Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Τι σημαίνει να είσαι φτωχός!

Έλαβα χτες από το φίλο μου και ραδιοφωνικό παραγωγό Γιάννη Ιωάννου ένα mail που κρίνω ότι πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας:
Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»…


Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.


Ο γιος απάντησε:


- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.


Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»


ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».


Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΓΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ.
Τώρα έχεις δύο επιλογές:
01] Να διαγράψεις αυτό το μήνυμα.
α02] Να το στείλεις σε όλους αυτούς που αγαπάς.


Θυμήσου:
Το πιο δυνατό σ’αυτή τη ζωή είναι η ΑΓΑΠΗ.
«Αυτή όλα τα μπορεί».

Μετάφραση από τα Ισπανικά σε ελεύθερη απόδοση:
Γεώργιος Σ. Βλάχος

14 σχόλια:

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Ωραίο θέμα Πασχαλία, αφού μία είναι η αληθινή φτώχια που όλοι μας αντιμετωπίζουμε. Η φτώχια των αισθήσεων! Θα τολμούσα να πω η αναπηρία των αισθήσεων. Σ΄αυτήν οδηγούμαστε από την παραζάλη της "ευμάρειας" και της κοινωνικής προβολής.
Κι έτσι απομακρυνθήκαμε από τη φύση.
Τη φύση ως τρόπος και όχι ως τόπος ζωής.
Τη φύση που μας καθόριζε ως παράδοση και όριζε την ιδιοπροσωπία αυτού του λαού.
Τη φύση που καλλιεργούσε τη συνείδηση και τον εκλεπτυσμό όλων των αισθήσεών μας.
Μείναμε μακριά της, κραυγαλέα ανεπαρκείς της ομορφιάς της,ανέμελοι και ανυποψίαστοι της προσφοράς της, αδιάφοροι της αγάπης της.
Και μαθητεύουμε στην αφασία και τον σύγχρονο καταναλωτισμό της σημερινής ζωής, αμετανόητοι κυνηγοί μιας προσωπικής εικόνας πλούτου και κοινωνικής καταξίωσης, θύματα ή εραστές μιας απερίφραστης ματαιοδοξίας.
Τέσυ Μπάιλα

Μαρία Πόντη είπε...

κυρία Πασχαλί γεια σας. τελείωσα το βιβλίο σας και πολύ μου άρεσε, είχατε δίκιο. τ΄ψρα λέω να διαβάσω το άλλο που μου προτείνατε.
ωραία και πάλι η σημερινή σας ανάρτηση.
καλή σας μέρα

kostas είπε...

Κυρία Τραυλού με χαρά διαβασα το νεο κείμενο της ανάρτησης σας.
μετά το εξαιρετικό κομμάτι της κ. Μπάιλα άλλος ένας φίλος σας γράφει κάτι ωραίο στο μπλόγκ σας. συγχαρητήρια για τις επιλογές και τους φίλους σας
και επίσης θα ήθελα να σας δώσω συγχαρητήρια για το ιστολόγιο σας που είναι έτσι όπως το θέλουμε εμείς οι ταλαιπωροι αναγνώστες
Κώστας Μαρίδης
ιδ. υπάλληλος

kostas είπε...

κυρία Μπάιλα για άλλη μια φορά κάνατε ένα πολύ καλό σχολιασμό
Κώστας Μαρίδης
ιδ. υπάλληλος

Maria Kat είπε...

Πασχαλία μου γειά σου!!!
Χάθηκα αλλά μόλις χθες τελειωσα εξεταστική. Ελπίζω να είσαι καλά.
Πολλά πολλά φιλάκια
Μαρία

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, ελπίζω να πήγε καλά η εξεταστική σου και να απολαύσεις ένα καλό καλοκαίρι. Θα τα πούμε.
Κώστα, χαίρομαι που έρχεσαι συχνά στη συντροφιά μας και που σου αρέσουν οι αναρτήσεις. Η αλήθεια είναι ότι κατά τη γνώμη μου το ιστολόγιο δεν πρέπει να είναι φλύαρο αλλά πρέπει να "μιλάει" όταν έχει κάτι καλό να πει.
Τέσυ μου, είναι περιττό να σου πω ότι και πάλι χτύπησες φλέβα στην ανάλυση του κειμένου. Γι' αυτό σου λέω ότι η πένα σου δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Μαρία Πόντη, χαίρομαι που σου άρεσε η Ματζίκα. Περιμένω νέα και για το επόμενο δικό μου που θα διαβάσεις. Φιλιά σε όλους ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Εχθές το βράδυ είχα την ευκαιρία να καταλάβω και εγώ πόσο φτωχοί είμαστε όσοι ζούμε σε μια μεγάλη πόλη. Στο νησί είχαμε διακοπή ρεύματος και κοιτάζαμε όλοι έναν ουρανό γεμάτοι αστέρια. Καταπληκτικό θέαμα.

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Πασχαλία μου, καλό μήνα! Το κείμενο αυτό κυκλοφορεί σε διάφορα ιστολόγια αυτές τις μέρες και δικαίως, αφού πραγματικά μας δίνει μάθημα ζωής. Δυστυχώς λίγοι είναι σε θέση να το εκτιμήσουν και το χειρότερο είναι ότι αν κάποτε το εκτιμήσουν, είναι όταν το χάσουν - όπως με όλα τα πράγματα άλλωστε.
Εύχομαι να είσαι καλά, να περνάς καλά και να ετοιμάζεσαι για τις διακοπές σου, όπου θα ξεκουραστείς επιτέλους! Πολλά πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Η ζωή είναι ωραία.
Από χθες το βράδυ που τελείωσα το βιβλίο σας, είναι η φράση που μου έμεινε στα χείλη. Χωρίς να σημαίνει ότι όλο το βιβλίο δεν με άγγιξε και δεν το κρατάω μέσα μου. Είμαι κι εγώ ΑΜΕΑ, ταυτίστηκα με την Σμαραγδένια. Πόνεσα, προδόθηκα από υποτιθέμενους φίλους. Με την απάντηση τους, εσείς που πονέσατε στη ζωή σας τι θα πάθετε αν πονέσετε κι άλλο. Μόνο, που δεν γνωρίζουν ότι τον πόνο στο σώμα τον αντέχεις, όμως,τον πόνο στην ψυχή; Ποιος τον άντεξε;
Αν και ΑΜΕΑ απέδειξα σε όλους ότι μπορώ κι εγώ να σταθώ στα πόδια μου και να κάνω όλα όσα μπορούν οι φυσιολογικοί.
Τελείωσα το πανεπιστήμιο, είμαι δασκάλα, διδάσκω κανονικά, ξεπέρασα το πρόβλημα μου, με μια μικρή απώλεια στο σώμα μου, και τώρα στα 26 μου χρόνια ζω τη ζωή που δεν έζησα δίπλα σε έναν υπέροχο άνθρωπο που με δέχτηκε όπως είμαι και δεν τον ενοχλεί τίποτα. Είναι και η αιτία που με ώθησε να διαβάσω το βιβλίο σας. Δεν σας κρύβω ότι φοβήθηκα. Φοβήθηκα ότι στις σελίδες του θα διαβάσω τη δική μου ζωή.
Αν και εγωιστικό αυτό που θα πω. Σας ευχαριστώ για την αισιοδοξία που δίνετε μέσα από αυτό το βιβλίο σε όσους βλέπουν τη ζωή να τους προσπερνάει.
Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο. Καλή συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία, καιρό έχω να τα πούμε και η ευθύνη είναι όλη δική μου γιατί έχω όταν γράφω βιβλίο, χάνω επαφή ακόμη και με τους ανθρώπους που αγαπάς. Φαντάζομαι ότι ένας μέρος των διακοπών σου θα το περάσεις στην Κύπρο και σε ζηλεύω.
Κ. Ακάμα, χαίρομαι για την επίσκεψή σας και πάλι. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο.
Αγαπητή Ανώνυμη δασκάλα, σε καλωσορίζω με ιδιαίτερη αγάπη γιατί πάντοτε όταν επισκέπτονται το ιστολόγιο μου ΑΜΕΑ νιώθω ένα δέος να με διαπερνά μήπως έκανα κάποια λάθος προσέγγιση στο βιβλίο μου. Το ότι είσαι ένα ζωντανό παράδειγμα ότι η Σμαραγδένια μου είναι ένας άνθρωπος υπέροχος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας με κάνει να αισθάνομαι περηφάνια. Σ' ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις και με το παράδειγμά σου μας διδάσκεις. Καλό καλοκαίρι.
ΦΙΛΙΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Maria Tzirita είπε...

Πασχαλία μου, αν είναι να γράφεις στα συγχωρούμε όλα! Ήδη Κύπρο πηγαίνω σχεδόν κάθε σαβ/κο και τον Αύγουστο θα πάω για 10 μέρες. Όποτε το αποφασίσεις με χαρά να βρεθούμε και στη μεγαλόνησο. Με το καλό να ολοκληρώσεις το επόμενο αριστούργημά σου, φιλιά!

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Α, ώστε γι αυτό ΄χαθηκες! Καινούριος....έρωτας σε κυβερνάει! Καλά ταξίδια στην έμπνευση ΠΑσχαλία, σχεδόν σε ζηλεύω που εγώ το έχω στο μυαλό μου το καινούριο αλλά θα περιμένει τον Σεπτέμβρη για να ξεκινήσει! Καλό καλοκαίρι!

Ανώνυμος είπε...

Ποιος άλλος λόγος βρε κορίτσια θα μπορούσε να με ξεμυαλίσει τόσο πολύ; Και πού να διαβάσετε για τι έρωτα μιλάμε! Καλά μπανάκια Λένα μου. Φιλιά. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, κ. Τραυλού. Σας ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σας και χαίρομαι που μπήκα στην παρέα σας. Χθες, ξεκίνησα το " Ήθελα μόνο ένα αντίο". Τα λόγια περιττά, κ. Τραυλού. Δεν το διαβάζω, το ρουφάω.
" Ήθελα μόνο συγχαρητήρια να πω".
Διάβασα ότι ετοιμάζετε κάτι καινούριο, το περιμένω με ανυπομονησία.
Καλή συνέχεια. Ανώνυμη δασκάλα.