Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Nιώθω θλίψη, οργή και θυμό!!!

Ένα γιατί σα θηλιά στο λαιμό μου... Ένας λυγμός σαν μπουκιά σφηνωμένη στο φάρυγγα... Μια ανάσα οδύνης που μοιάζει να τη φτύνει η ψυχή... Πόσα χρόνια παλεύουμε οι εργαζόμενοι σ' όλη τη γη, μα την αλήθεια, για ανθρώπινους όρους εργασίας; Για το ωράριο, για τις θεσμοθετημένες αμοιβές, για μια ζωή που να είναι κατ' ουσίαν και όχι κατ' όνομα "ΖΩΗ"; Αιώνες ολόκληρους ποτισμένοι με αίμα, με ιδρώτα... Βραχνιασμένα λαρύγγια απ' τη φωνή, απολυμένοι επειδή "μίλησαν" επειδή ζήτησαν αυτό που τους ανήκε, απαιτούν σήμερα να υπερασπίσουμε αυτό που οι ίδιοι με αγώνα κατάκτησαν. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του εργαζόμενου. Και ρωτώ: Τι είναι αυτό που συνέβη σήμερα; Τι είναι αυτό που ονομάστηκε οικονομική κρίση; Βομβαρδίζομαι από δυο θεωρίες ή μάλλον υποψίες μέρες ολόκληρες. Η μια, είναι ότι κρίση σημαίνει πως ο άπλός φορολογούμενος πολίτης "πληρώνει" τα σπασμένα όσων καταχράστηκαν το χρήμα του κράτους. Εκείνοι που καλούνται να βουλώσουν τις τρύπες που άφησε το πλιάτσικο κάποιων... Κάποιων που κρύβονται μες στο κουκούλι της ανωνυμίας, ένα κουκούλι που το διαφυλάσσει καλά το ίδιο το σύστημα, αφού, ενώ ξέρει πού βρίσκεται, το αφήνει ακόμη να υπάρχει. Λες κι από κουκούλι θα γίνει μαγιά, η μαγιά που θα φτιάξει το ζυμάρι των νέων καταχραστών. Λες και πρέπει να εκκολαφθεί οπωσδήποτε η νέα γενιά της κατάχρησης... Ήμαρτον!
Η δεύτερη θεωρία - υποψία είναι ότι η κρίση είναι μια εικονική πραγματικότητα. Μια κατασκευή. Μια επινόηση του κεφαλαίου για να επαναφέρουν τον εργαζόμενο στη φεουδαρχική τάξη που "βολεύει". Σήκωνε κεφάλι ομολογουμένως τα τελευταία χρόνια. Απαίτησε να νιώσει άνθρωπος. Διεκδίκησε ελευθερία, ισότητα, βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ελεύθερο χρόνο για να σκεφτεί, να εκφραστεί. Δεν συμφέρει όμως... Οι σκεπτόμενοι απαιτούν... Οι σκεπτόμενοι ανακαλύπτουν... Οι σκεπτόμενοι δεν σκύβουν... Έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος όμως για να σκύψουν... Ή ακόμη καλύτερα να γονατίσουν... Να πέσουν στα τέσσερα και να αποκτηνωθούν... Να μοιάσουν με εξημερωμένα αγρίμια, που τους αρκεί ένα χάδι κι ένα κόκκαλο...
Ένα πράγμα μόνο που δεν πρόβλεψαν. Ότι το αγρίμι όταν πεινάει τρώει ακόμη και τον αφέντη... Ότι η βία και το άδικο επιστρέφει εκεί που ανήκει. Είναι συμπαντική αρχή. Κανείς δεν τους το έμαθε;
Το να βλέπει κανείς πληγωμένο σ' ένα φορείο τον Μανώλη Γλέζο, στα ογδόντα φεύγα του είναι κατάντια.
Το να βλέπει κανείς έναν αγωνιστή με συνείδηση στους δρόμους σήμερα, σημαίνει ότι οι καιροί δεν είναι απλώς χαλεποί αλλά επικίνδυνοι.
Μήπως τελικά πρέπει να σκεφτούμε την εκδοχή της τρίτης και πιο δυσοίωσης θεωρίας; Μήπως τελικά Αντίχριστος είναι το ίδιο το Κεφάλαιο; Δυο σκέψεις έκανα απλώς... Γιατί νιώθω θλίψη, οργή και θυμό. Εσείς;

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Δυστυχώς Πασχαλία μου,θα πληρώσουμε πάλι εμείς οι απλοί πολίτες.Αυτοί που "ήπιαν" & θα συνεχισουν να πινουν το αιμα το δικο μας κυκλοφορουν ελευθεροι αναμεσα μας.
Ειμαι επισης θυμωμενη & οργισμενη καιρο τωρα που ακουγα τις εικασιες για περικοπες μισθων.Ο μισθος μου σαν ωρομισθια ειναι 700-800 ευρώ αν ο μηνας ειναι ολοκληρος χωρις αργιες.Ποσο ακομη θα μειωθεί?... Εν αντιθεση με καποιες ξεβρακωτες -συγνωμη για τη φραση- κυριες που εμφανιζονται στα καναλια & λαμβανουν 10πλασιους μισθους απο το δικο μου.Για να μας πουν τι?.... Ζωδια,κουτσομπολια,μοδες & αηδιες.Αυτες & αυτοι αποτελουν προτυπα για τα παιδια μας? Ενω εγω,εσυ,εμεις...τυρανιομαστε να τους μαθουμε καποιες αξιες & αρχες.
Δυστυχως πολλοι ειναι αυτοι που καταντησαν την Ελλαδα μας τοσο χαλια.Αληθεια ποτε θα ξυπνησουμε για τους "ιμωρησουμε"?
Η ειδηση πως η Νανα Μουσχουρη ζητησε να μην λαμβανει την συνταξη της ως ευρωβουλευτης περασε απαρατηρητη σχεδον,γιατι μας απασχολουν τα βιντεο που δημιουργουν τα αρρωστημενα μυαλα καποιων ανωμαλων.....
Οσο για τον τραυματια συμπολιτη μας συγνωμη αλλα δεν προλαβα να ενημερωθω,λογω απεργιας των δημοσιογραφων.
Να εισαι καλα εσυ και οι αλλοι συναδελφοι σου που γραφεται για να μας ταξιδευετε & να ξεχνιομαστε απο την καθημερινοτητα.
Σε φιλω γλυκα

Ανώνυμος είπε...

Από τη στιγμή που εμπιστευόμαστε τις τύχες μας σε ανθρώπους αποτυχημένους οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους είμαστε άξιοι της μοίρας μας.΄Δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε το περιθώριο αντίδρασης σε αυτά που μας επιβάλλουν τα ξένα κέντρα εξουσίας και τα ντόπια τσιράκια τους που δεν είναι άξια να σηκώσουν ανάστημα και να προασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση έχει πλέον οδηγηθεί στα άκρα και κανείς δεν ξέρει ποιές θα είνοι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.

Γιακορ είπε...

Νομίζω ότι αυτή την συγκυρία προέχει η αυτοσυγκράτηση και η υπομονή. Καταλαβαίνω την οργή του κόσμου στην Ελλάδα αλλά αυτή η κρίση πλήττει όλο τον κόσμο. Στην Ιταλία την πληρώνουμε από χρόνια. Τα πεζοδρόμια και τα συλλαλητήρια δεν βοηθούν. Φταίει οπωσδήποτε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που παραβλέπει τα ουσιώδη αποσκοπώντας μόνο στα επουσιώδη. Η Ελλάδα θα το ξεπεράσει. Εμείς οι Έλληνες της Διασποράς βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και είμαστε αισιόδοξοι. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για να κρατηθούμε όρθιοι. Καλή τύχη σε όλους μας για ένα καλύτερο αύριο.

EditorInCliff είπε...

Έχεις δίκιο, Πασχαλία και όλοι σας. Οργή, θλίψη, θυμό και ασφυξία θα προσέθετα εγώ. Αυτή είναι η Ελληνική Δημοκρατία των τόσων αγώνων: η χούντα των Γερμανών και η μαφία της Βουλής. Να μας ρωτούν αν θα πουλήσουμε τα νησιά μας και ο Έλληνας πρωθυπουργός να κάθεται να απαντάει σοβαρά σε μια τέτοια ερώτηση ενός κάποιου Γερμανού δημοσιογράφου.

Sofia Voikou είπε...

Πασχαλία,
δυστυχώς ενδιαφέρονται μόνο για τους αριθμούς και όχι για τους ανθρώπους...
Τι να το κάνω, αν εξαφανιστεί το δημοσιονομικό έλλειμα και μαζί του εξαφανιστούν και οι άνθρωποι από την πείνα και την απελπισία;
Έχουμε χάσει παντελώς το νόημα της ζωής μας...

Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης είπε...

Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται... Ενίοτε και δύο, και τρία και γιατί όχι από το '81 ως σήμερα...Κυρίως αν οι κλέφτες αυτοί έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ως φερέφωνα τους ψηφοφόρους για να ανεμίζουν στον βρώμικο αέρα τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα σημαιάκια τους. Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Η δημοκρατία μας στηρίζεται στη φαντασιόπληκτη πεποίθηση -αυταπάτη- ότι η λαική πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο. Δυστυχώς γνωρίσαμε πολλές φορές ως τώρα πως η πλειοψηφία έχει πολύ συχνά άδικο και λάθος. Στη δημοκρατία δεν υπάρχει μηχανισμός διόρθωσης για το άδικο της πλειοψηφίας...

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Θα συμφωνήσω με όλους και κυρίως με τον Παναγιώτη. Μήπως ήρθε η στιγμή να αναλογιστουμε ότι πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει και να πάψουμε να είμαστε μια άβουλη μάζα που κάποιοι την παρασύρουν όπου τους βολεύει; Μήπως πρέπει αυτό που κουβαλάμε μες στον εγκέφαλό μας να το χρησιμοποιήσουμε; Λέω μήπως;

morgana είπε...

Την ίδια σκέψη μοιράστηκα και εγώ, την ίδια υποψία. Θυμός θλίψη οργή, καθώς βλέπω τα δικαιώματα των εργαζομένων να καταπατούνται. Αντίχριστος, Κεφάλαιο, Χρήμα. Εγώ πάλι τα λέω όλα αυτά Δυνάστης ένας ακόμα τύραννος από τον οποίο πρέπει να παλέψουμε για να ελευθερωθούμε.
Η εξουσία είναι το υπέρτατο διεγερτικό και πάντοτε θα ανακαλύπτουν νέα μονοπάτια για τη διεκδικήσουν.
Καθόμαστε και βρίζουμε την κοινωνία αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι η κοινωνία είμαστε εμείς... Εμείς πρέπει να αλλάξουμε. Ο άνθρωπος αποτελεί και το αίνιγμα της Σφίγγας και τη λύση του.
Είχα δει μια συνέντευξη της Μελινας Μερκούρη λίγες μέρες πριν(αργά το βράδυ, δυστυχώς προβάλλονται τέτοια μαργαριτάρια από την κρατική τηλεόραση) και προοικονομούσε ότι ο Έλληνας θα καταντούσε υπνωτισμένος ανθρωπάκος που άλλη έννοια δεν έχει παρά μονάχα τη βολή του.
Κουράστηκε από τις θυσίες αποδέχτηκε ότι η πολιτική ηγεσία είναι σάπια ως το κόκκαλο και περιορίστηκε στο εγώ του.
Ζητιανεύουμε βοήθεια στην Ευρώπη και για μια ακόμα φορά θέλουμε δεκανίκια για να σταθούμε όρθιοι τη στιγμή που οι αγρότες και οι εργαζόμενοι βλεπουν τα δικαιώματά τους να χάνονται στους όρους νέων συμφωνιών.
Όμως αυτή τη φορά έχω την ελπίδα ότι η κεφαλή του Κέρβερου ξύπνησε και πως δεν θα τους περάσει.

Μαρία Πόντη είπε...

γεια σας κ. ΟΠασχαλί! πόσο δίκιο έχετε!

Αυτόπτης μάρτυρας είπε...

Μα καλά, ο Πασχαλί !, πώς γίνετε να συμφωνείτε με όλους; Και με τον Παναγιώτη πχ και με τον κ. Χαζοχαρούμενο από την Ιταλία;
Κυρία Αφροδίτη69 παρά τις καλές προθέσεις σας και το χαμόγελό σας είσαστε ολίγον σε σύγχυση χειρότερη κι από του Ιταλού. Δεν υπάρχει πιό ανόητη κίνηση από αυτήν της Μούσχουρη γιατί ούτε ωφελεί κανέναν και αποπροσανατολίζει κι εσάς από την κατανόηση της πραγματικότητας.
Η κυρία Μούσχουρη δεν έχει πατήσει ποτέ στην ευρωβουλή και δεν ασχολήθηκε ποτέ με κανένα θέμα ως βουλευτής. Αντί να επιστρέφει λοιπόν τον μισθό ας τον κρατήσει κι ας κάνει την δουλειά για την οποία την εκλέξαμε (ευτυχώς όχι εγώ).
Η Ελλάδα δεν είναι χάλια και αν είναι αυτό δεν έχει σχέση με την "κρίση". ΌΛΑ τα κράτη του πλανήτη είναι χρεωμένα και αυτό δεν είναι πρόβλημα, είναι ο τρόπος που δουλεύει το σύστημα. Το ίδιο το χρέος δημιουργεί τα χρήματα των τραπεζών. Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ να αποπληρωθούν τα χρέη, αν γινόταν αυτό θα κατέρρεε το σύστημα. Οι ίδιες οι τράπεζες δεν το θέλουν.
Δεν είναι που λείπουν τίποτα λεφτά ούτε ότι τα "έκλεψαν" κάποιοι ή ότι τα χρωστάμε σε κάποιον. Τα λεφτά των τραπεζών έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν ούτε υπήρχαν ποτέ. Τα παιχνίδια των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων δεν έχουν να κάνουν με την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας. Δεν είναι το χρέος λοιπόν , είναι η φιλελευθεροποίηση και η ιδιωτικοποίηση των πάντων μαζί με την άρση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Παρόλο που σας λένε Αφροδίτη και μάλιστα 69 !!!
χαρακτηρίζετε με παράξενο τρόπο τους δημιουργούς μιας ερωτικής - πορνογραφικής ταινίας. Πού ακριβώς έγκειται η ανωμαλία και το αρρωστημένο μυαλό σ' αυτό;
Είναι ανωμαλία το σεξ ;
Μήπως είναι ανωμαλία να εμπιστεύεστε την πληροφόρησή σας για τον "τραυματία συμπολίτη" στις "ξεβράκωτες" ;
ΣΠΑΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΑΣ αν θέλετε όντως να μεταδώσετε μια αξία στα παιδιά σας και μην γκρινιάζετε για τις ξεβράκωτες, εσείς τις βάζετε στο σπίτι σας!
Η αληθινή ζωή είναι στους δρόμους και στις σχέσεις (και σεξουαλικές!) με τους ανθρώπους και όχι στην τηλεόραση, ούτε στα γραπτά που σε κάνουν "να ξεχνιέσε απ΄ την πραγματικότητα".

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Αγαπητέ αυτόπτη μάρτυρα, μπορούσες να τοποθετηθείς χωρίς να προσβάλλεις τους υπόλοιπους και χωρίς να θεωρείς ότι είσαι ο υπερ πάντων όλων Θεός. Σ' αυτό το σημείο έγκειται η συγκατάβαση και το δικό μου χαμόγελο. Στο ότι ξέρω να σέβομαι. Τα σέβη μου και σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με όλους και κυρίως με τον Παναγιώτη. Μήπως ήρθε η στιγμή να αναλογιστουμε ότι πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει και να πάψουμε να είμαστε μια άβουλη μάζα που κάποιοι την παρασύρουν όπου τους βολεύει; Μήπως πρέπει αυτό που κουβαλάμε μες στον εγκέφαλό μας να το χρησιμοποιήσουμε; Λέω μήπως;