματα που μένουν μετέωρα στη σκέψη μας περιμένοντας απαντήσεις: το ζήτημα της πίστης και το ερώτημα για το αν υπάρχει κάτι μετά το θάνατο κι αν ναι, τι είναι αυτό. Εσείς πλέξατε ιστορίες αγάπης πάνω σε αυτές τις βάσεις, μας γεμίσατε εικόνες και συναισθήματα, κινούμενη ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, στην αλήθεια και στο παραμύθι. Παράλληλα, θα ήθελα να σας εφιστήσω την προσοχή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Κρατώντας στα χέρια μου ένα αντίτυπο της τέταρτης ανατύπωσης, παρατήρησα ότι έχει γίνει κάποιο λάθος στις χρονολογίες καθώς η ιστορία του μοναστηρίου της Παναγίας εκτυλλίσεται το 1715,ενώ το παρόν με το φάρο της Ασπρόπουντας το 1978, χρονολογίες που αναφέρονται αντίθετα στο οπισθόφυλλο.Συγχωρήστε μου το σχόλιο και αποδώστε το στη λογοτεχνική περιέργεια μιας φιλολόγου...Μαρίνα

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπητή μου Μαρίνα, τι είναι ο δαίμων του Τυπογραφείου! Σ' ευχαριστώ για την επισήμανση. Ομολογώ ότι το εντόπισα όταν ήδη είχαν κυκλοφορήσει 20.000 αντίτυπα και στενοχωρήθηκα πολύ. Ελπίζω αυτό το ... παράπτωμα να μην μειώνει στη δική σου συνείδηση την ειλικρινή και κοπιώδη μου προσπάθεια να δώσω μια λογοτεχνική θεώρηση στα δυο ζητήματα τα οποία εξαρχής εύστοχα έδωσες, χτυπώντας στην καρδιά του στόχου της αρχικής σύλληψης του βιβλίου. Και πάλι σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες με το βιβλίο μου με τόση προσοχή. Σπανίζουν οι σχολαστικοι αναγνώστες και έχουμε τόση ανάγκη από αυτούς για να γινομαστε οι γράφοντες καλύτεροι.

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο σας...όμως μου αφήσατε ένα αναπάντητο ερώτημα...Ο Θεός του βιβλίου ποιοσ είναι γιατι όλοι ξέρουμε ότι στον χριστιανισμό δεν μπορούν οι άνθρωποι να παραβιάζουν τα σύνορα του χρόνου και να ξαναζούν...!!!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπημένη μου φίλη, άγγιξες ένα πολύ ευαίσθητο θέμα: για ποιον θεό μιλάω. Σίγουρα όχι για τον Θεό των Χριστιανών, των Βουδιστών, των ειδωλολατρών ή των μουσουλμάνων. Μιλάω για το Θεό ως ιδέα, τον Θεό-ήρωα του δικού μου μυθιστορήματος που είναι όπως εγώ ήθελα να τον φανταστώ. Λεύτερο... Να μπορεί και να επιτρέπει τα πάντα για χάρη της αγάπης των ανθρώπων και για χάρη της αγάπης που τρέφει ο ίδιος για τις ψυχές. Ένας Θεός που κάνει αισθητή την παρουσία του, που δίνει εξηγήσεις για όλα, αγαπά τους πάντες, και υπάρχει παντού. Ένας γνωστός-άγνωστος Θεός του σύμπαντος... Σ ευχαριστώ για την επικοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Σας ευχαριστώ Πάρα πολύ..... !!!!
Συνεχίστε έτσι...