Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

ΚΡΙΤΙΚΗ

Χριστός Ανέστη
φίλοι μου αγαπημένοι και ευχαριστώ όλους σας για τις υπέροχες ευχές.
Δεν θα σας ζαλίσω με κάποιο καινούργιο αρθράκι ή με κάποιο διήγημα αυτή τη φορά αλλά έχω διάθεση να κάνουμε κουβεντούλα και με συγκεκριμένο θέμα μάλιστα.
Λοιπόν θα ήθελα τις δικές σας απόψεις για το εξής:
Τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνει ένας συγγραφέας όταν του προκύπτουν αντιφατικές ή πολύ απογοητευτικές κριτικές αναγνωστών για ένα βιβλίο του;
Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιμετωπίζει γενικά το θέμα της κριτικής και πόσο νομίζετε ότι μπορεί να επηρεάσει τη μετέπειτα πορεία του;
Κάτω από ποιες πιέσεις νομίζετε ότι λειτουργεί η διαδικασία της δημιουργίας και τι μπορεί να την αναστείλει;
Πώς θεωρείτε ότι πρέπει να ασκείται η κριτική ώστε να είναι εποικοδομητική και γι' αυτόν που την ασκεί και γι' αυτόν που την υφίσταται;
Και σε τελική ανάλυση, τι κερδίζει κανείς κάνοντας διάλογο πάνω σ' ένα λογοτεχνικό έργο;
Αρκεί μόνο και μία ανάγνωση που κάνουμε συχνά σ' ένα βιβλίο, για να μας δώσει όλο το απόσταγμα του κόπου ενός συγγραφέα;
Μήπως πολλές φορές με το πρώτο επιπόλαιο πέρασμα αδικούμε ένα έργο; Έχω διαβάσει το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι ήδη 8 φορές και κάθε φορά ανακαλύπτω μέσα του κι ένα καινούργιο σημειολογικό επίπεδο.
Μήπως τα βιβλία της εποχής μας είναι πιο ξέβαθα ή εμείς δεν τους δίνουμε το χρόνο και την προσοχή που επιβάλλεται για να αποκρυπτογραφήσουμε όλα τα σημεια και τους κώδικες του δημιουργού τους;
Ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος σε μια του συνέντευξη στη Νίκη Ορφανού στο περιοδικό "ΔΙΑΒΑΖΩ":
"Νιώθω λυτρωμένος που δεν χρωστάω σε κανέναν ούτε στους κριτικούς που με έβριζαν όταν έκανα βιβλία τρόμου, ούτε και στους αναγνώστες που απαιτούν να λειτουργείς κατά το γούστο τους (ιδιαίτερα οι φανατικοί σου αναγνώστες). Και οι μεν και οι δε, θέλουν να σε τραβούν από το μανίκι.
Το θεωρώ ανιαρό να αναπαράγω τον εαυτό μου στο διηνεκές για να βγάζουν κάποιοι λεφτά και να ικανοποιώ εγώ τη μαμτιοδοξία μου. Εδώ που η επιτυχία και η αποτυχία δεν έχουν και τόσο μεγάλη απόσταση έχω την ευκαιρία να κάνω ό,τι μου καπνίσει. Το θεωρώ τύχη λοιπόν, κοιτώντας πίσω, να βλέπω πολύ διαφορετικά βιβλία και ας με βρίζουν κάποιοι"
Η φίλη και συγγραφέας Αναστασία Καλλιοντζή έχει πει: Θα γράφω αυτό που μου υπαγορεύει η συνείδηση και η ψυχή μου. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ούτε να ικανοποιήσω τους πάντες".
Ο συγγραφέας Κώστας Καρακάσης έχει επισημάνει ότι οι συγγραφείς δεν είναι μηχανάκια να εκτελούν εντολές,
η συγγραφέας Λένα Μαντά έχει εκφραστεί εν όψει του τόσο διαφορετικού καινούργιου της βιβλίου που εμένα με εντυπωσίασε κατεξοχήν λόγω της έντιμης διαφορετικότητάς του ότι οι συγγραφείς δεν φτιάχνουμε ... τούρτες,
ο συγγραφέας Νίκος Διακογιάννης έχει επισημάνει ότι όταν ένα βιβλίο έχει προκαλέσει αντίθετες απόψεις, έχει πετύχει το σκοπό της ύπαρξής του
κι εγώ πολλές φορές έχω τονίσει ότι γράφω επειδή μέσα από το γράψιμο ζω διαφορετικές ζωές και υποδύομαι διάφορους χαρακτήρες (αυτό σημαίνει εναλλαγές δομών, γλώσσας και ύφους) και έτσι δεν πλήττω γιατί αυτό είναι και το βασικό κριτήριο για να μην πλήττει συνήθως και ο αναγνώστης.
Ως οικοδέσποινα, θα μιλήσω βεβαίως τελευταία.
Περιμένω τις απόψεις σας, φίλοι μου...

64 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Καλό μήνα Πασχαλία μου και Χρόνια Πολλά κι από το δικό σου "σπίτι"!
Το θέμα της ανάρτησής σου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για μας τους ομότεχνους. Και σαφώς με έχει απασχολήσει πολύ. Βεβαίως ακόμα είμαι έξω απ'το χορό, διότι αρνητική ή αντιφατική κριτική δεν έχω πάρει για το βιβλίο μου. Σίγουρα κάποια στιγμή θα το αντιμετωπίσω κι αυτό, αν όχι σ'αυτό το πρώτο βιβλίο, ίσως σε κάποιο από τα επόμενα.
Πολλές φορές συμβαίνει ένας συγγραφέας να κάνει μια μεγάλη επιτυχία, ν'ανεβάσει τον πήχυ και να πρέπει μετά ν'ανταγωνιστεί τον ίδιο του τον εαυτό. Οι αναγνώστες που ξετρελάθηκαν με το ένα αυτό έργο του, να βρεθούν απογοητευμένοι στο επόμενο, που πιθανόν να μην είναι τόσο καλό.
Αυτό που έχει σημασία να καταλάβουμε όλοι, συγγραφείς κι αναγνώστες, είναι ότι δε γίνεται ποτέ να αρέσει σε όλους το ίδιο βιβλίο με τον ίδιο τρόπο. Και στη λογοτεχνία, όπως σε όλα τα πράγματα, τίθεται θέμα "γούστου".
Γι αυτό και υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και αντίστοιχα πολλά βιβλία, διαφορετικού είδους, ύφους και περιεχομένου. Για όλα τα γούστα, που λέει κι ο λαός μας!
Το ερώτημά σου είναι βέβαια πώς το εισπράττει αυτό ο δημιουργός και κατά πόσο πρέπει να τον επηρεάζει. Σου απαντάω ευθέως: ΚΑΘΟΛΟΥ. Όσο δύσκολο κι αν είναι, καθόλου δεν πρέπει να τον επηρεάζει. Έχεις το στυλ σου, έχεις το ταλέντο σου, είσαι η Πασχαλία Τραυλού. Κι αυτή θα παραμείνεις. Αν σε κάποιους δεν αρέσεις, δε θα σε διαβάζουν. Υπάρχουν όμως χιλιάδες άλλοι που τους αρέσεις, σε διαβάζουν και ταξιδεύουν μαζί σου. Και περιμένουν το επόμενο ταξίδι τους μαζί σου. Σε αυτούς χρωστάς να μην αλλάξεις τίποτα, επηρεασμένη από μια αρνητική κριτική. Και κυρίως το χρωστάς στον εαυτό σου και στη συνείδησή σου να εκφράζεις την έμπνευσή σου ατόφια, να την ντύνεις με το δικό σου μοναδικό τρόπο, που - είτε αρέσει, είτε όχι - φανερώνει αυτό που εσύ είσαι. Υποχρεούσαι να μην ακολουθήσεις συνταγές, να μην προσπαθήσεις να μιμηθείς κανέναν, να μην θαμπωθείς απ'την επιτυχία. Αυτό είναι το χρέος σου ως δημιουργός κι όχι το να ικανοποιείς όλους τους αναγνώστες σου.
Θα συμφωνήσω επίσης στο ότι όσο περισσότερο μιλάνε για σένα, όσο μεγαλύτερο θέμα γίνεται για ένα βιβλίο με αντιφατικές κριτικές, τόσο το καλύτερο!
Χρησιμοποιώ το δικό σου όνομα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αναφέρομαι αποκλειστικά σε σένα. Μιλάω για όλους τους συγγραφείς και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, κοιτώντας πότε από το πρίσμα του δημιουργού και πότε από κείνο του αναγνώστη - έχοντας και τις δυο αυτές ιδιότητες.
Σαν συγγραφέας θα προσπαθήσω να μην αλλάξω και να μην επηρεαστώ ποτέ από κακή κριτική. Ειδικά αν αυτή η κριτική θα αποτελεί εξαίρεση, σταγόνα στον ωκεανό των ικανοποιημένων αναγνωστών.
Σαν αναγνώστρια, θα παρακαλούσα τον αγαπημένο μου δημιουργό να μην απογοητευτεί, να μην αλλάξει, να μην κάνει το "χατήρι" κάποιων κακοπροαίρετων, να μη δυσαρεστήσει τους πολλούς για να ευχαριστηθούν οι λίγοι.
Και σαν δική σου αναγνώστρια, σου λέω "μείνε όπως είσαι, μην αλλάξεις τίποτα, εμείς έτσι σ'αγαπάμε!"...

Smaragdenia είπε...

Πασχαλία μου, να'σαι πάντα ο εαυτός σου.
Σμαραγδή

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Μεγάλο θέμα άνοιξες Πασχαλία! Και τις απόψεις μου τις ξέρεις! Έχω δεχτεί πολλές κριτικές και καλές και κακές και μετά το ποτάμι και... χτυπήματα κάτω από την ζώνη! Στις αρνητκές κριτικές, μπόρεσα (ευτυχώς) να διακρίνω τις κακοπροαίρετες από αυτές που πραγματικά είχαν να πουν πράγματα που πήρα σοβαρά υπόψη μου, αλλά μέχρι εκεί! Έχω πει πολλές φορές πως γράφω ότι μου αρέσει να διαβάζω εγώ και γι αυτό έχω επανειλλημένως δηλώσει οτι δεν αισθάνομαι συγγραφέας δεν λειτουργώ έτσι! Αν σταθώ λοιπόν στις κριτικές, αν προσανατολίσω τον εαυτό μου βάσει των συντεταγμένων τους θα γίνω πολύ πολύ δυστυχισμένη και θ' αλλοιώσω τη γραφή μου! Γι αυτό τις διαβάζω και όσο πιο....κακές είναι τόσο πιο πολύ χαμογελώ, ειδικά όταν μου λένε οτι γράφω Άρλεκιν! Τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι έντιμη στις προθέσεις μου και να μην παριστάνω κάτι που δεν είμαι! Διάβαζε λοιπόν τις κακές κριτικές και χαμογέλα και να θυμάσαι αυτό που έλεγε πάντα η γιαγιά μου: "Την γεμάτη καρύδια καρυδιά πετροβολάνε!"
Όσο για τον διάλογο πάνω σ' ένα βιβλίο, ίσως φανεί αιρετικό αυτό που θα πω, αλλά όσες φορές έχω παρακολουθήσει συζήτηση για βιβλία μου, ο καθένας κάνει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση και πολλές φορές μου αποδίδουν σκεψεις ή προθέσεις που ούτε μου πέρασαν από το μυαλό όταν το έγραφα!ένα βιβλίο μπορεί να εξυπηρετήσει πολλούς σκοπούς, διαφορετικούς σε κάθε άνθρωπο και αυτοί εξαρτώνται από την χρονική στιγμή που το διαβάζει και την ψυχλογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται! Το ίδιο βιβλίο, σε άλλον μπορεί να προκαλέσει σκέψεις, σε άλλον μελαγχολία και σε άλλον να του δώσει απαντήσεις σε θέματα που τον απασχολούν!
Όσο για τα "ξέβαθα" βιβλία" σαφώς και υπάρχουν και εξυπηρετούν άλλο σκοπό! Πρώτα απ' όλα δεν σημαίνει οτι λογοτεχνία είναι οτι δεν καταλαβαίνεις! Υπάρχουν βιβλία σαφώς πιο ανάλαφρα που ο κόσμος τα χρειάζεται για ν' αποσπάσει τη σκέψη του από τις δυσκολίες της καθημερινότητας,(ειδικά αν δεν θέλει ν' αποβλακωθεί μπροστά από μια τηλεόραση), υπάρχουν βιβλία που θα τον μορφώσουν ή βιβλία που θα τον προβληματίσουν! Ας μείνουμε στο γεγονός οτι μια χώρα με τόσο χαμηλό ποσοστό αναγνωστικού κοινού χρειάζεται....ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ! Όλων των ειδών! Πολλά φιλιά και καλό μήνα!
ΥΓ: Το βιβλίο σου σκίζει, το καμαρώνω στα ευπώλητα κάθε βδομάδα! Αλήθεια κι αυτό κριτική δεν είναι; Και την δίνει ο κόσμος! Αυτός που τελικά κρίνει πιο.... αξιόπιστα οτι καταθέτει η ψυχή μας!

Πασχαλία Τραυλού είπε...

Φίλοι μου, μην το τοποθετήσουμε επί προσωπικού το θέμα. Το θέμα της κριτικής σαφέστατα είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα σταθείς αντίκρυ του όπως σε ... εκτελεστικό απόσπασμα και πρέπει να τη δεχτείς θαρρετά. Σε καμία περίπτωση δεν λιποτακτείς από το μετερίζι σου γιατί απλά και μόνο ο τρόπος που γράφει καθένας είναι ο εαυτός του και οφείλει να είναι έτοιμος και για την μη αποδοχή. Η δημιουργία για μένα ήταν και θα παραμείνει ένας έρωτας. Άλλοτε παθιασμένος και άλλοτε προδομένος αλλά πάντα έρωτας δυνατός. Γι' αυτό εξάλλου γράφουμε. Ούτε αν δεν αποδεχτούν οι πάντες ένα βιβλίο, είναι και αποτυχημένο. Υπάρχουν συγγραφείς που διδάσκονται σήμερα στα ελληνικά σχολεία και κάποτε τους αφόρισαν! Ας εστιάσουμε όμως στο κατά πόσον ένα βιβλίο τυγχάνει της προσοχής που επιβάλλεται να έχει, όταν ως αναγνώστες όλοι μας λίγο ως πολύ, διαβάζουμε ένα βιβλίο μία φορά σχεδόν τρέχοντας και το μόνο κριτήριο είναι αν "τρέχει", αν δεν μας βάζει στη διαδικασία να ανακαλύπτουμε τους κρυμμένους κώδικες του συγγραφέα. Επεσήμανα τη δική μου επαφή με το προτρέτο του Ντόριαν Γκρέι και τα πολλαπλά επίπεδα που ανακαλύπτουμε διαβάζοντάς το πάλι και πάλι. Ή ακόμη και τον Κώδικα Ντα βίντσι. Μήπως αδικούμε μ' αυτό τον τρόπο της ελαφριάς προσέγγισης κάποια βιβλία; Ζητώ συγγνώμη αν μου βγήκε λίγο η φιλόλογος στην επιφάνεια, αλλά πότε πότε ας μην πηγαίνουν χαμένες και οι θεωρητικές σπουδές τόσων χρόνων! Σμαραγδί μου, μη φοβάσαι. Με 4-5 αντιφατικές κριτικές σε 21.000 χιλιάδες αντίτυπα σε δύο μήνες και μάλιστα στο 5ο βιβλίο, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξω. Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, μήτε τη γνώση του άλλαξε μήτε την κεφαλή του! που λέει και ο λαός. Απλώς βάζω έναν προβληματισμό, και από την πλευρά του αναγνώστη, και από την πλευρά του δημιουργού για τη στάση μας σήμερα απέναντι στο βιβλίο. Τα κριτήρια της δημιουργίας τους και τις απαιτήσεις του αναγνώστη. Φιλάκια

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Είναι συχνά πολύ οδυνηρό για έναν άνθρωπο, ν΄αποτολμά μια διαδικασία προσέγγισης της συγγραφικής τέχνης. Απαιτεί μέγιστα αποθέματα ψυχικής ευαισθησίας, για να φτάσει σε μια στιγμή, τόσο ιδιαίτερη για τον ίδιο, ώστε να ενσαρκώσει και να δώσει φτερά στο πιο ανυπότακτο όνειρο της φαντασίας του.
Μια διαδικασία τόσο επίπονη και επίμονη,όσο και απαιτητική, που συχνά προυποθέτει την προσωπική του υπέρβαση.
Ο συγγραφέας, με αφετηρία και γνώμονα τις αισθήσεις του και τον ιδιότυπο τρόπο που προσλαμβάνει τον κόσμο γύρω του, γεννιέται και γεννάει, γονιμοποιείται και γονιμοποιεί ένα νέο άνεμο περιπέτειας, τάσσεται "υπέρμαχος του άνευ ορίων", δίνει φωνή στην αδιόρατη ομορφιά του κόσμου.
Γιατί η τέχνη αυτή διαμορφώνεται από τον δημιουργό της και συμβάλλει στον εκλεπτυσμό του συναισθήματος, μέσω της πνευματικής άσκησης.
Ο αναγνώστης καλείται κι αυτός με τη σειρά του στη δική του υπέρβαση. Πέρα από την βιαστική και γι αυτό άγευστη πρώτη ανάγνωση χρειάζεται μέγιστος αμητός προσληπτικών υποδοχέων, για να εισδεχθεί την απόλαυση που προκύπτει από μια δεύτερη, τρίτη και γιατί όχι, όγδοη ανάγνωση, που θα καθορίσουν και την ειδοποιό διαφορά.
Πόσοι από μας, φανατικοί ή μη αναγνώστες κάποιου συγγραφέα, έχουμε ανοίξει τους έτσι κι αλλιώς υπάρχοντες υποδοχείς μας, σε μια προσπάθεια κατανόησης των πολλαπλών επιπέδων στα οποία ένα πνευματικό έργο εκτείνεται;
Πόσοι καταφέραμε να παλέψουμε, για να γίνουμε αντάξιοι ενός ήχου που μια λέξη εκπέμπει, για να συλλάβουμε το πλήρες νόημα του ηχοχρώματός της;
Η συγγραφική τέχνη, η λογοτεχνία εν γέννει, οφείλει να γίνει ο μηχανισμός εκείνος, που ως άλλος πολιορκιτικός κριός, θα καταλύσει το κάστρο του σκοτεινού κρετινισμού που θάλλει ανενδοίαστος στις μέρες μας και θα αφήσει ανοιχτή την πύλη, για να φυσήξει δυνατό το ψωοφόρο μελτέμι της πνευματικής καλλιέργειας.
Ο συγγραφέας τραγουδά το δικό του τραγούδι, τον γλυκό του σκοπό, για να διαφεντέψει κυρίως τη δική του ερημιά. ¨οσοι μαγεύονται απ΄αυτό το τραγούδι, όσοι μεθούν απ΄τη δική του μελωδία, χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν το γιατί, όσοι καταλάβουν το μόχθο του δημιουργού για την απόχρωση μιας λέξης, για το άρωμά, τη μουσική και το νόημά της πέρα από το οποιδήποτε ισοδύναμό της σε κάποιο λεξικό, είναι και το μοναδικό του ακροατήριο.
Η κριτική εύκολη, συχνά πρόχειρη και βιαστική, καλόπιστη ή μή, μπορεί να δεχτεί κάτι με αγάπη ή να απογοητεύσει με τις αντιφάσεις της. Αν δεν καταφέρει όμως να λειτουργήσει ως γόνιμος διάλογος, ως δρομοδείχτης σε μια πορεία προόδου και ευθύβολων παρατηρήσεων, θα παραμείνει ένας μικρός παραπόταμος, που προσπαθεί με το λιγοστό του νερό να φτάσει έναν χείμαρρο που ορμητικά ρέει να ξεχυθεί στη θάλασσα της αθανασίας.
Αντιγράφω από τον Ελύτη
"¨εχω κάτι να πω διάφανο κι ακατάληπτο
Σα κελαηδητό σε ώρα πολέμου".
Ας σιγήσουμε λίγο, για να ακούσουμε αυτόν τον διάφανο κι ακατάληπτο κελαιδησμό, που ευτυχώς για μας, κάποιοι άνθρωποι επιμένουν να εκπέμπουν!
Χρόνια Πολλά και πάλι Πασχαλία!
πολύ ωραό θέμα άνοιξες.
Τέσυ Μπάιλα

Ανώνυμος είπε...

Όπως πάντα, άψογη η προσέγγισή σου, Τέση. Ευτυχώς που υπάρχεις και μου θυμίζεις πότε πότε το χρέος μου προς ένα άλλο είδος του γραπτού λόγου, το δοκίμιο το οποίο ένεκα της λογοτεχνίας το έχω αφήσει στην άκρη του για κάμποσα χρόνια αλλά περίπου σε ένα έτος από τώρα, ετοιμάζω μια ευχάριστη (θεωρώ) έκπληξη! Ειλικρινά σ' ευχαριστώ. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Καλησπέρα και καλό μήνα κι από εμένα!! Πασχαλία μου δεν σου είπα χρόνια πολλά για τη γιορτή σου όταν σου άφησα τις ευχές της ανάστασης!! Χρόνια σου πολλά λοιπόν!!!
Προσωπικά εκείνο που πιστεύω είναι ότι μεγαλύτερη βαρύτητα στην κριτική έχει το ΠΩΣ γίνεται. Δηλαδή, μπορεί μια αρνητική κριτική να σε ικανοποιήσει τόσο, γιατί σου εστιάζει κάτι που δεν πρόσεξες η ίδια και που θα ήθελες στο επόμενο βιβλίο σου να λάβεις υπόψη. Εγώ εκείνο που δεν αντέχω με τίποτα είναι οι αρνητικές κριτικές που προσβάλλουν και πολλές φορές και χωρίς επαρκή επιχειρήματα. Εκεί τα παίρνω πραγματικά. Αν δεν μ' αρέσει ένα βιβλίο, θα το βάλω στην άκρη και απλά δεν θα ασχοληθώ μαζί του, σεβόμενη πρώτα τον κόπο του συγγραφέα, και δεύτερον τους αναγνώστες που τους άρεσε. Δεν θα το προτείνω σε κανέναν αλλά και δεν θα αποτρέψω κανέναν από το να το διαβάσει. Πρόσφατα, χάζευα διάφορα στο greekbooks.com και άρχισα να διαβάζω κριτικές για το ποτάμι της Λένας. Πάνω από 80% οι κριτικές ήταν θετικές, αλλά από κάποιο σημείο και μετά ήταν λογικό να μην άρεσε σε κάποιους. Εκείνο που με νευρίασε όμως σε βαθμό που έκλεισα τον υπολογιστή από τα νεύρα μου για να μην αρχίσω να απαντάω σε έναν έναν…αναλόγως :P (Λένα μη γελάς, σε βλέπω!!!!!!! χιχιχι :P) ήταν τα επιχειρήματα που υποτίθεται ότι υποστήριζαν τις απόψεις. Ο καθένας έλεγε ότι ήθελε και πράγματα ανούσια και άσχετα με το βιβλίο. Για παράδειγμα: «είναι δυνατόν 5 αδερφές να μην έχουν επαφή η μια με την άλλη?» Και λέω: «Μα βρε χρυσέ μου άνθρωπε….αυτό γίνεται μέχρι και σήμερα.. δεν θα γινόταν πριν τόσα χρόνια?????» Τέλος πάντων!!!!!
Το αν θα πρέπει να αλλάξει ο συγγραφέας με βάση τις κριτικές? Όχι, σε καμιά περίπτωση. Ίσως να λάβει κάτι υπόψιν του μόνο και εφόσον ο ίδιος το θεωρεί αναγκαίο. Από εκεί και πέρα ένας συγγραφέας πρέπει όπως πολύ σωστά είπε η Μαρία να διατηρήσει το δικό του στυλ, γιατί τόσοι αναγνώστες τον προτίμησαν. Επιπλέον κάποιος που δεν του άρεσε το βιβλίο ενός δημιουργού, μπορεί μετά από 4 χρόνια να έρθει και να πει το αντίθετο για κάποιο άλλο βιβλίο. Τώρα βέβαια… κοιτάς και τα ποσοστά, αν γράφεις 10 βιβλία, και οι 8 στους 10 σου λένε…. Παράτα το καλύτερα το… άθλημα, καλό είναι να το ξανασκεφτείς. Αλλά και πάλι, προσωπικές επιλογές του καθενός είναι. Αν θες γράφεις απλά για να γράψεις!!! Τέλος, δεν είναι δυνατόν να μας αρέσουν όλα τα βιβλία ενός συγγραφέα το ίδιο. Κάποιο θα μας αγγίξει περισσότερο από κάποιο άλλο. Για παράδειγμα, από τα τρία βιβλία σου που έχω διαβάσει (κλειδωμένο συρτάρι-με μπαλαντέρ τη μοναξιά-φτερά από μετάξι) είναι απόλυτα λογικό να με αγγίξει περισσότερο το τελευταίο που ήταν πιο κοντά σε μένα και στις εμπειρίες μου!!

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου, Μαρία μου. Αν με ρωτήσεις από την πλευρά του δημιουργού, ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι περισσότεροι αναγνώστες μου έχουν εκθειάσει το ΄"Ήθελα μόνο ένα αντίο" ενώ για μένα το βιβλίο που τεχνικά και αισθητικά με έχει αγγίξει περισσότερο είναι "Η Ματζίκα της αγάπης". Μια άλλη σου εύστοχη παρατήρηση είναι ότι όταν επανέλθεις σ' ένα βιβλίο ύστερα από κάποιο χρόνο που σημαίνει ότι έχεις εμπλουτίσει και από άλλες εμπειρίες, μπορεί να το δεις με άλλη ματιά και να αναθεωρήσεις. Εγώ αυτό το έχω πάθει δύο φορές. Η μία ήταν με το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη "Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες" που την πρώτη φορά το παράτησα στις 60η σελίδα και την δεύτερη (μετά από τρία χρόνια) το ρούφηξα κυριολεκτικά. Ακόμη χειρότερα, υπήρξα βλάσφημη απορρίπτοντας στην πρώτη λυκείου τον ΕΛΥΤΗ εγώ η θρασύς, και όταν επί ένα ολόκληρο εξάμηνο τον διδάχτηκα στη Σχολή, αναζήτησα ό, τι έχει γράψει ο ίδιος και ό, τι έχει γραφτεί γι' αυτόν και θεωρώ ότι είναι ο αγαπημένος μου πλέον ποιητής μαζί με τον Καβάφη και τον Λειβαδίτη. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

AERIKO είπε...

Με ολη την εκτιμηση σαν ενας απλος
εδω και χρονια βιβλιοφαγος θεωρω οτι η αληθινα δυνατη γραφη εχει σημερα σχεδον εκλειψει.Οι πωλησεις σπανια συνοδοιπορουν με την αξια ενος βιβλιου.Ειναι το συστημα ετσι.Οταν φτασουμε στο σημειο γραφης του τελευταιου ας πουμε βιβλιου της κας Μ.Βαμβουνακη μπορουμε να μιλαμε για γραφη αξιας λογου.Ο πολυς κοσμος βεβαια εκτιμα και συγκινειται απο την γραφη τυπου Αρλεκιν.Πιστευω οτι εχετε να δωσετε πολυ περισσοτερα πραγματα στο μελλον αν ξεφυγετε απο τη νοοτροπια του ευπεπτα ευπωλητου.
Την καλημερα μου.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητό aeriko θεωρώ ότι πάλι πέσαμε στην τρύπα της ταμπέλας. Το θέμα μας δεν είναι αν χαρακτηρίζομαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας ότι γράφω εύπεπτο ευπώλητο ή όχι. Το θέμα μας είναι η κριτική και ο ρόλος της για την ποιοτική αναβάθμιση της συγγραφικής παραγωγής. Ξέρεις, όταν πρωτοκυκλοφόρησε βιβλίο ο Ξανθούλης ξέσπασε επανάσταση για το είδος που αντιπροσώπευε. Ομοίως παλιά κατηγορήθηκε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος για δημιουργία εύπεπτου λαΪκού αναγνώσματος. Αυτά τα φαινόμενα της (να μου επιτρέψεις) ψευδοκουλτούρας, είναι συχνά στην λογοτεχνία κάθε εποχής. Ωστόσο η αληθινή ώρα της κρίσης ενός λογοτεχνικού έργου δεν είναι η στιγμή που δημιουργείται, αλλά χρόνια αργότερα,όπως και με όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Ξέρεις πόσα μπεστ σέλλερ πριν 20 χρόνια σήμερα δεν τα ξέρει ούτε η... μάνα τους; Κι επίσης, μπορείς να διανοηθείς ποτέ ότι το Άρωμα του Ζίσκιντ δεν θα διαβάζεται μετά από έναν αιώνα ακόμη; Κι όμως, ακόμη και αυτό το βιβλίο έχει δεχτεί αρνητική κριτίκή. Τα πάντα είναι ρευστά στη λογοτεχνία και οι συγγραφείς περπατάμε πάνω στην κινούμενη άμμο της αποδοχής ή μη του κοινού. Έρχεσαι δε στα λόγια μου όταν επισημαίνω ότι πρέπει να στεκόμαστε περισσότερο σε ένα βιβλίο και όχι σε μια πρόχειρη ανάγνωσή του γιατί στην ουσία ένα βιβλίο για να είναι ευπώλητο πρέπει να είναι ευκολονόητο και όχι εύπεπτο γιατί τα βιβλία δεν είναι σόδες για τη χώνεψη και το ρέψιμο κανενός. Η γέννα ενός βιβλίου, πίστεψέ με, έχει πολλές επιπλοκές και ...επισκληρήδειος δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί ούτε καν για τα βιβλία τύπου Άρλεκιν. Εν κατακλείδι, όταν γράφεις και εκδίδεις, γράφεις για να επικοινωνήσεις και οι πωλήσεις είναι ενδεικτικές του αναγνωστικού κοινού που αποκτάς και του βαθμού επικοινωνίας που έχεις αποκτήσει με τους ανθρώπους. Κανείς συγγραφέας νομίζω δεν έχει πρόθεση να πουλήσει αλλά να αγαπηθεί. Μήπως και ως αναγνώστες κάποιες φορές οδηγούμε την ... κούρσα της συγγραφικής παραγωγής σε λάθος μονοπάτια; ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Πασχαλία μου όντως έτσι ειναι, και το έχω ακούσει και απο πολλούς άλλους, να διαβάσουν ένα βιβλίο να θέλουν να το πετάξουν και μόλις το ξαναδιαβάσουν να τους αρέσει.
Εξαρτάται και από την ψυχολογική διάθεση που έχεις την ώρα που διαβάζεις, το πιο απλό σου αναφέρω. Είναι πολλά που επηρρεάζουν. Και αν το παρατηρήσεις αυτό πολλές φορές γινεται και στα τραγούδια. Έχει τύχει να ακούσω τραγούδι και να πω: Καλά τι σαβούρα είναι αυτό? Ποιος έκατσε και το κυκλοφόρησε? :P
και την επόμενη μέρα να το παίζω στο repeat. (και οι κολλητές μου να ψάχνουν ψυχιατρείο να με κλείσουν!!)

Αερικό καλησπέρα!
Διαφωνώ κάθετα, οριζοντια και.. διαγώνια μη σου πω, με την άποψη της απονομής όπως είπε η Πασχαλία,...ταμπελών. Όλα εξαρτώνται από το τι θέλει να διαβάσει ο καθένας. Αν κάποιος διαβάζει βιβλία "βαριάς κουλτούρας" λογικό ειναι η σύγχρονη λογοτεχνία να του φανεί... "ελαφριά" ή το αντίθετο.
Επιπλέον είναι απόλυτα λογικό να μην είναι ίδια η γραφή με παλιότερα. ΑΛλάζουν οι συνθήκες ζωής, αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν γενικά τα πράγματα. Φαντάζεσαι οι σημερινοι συγγραφείς να έγραφαν όπως ο Παπαδιαμάντης?????? Αν είναι δυνατόν!
Επιπλέον διαφωνώ στο ότι δεν υπάρχει δυνατή γραφή. Όταν ένα κείμενο είναι "απλά", όπως λένε οιρσμένοι, (αν κι εγώ διαφωνώ στο ότι το νορμάλ είναι απλό) γραμμένο δεν πιστεύω ότι δεν μπορεί να σου μεταδώσει δυνατά συναισθήματα. Εγώ, διαβάζω από το δημοτικό κι έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία, και πολλά από αυτά, 3 και 4 φορές. Το μόνο που κατάφερε να με κάνει να κλάψω ήταν το "Βαλς με 12 Θεούς" της Λένας,που όταν το έκλεισα κρατήθηκα με το ζόρι να μην το αρχίσω ξανά. Αυτό δεν είναι δύναμη? Εκείνο που κατάφερε να με αγγίξει πραγματικά και να με "νιώσει" ήταν τα "φτερα από μετάξι" της Πασχαλίας. Όταν λοιπόν διάβαζα τα φτερά κι έβλεπα τον εαυτό μου, μια άλλη εποχή και απο μια εντελώς διαφορετική γωνία, πως μπορώ να πω ότι δεν είναι δυνατή η γραφή της??? Κατάφερα να δω τον εαυτό μου όπως με έβλεπαν οι άλλοι τότε. Από όλες τις οπτικές. Αυτό δεν είναι "δύναμη"?
Αν δεν είναι αυτό δύναμη τι είναι; Να διαβάζω κάτι και να έχω δίπλα ετυμολογικό λεξικό για να καταλαβαίνω τι εννοεί ο συγγραφέας ή η τι θέλει να πει ο ποιητής? (ασχέτως που δεν διαβάζω ποίηση και που θα τ'ακουσω πάλι από τη Μαρία :P)
Επομένως όλα είναι υποκειμενικά για ολους μας.

Τέσυ Μπάιλα είπε...

μπράβο Πασχαλία, σωστά μιλάς.
το καλό βιβλίο οφείλει να σου αντιστέκεται να πρέπει να μοχθήσεις για να το νιώσεις κι όπως λέει ο Ελύτης
"αν κανείς δεν ανεβαίνει στον Όλυμπο, αυτό δε σημαίνει ότι Όλυμπος δεν υπάρχει".
Ο αναγνώστης οφείλει να μελετήσει ένα βιβλίο, ένα συγγραφέα, το έργο ζωής ενός δημιουργου για να έχει άποψη και οφείέι να ζητήσει το καλύτερο και να μη στέκεται απλώς στις πωλήσεις ενός βιβλίου, στη διαφήμιση και στο αν όπως είπες κι εσύ τρέχει ένα βιβλίο. το καλό βιβλίο δεν χρειάζεται να 'τρέχει". Ο αναγνώστης οφείλει να τρέξει για να σταθεί δίπλα του.
(σε καταλαβαίνω απόλυτα για τον Ελύτη! μελέτη ζωής 13 χρόνια τώρα κι ακόμη είμαι στην πρώτη δημοτικού και συνεχίζω στο πιο αξιόλογο ταξίδι της ζωής μου)
φιλάκια
Τέσυ Μπάιλα

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Και το είπα από την αρχή:"Μεγάλο θέμα άνοιξες Πασχαλία!" Κατ' αρχήν, διάβασα με προσοχή τα όσα γράφτηκαν και έχω αρκετές ενστάσεις με το αερικό. Πρώτα απ' όλα το τελευταίο βιβλίο της Βαμβουνάκη, όπως και το προηγούμενο δεν είναι λογοτεχνικό, δεν είναι μυθιστόρημα είναι εκλαϊκευμένη ψυχολογία! Αρτίο μεν, καταπληκτική γραφή, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιοδήποτε μυθιστόρημα. Όσο για την δυνατή γραφή θα διαφωνήσω.Το καλοκαίρι διάβασα την Ιερή Παγίδα της Λ.Βιτάλη (ενδεικτικό το παράδειγμα) και ήταν από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει με περιγραφές που συγκλόνιζαν. Εξαρτάται τι ζητάει κανείς από ένα βιβλίο για να τον συγκλονίσει.
Επιπλέον, το θέμα των ευπώλητων κάπου μ' ενοχλεί πια και θεωρώ οτι υποτιμούμε ένα κοινό χιλιάδων αναγνωστών που αποδίδει τέτοια εύσημα σ' ένα βιβλίο και στον δημιουργό του! Για να μπαίνει εκεί ένα βιβλίο, δεν μπορεί, κάτι θα έχει που θα αγγίζει ψυχές! Όσο για το αν τρέχει ή όχι ένα βιβλίο, πάλι είναι σχετικό. Είναι μέρες που έχουμε ανάγκη ένα πιο "ανάλαφρο" βιβλίο γιατί η ζωή μας εκείνη τη χρονική στιγμή έχει πολύ βάρος ή προβλήματα. Και είναι στιγμές που θα βυθιστούμε σε κάτι διαφορετικό που εν γνώσει μας θα μας πονέσει ή θα μας προβληματίσει. Υπάρχουν πλέον βιβλία για όλα τα γούστα και για όλες τις ψυχικές μας εκφάνσεις. Συμφωνώ λοιπόν με την Πασχαλία, το έχω πει και γω σε συνέντευξη οτι η λογοτεχνία δεν είναι χώρος για ταμπέλες! Και μάλιστα για ταμπέλες που μπαίνουν αβασάνιστα! Όπως πολύ σωστά είπε η Τέσσυ η συγγραφή είναι μια διαδικασία επίπονη και επίμονη και χρειάζεται τεράστια ψυχικά αποθέματα. Οι περισσότεροι που κρίνουν και κατακρίνουν, δεν θα μπορούσαν να γράψουν καν ένα απλό κείμενο 250 λέξεων όχι ένα βιβλίο 600 σελίδων! Ελάτε λίγο και από την δική μας πλευρά και δείτε με τα δικά μας μάτια, από την δική μας οπτική γωνία.
Και κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ κακιά σας λέω οτι ο Καρνέζης που έγραψε το πάρτυ γενεθλίων έχει πει ότι "όλοι οι συγγραφείς ενδιαφέρονται για τις πωλήσεις των βιβλίων τους γιατί τους ενδιαφέρει η δουλειά τους να φτάσει σε πολύ κόσμο, όσο περισσότερο γίνεται! Διαφορετικά δεν θα έγραφαν βιβλία, αλλά θα κρατούσαν ημερολόγιο!"
Δεν είναι κακό λοιπόν να πουλάς, δεν έιναι έγκλημα, είναι η επισφράγιση μιας συμφωνίας αγάπης που έχεις κάνει με το αναγνωστικό κοινό. Και κάθε φορά ανανεώνουμε αυτή τη συμφωνία, προσπαθώντας να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Και μια ερώτηση προς το αερικο: Τι ακριβώς εννοείτε λέγοντας με την "γραφή τύπου άρλεκιν"; Και για την ιστορία: "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης",της Βαμβουνάκη, είναι βδομάδες τώρα στα ευπώλητα....Ν' ανησυχήσω οτι είναι εύπεπτο ευπώλητο χωρίς αξία;

Smaragdenia είπε...

Συζητούσα πριν από λίγο καιρό με μια φίλη μου για το βιβλίο της αγαπητής Λένας "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" και επέμενε στην άποψη ότι το βιβλίο είναι "προβλέψιμο, ξέρουμε ότι στό τέλος και οι πέντε θα επιστρέψουν στη βάση τους!! δεν υπάρχει σασπένς" Και της λέω: "εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι το ΤΑΞΙΔΙ που έκαναν αυτές οιπέντε γυναίκες και που τις οδήγησε τελικά πίσω στο πατρικό τους. ΆΛλωστε και στην Οδύσσεια του Ομήρου ξέρουμε το τέλος κι όμως πάντα διαβαζόταν, διαβάζεται και θα διαβάζεται με μεγάλο ενδιαφέρον"
Καλό μήνα σε όλη την παλιοπαρέα του μπλόγκ
Σμαραγδή

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Σμαραγδή αυτό με τον Όμηρο και την εξίσωσή του με το ποτάμι, μ' έστειλε εντελώς!!!! Όντως το ποτάμι ήταν προβλέψιμο και όντως σημασία είχε το ταξιδι και πού αυτό πήγαινε τις ηρωίδες! Το ζητούμενο δεν ήταν τι θα γίνει στο τέλος αλλά ΠΩΣ θα γίνει!
Πάντως, ειλικρινά, θα ήθελα κάποιος να μου προσδιορίσει αυτό με το Άρλεκιν να μου φύγει και η απορία!
Τέσυ μου δεν παρεξηγούμαι πια΄και είναι πολλοί που χαρακτηρίζουν άρλεκιν τα βιβλία μου. Συνήθισα πια! Μ' αρέσει! Δεν με χαλάει! Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι πραγματικά ποιος βγαίνει κερδισμένος από την ...."πολυφωνία" στην λογοτεχνία και νομίζω ο αναγνώστης. Μπορεί και επιλέγει. Όσο για τον ίδιο τον συγγραφέα θα έλεγα οτι πρέπει να είναι έντιμος στις προθέσεις του και να διαβάζει με πολύ προσοχή τις κριτικές που γράφονται προσπαθώντας να είναι αντικειμενικός και να κρατάει αυτές που έχουν κάτι να του πουν, που θα τον βοηθήσουν να βελτιώσει (όχι ν' αλλάξει) ότι γράφει!
Όσο για τον μόχθο, μέσα από αυτόν όσοι έχουμε το...μικρόβιο βρίσκουμε τον προσωπικό μας Παράδεισο. Είμαι σίγουρη οτι όλες μας και η Πασχαλία και η Μαρία όσο γραφουμε υποφέρουμε και μόλις τελιώσει το βιβλίο και γράψουμε τη λέξη τέλος, μένουμε μέσα σε μια μοναξιά και μια σιωπή που είναι πιο σκληρή από τον καταναγκασμό της καθημερινής δουλειάς.... Και επιεδή κατά το γνωστό: "Ο έρωτας με έρωτα περνάει" ήδη σκεφτόμαστε το επόμενο! Είναι περίπλοκη διαδικασία η συγγραφή και έχει να κάνει κυρίως με την ψυχή. Γι αυτό η Πασχαλία οργίζεται (και με το δίκιο της) όταν κάποιοι βιάζονται να βγάζουν συμπεράσματα και να βάζουν ταμπέλες....Το ρητό γνωστό κι αυτό : "Γνωρισέ με καλά πριν με απορρίψεις!"

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Τέσυ μου ,αυτό με τις φωτιές το είπα και εγώ! Αυτό που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση και το συζητήσα και με την Πασχαλία είναι η ποιότητα της γραφής σου και η άρτια και ολοκληρωμένη σκέψη σου! Γεγονός είναι πάντως οτι τα τελευταία χρόνια περιβάλλομαι από πολλούς "δήθεν" και δεν έχω χειρότερο! Όταν μου λένε "Δεν περίμενα να είστε τόσο επικοινωνιακή, τόσο προσιτή κλπ,κλπ" αναρωτιέμαι αν κάνω κάτι λάθος εγώ! Μήπως ένας συγγραφέας δεν πρέπει να είναι έτσι; Κατέληξα στο εύκολο (ομολογουμένως) συμπέρασμα οτι μάλλον δεν είμαι...συγγραφέας και σε κάθε ευκαιρία αποποιούμαι τον τίτλο! Αν όλοι είναι από...δω, εγώ προτιμώ να είμαι...από κει! Κάποτε σε μια παρουσίαση, μια κυρία με ρώτησε τι γνώμη έχω για τα Άρλεκιν! Της απάντησα αυτό που θα πω και εδώ και δεν θ' ασχοληθώ ξανά με το θέμα! έχω μια κόρη 17 χρονών που δεν αγαπάει το διάβασμα, δεν έχει πιάσει να διαβάσει ποτέ ένα βιβλίο, ούτε καν τα δικά μου! Δεν την πίεσα ποτέ, δεν έπεσα στην γνωστή παγίδα να την συγκρίνω με τον γιο μου που είναι βιβλιοφάγος! Αν κάποια μέρα την δω να διαβάζει ένα από αυτά τα ροζ βιβλία, δηλώνω πως θα πετάξω από την χαρά μου! Γιατί θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για να γίνει αναγνώστρια και θα είναι ζήτημα χρόνου να περάσει και σε κάτι πιο...ποιοτικό!
Και κάτι ακόμα γι αυτό που ανέφερες για τον πρωταθλητισμό...Κάθε τι που γίνεται επάγγελμα, χάνει την γοητεία και την αθωότητά του! Ας θυμηθούμε την πραγματική ένοια της λέξης ερασιτέχνης: Εραστής της τέχνης! Ας αναζητήσουμε εκεί τα αίτια που γεμίσαμε "κουλτουριάρηδες παντογνώστες"!

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Λοιπόν για τα ευπώλητα ήθελα κι εγώ να πω.
Ποτέ σαν αναγνώστρια δεν μπήκα στη διαδικασία να διαλέξω ένα βιβλίο επειδή είναι στα ευπώλητα ή να απορρίψω κάποιο επειδή δεν ... πουλάει!!! Το "σπίτι δίπλα στο ποτάμι", πριν το πάρω δεν το είχα ξανακούσει όπως δεν είχα ακούσει και την ίδια τη Λένα. Το βιβλίο απλά το είδα μπροστα μου σε μια έκθεση βιβλίων, και κάτι μέσα μου μου έλεγε πως πρέπει να το διαβάσω. Και δικαιώθηκα!(γιαυτό έβγαλα και τα άλλα τρια της σε μια εβδομάδα συνολικά!!!!) Επίσης έχει συμβεί και το αντίθετο με άλλο βιβλίο, που το είχα δει μπροστά μου 100 φορες, που μου το χαν προτείνει, και τελικά ούτε εγώ ούτε η μητερα μου καταφέραμε να διαβάσουμε πάνω απο 30 σελίδες.
Και αναρωτιέμαι... αν ένα βιβλίο που έχει πουλήσει τόσο όσο το ποτάμι, θεωρείται... "Άρλεκιν","εύκολο (!!!!)","απλοϊκό" και το καλύτερο: "μη ποιοτικό (δεν θέλω σχόλια σας παρακαλώ :P)", δηλαδή ένα βιβλίο που το έχουν διαβάσει τρεις κι ο κούκος θεωρείται σούπερ ντούπερ ουάου ιν και όλα τα σχετικά??? Καινούριο είναι αυτό? Δηλαδή τόσες χιλιάδες κόσμος ανά την Ελλάδα είναι τόσο ηλίθιος πια???
Όσο για τον κόπο των συγγραφέων... εδώ μια εργασία κάνουμε και μας βγαίνει η ψυχή!!!!πόσο μαλλον ένα βιβλίο!

Ανώνυμος είπε...

Πετάω από τη χαρά μου πραγματικά που κατάφερα με την επιλογή του θέματός μου να προκαλέσω τόση συζήτηση.
Λένα μου, να σου εξηγήσω εγώ τι εστί Άρλεκιν για να καταλάβουν κάποιοι ότι όταν κολλούν αυτή τη ρετσέτα αποδεικνύουν ότι δεν έχουν διαβάσει ούτε εσένα, ούτε εμένα ούτε πολλούς και πολλές που τελειώνοντας ένα βιβλίο, πενθούμε γιατί αποχωριζόμαστε τους ήρωες που βγάζουμε με κόπο από την ψυχή τους. Άρλεκιν είναι το ερωτικό μυθιστόρημα το οποίο έχει μια συγκεκριμένη υπόθεση ερωτικής υφής και πικάντικες περιγραφές ερωτικών στιγμών με γλώσσα άκρως... αισθησιακή. Διάβασα αρκετά απ' αυτά τα αναγνώσματα όταν τελείωσα την τρίτη λυκείου και μπήκα στη Φιλοσοφική για να αποτοξινωθώ από το πολύ δοκίμιο και την ιστορία Δέσμης (Μικρασιάτική καταστροφή και ο νοών νοείτω!). Σε πληροφορώ ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και δύσκολο κατά τη γνώμη μου είδος διότι δεν θεωρώ ότι η περιγραφή μιας ερωτικής σκηνής, χωρίς να χυδαιολογείς είναι εύκολη υπόθεση. Βεβαίως, δεν είναι λογοτεχνία γιατί θεματολογικά εστιάζει μόνο στον έρωτα ενώ η λογοτεχνία εκτείνεται σε πολύ ευρύτερους θεματολογικούς ορίζοντες. Βεβαίως, η γλώσσα τους είναι ρέουσα και αλίμονο αν δεν ήταν και χρειαζόταν λεξικό κάποιος για να αντιληφθεί πώς φλερτάρει ένας άντρας μία γυναίκα!
Όμως, επιτέλους στην Ελλάδα είναι καιρός να διακρίνουμε τα είδη του γραπτού λόγου και να μην τα κάνουμε όλα αχταρμά! Είναι άλλο το διήγημα, άλλο το μυθιστόρημα, άλλο η νουβέλα και άλλο το δοκίμιο! Ο αναγνώστης πρέπει να μη τι άλλο να μην ανακατεύει και να μην συγκρίνει διαφορετικά είδη. Τι σχέση έχει το είδος που υπηρετεί η Μάρω Βαμβουνάκη στα τελευταία δύο βιβλία της με το μυθιστορημα; Και στην τελικά ανάλυση, γιατί ντε και καλά πρέπει να πλημμυρίσει ο κόσμος από Καζαντζάκηδες και Βαμβουνάκηδεε; Το πρωτότυπο στο κάτω κάτω είναι αυτό που ξεχωρίζει ενώ τα αντίγραφα χάνονται στα έγκατα της ανυπαρξίας τους. Προσωπικά, μέσα από το γράψιμο ψάχνω το ατομικό, ολότελα διαφορετικό μου ύφος. Αυτό αναπτύσσω προσπαθώντας να επικοινωνήσω με τον αναγνώστη στον οποίο θα τύχει να συμπορευτούμε στο θέμα λογοτεχνία και θα γίνει η γόνιμη ανταλλαγή των ίδεών και των συναισθημάτων μας. Η Λένα είναι ατόφια, με γραφή διάφανη και κελαριστή όπως και η ψυχούλα της. Καθένας μας έχει το κάτι διαφορετικό που αποτυπώνει γράφοντας και σίγουρα ένα ταλέντο δοσμένο απ' το Θεό που το χρησιμοποιούμε για να αγαπήσουμε και ν' αγαπιόμαστε. Τι νόημα θα έχει να υποκριθούμε κάτι που δεν είμαστε; Ίσα για να πουλήσουμε λιγότερα αντίτυπα και να χαρούν μερικοί; Σημασία πάνω απ' όλα στην λογοτεχνία όπως και σε κάθε τέχνη έχει η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΤΕΛΕΙΑ!ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

AERIKO είπε...

Eλεος..!!! Μη βαρατε ολοι μαζι..!!
χαχαχαχα..:))Eχετε δικιο ολοι σας..εξαλλου η αληθεια του καθενα μετεριζι και σταθμος.Δεν εξεφρασα αποψη με σκοπο να προσβαλλω κανεναν.
Απλα ειναι γεγονος οτι λιγο οι εκδοτικοι οικοι με τα νεα προσεγμενα εξωφυλλα λιγο η ακαταπαυστη διαφημιση καποιων συγκεκριμενων..λιγο που οι αληθινα βιβλιοφιλοι λιγοστευουν κανουν το τοπιο θολο.Μου αρεσει ο μεστος δυνατος και συμπυκνωμενος επι της ουσιας λογος.Δεν χρειαζομαι αναγνωσματα δυσπεπτα και αμπελοφιλοσοφικα.Ενα ας πουμε απο τα δυνατα ειναι της βικτωριας Μακρη το Ελευθεροι Φυλακισμενοι.
Ειμαι εναντιον της υπερβολικης περιγραφικοτητας..του ανωφελου απλωματος του λογου.Αυτο εννοω γραφη Αρλεκιν.
Ο μεγαλος κριτης της οποιασδηποτε συγγραφικης προσπαθειας ειναι ο χρονος.Να πουλαει δηλ.αργα και σταθερα σε βαθος χρονου.
Οι εκδοτικοι ενδιαφερονται να πουλησουν πολυ περισσοτερο απο οτι οι συγγραφεις.Τελος παντων.Ειναι τεραστιο το θεμα κι ολα ειναι θεμα γουστου ναι.
Καλο Ξημερωμα.! Τα σεβη μου.:))

Maria Tzirita είπε...

Προσωπικά δε θα με χάλαγε καθόλου να ήμουν συγγραφέας Best Seller τύπου άρλεκιν, που διαβάζονται και αρέσουν σε εκκατομύρια αναγνώστες ανά τον κόσμο! Ο καθένας που γράφει, κάτι έχει να πει. Σε όσους περισσότερους το πει, τόσο το καλύτερο. Όταν εμένα μ'αρέσει ο συγγραφέας που διαβάζω, θα αγοράζω τα βιβλία του και θα τα διαβάζω, αδιαφορώντας για κριτικές κλπ. Απλά δεν είναι τα πράγματα;...

Τέσυ Μπάιλα είπε...

Σίγουρα μεγάλος κριτής είναι ο χρόνος. Πόσο μπορεί ένα έργο τέχνης να αντέξει σ΄αυτόν είναι ένας δείκτης υγείας για τον συγγραφέα!ευπώληπτο ή μη ένα βιβλίο, εύληπτο ή δύσληπτο πρέπει να παραμένει μια πηγή ευδαιμονίας, αντιστήλι στη προσωπική μοναξιά του καθένα μας.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όμως όλα. χρειαζόμαστε καλούς συγγραφείς κι όχι συστηματικούς αντιγραφείς ροζ ιστοριών.
Διαβάζουμε για να ανοίγουν οι προσωπικοί ορίζοντες. ο ποιητής δείχνει κι η ορατότητα μεγαλώνει, γραφει ο Ελύτης. γι αυτό τα βιβλία της Πασχαλίας και της Λένας έχουν γίνει επιτυχίες, γιατί αποτελούν περιφρόνηση σε ό,τι συστηματικά κάνει τη ζωή εύκολη και συμβατικά ευχάριστη. Θα τα καταδικάσουμε επειδή έχουν ωραία εξώφυλλα;
Λένα μου σ΄ευχαριστώ πολύ για τα όσα καλά μου γράφεις!!!
φιλάκια πολλά
Τέσυ Μπάιλα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητό aeriko ως οικοδέσποινα αυτού του ιστολογίου και ως υπαίτια για το θέμα που διάλεξα για συζήτηση και αρπάξαμε φωτιά οφείλω να σου διευκρινίσω ότι και εσύ και οι απόψεις σου είστε καλοδεχούμενοι και σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόθεση κακοπροαίρετης επίθεσης από κανέναν. Αν ανέβηκαν λίγο οι τόνοι είναι επειδή θεωρώ ότι οι συγγραφείς ούτε συνταγές ακολουθούμε ούτε επιδιώκουμε να "κοροϊδέψουμε" ή να υποτιμήσουμε τον αναγνώστη. Καταθέτουμε την ψυχή μας κάθε φορά με όση εντιμότητα και ειλικρίνεια διαθέτουμε χρησιμοποιώντας τα εκφραστικά μέσα τα οποία καθένας γνωρίζει καλά να χειρίζεται. Σαφέστατα ο χρόνος είναι ο κριτής όμως έχω μια μικρή ένσταση στην επισήμανσή σου ότι πρέπει να "πουλάει" ένα βιβλίο αργά και σταθερά σε βάθος χρόνου. Το "σε βάθος χρόνου" το καταλαβαίνω. Στο αργά έχω τη διαφωνία. Σε προγενέστερες εποχές που δεν υπήρχε η διαφήμιση και οι διαδικασίες προώθησης ενός βιβλίου κι επιπλέον όσο οι συγγραφείς έγραφαν χειρόγραφα και κατάφερναν να τελειώσουν ένα βιβλίο σε τρία ή τέσσερα χρόνια γιατί κάθε λάθος σήμαινε ότι έπρεπε να ξαναγράψουν το βιβλίο από την αρχή, ήταν φυσικό και οι πωλήσεις των βιβλίων να γίνονταν με βραδύτερους ρυθμούς ώσπου να "μαθευτεί η είδηση" για το τάδε βιβλίο που κυκλοφόρησε και να διαδοθεί από στόμα σε στόμα. Σήμερα, όσο κι αν δεν μας αρέσει, το βιβλίο είναι ένα προϊόν. Πνευματικό μεν, αλλά προϊόν. Κι εμείς οι συγγραφείς που δεν θεωρούμαστε "αυθεντίες" και δεν αντιμετωπιζόμαστε με το σεβασμό που ένιωθαν άλλοτε για όσους κατάφερναν να κάνουν αυτό που κάνουμε κι εμείς σήμερα, γινόμαστε καυσόξυλα στη διάθεση αρκετών που αμπελοφιλοσοφούν σε βάρος της δουλειάς μας. Όλοι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τι θα διαβάσουν. Κανείς όμως να υποτιμάει τον τρόπο και το μόχθο που ένας άνθρωπος επιλέγει να μεταδώσει τα δικά του μηνύματα. Όλα είναι θέμα γούστου κι εγώ που έγραψα τη Ματζίκα της αγάπης πριν τέσσερα χρόνια, αύριο μπορεί να ξυπνήσω και να θέλω να ασχοληθώ με ένα θρίλερ. Τα πάντα είναι ρευστά στη λογοτεχνία. Όσο για την έκταση ενός βιβλίου, νομίζω ότι είσαι απόλυτος λίγο. Αν σου δοθεί η ευκαιρία δες μια ταινία που παίζεται τώρα στους κινηματογράφους με τίτλο "Ταξίδι στο νησί της Φαντασίας" και θα καταλάβεις πολλά για τις μάχες που γίνονται στην ψυχή ενός δημιουργού. Φιλικά, Πασχαλία Τραυλού

EKT είπε...

Aπολαμβάνω τόσες μέρες την ωραία και επικοδομητική κουβέντα σας και δε βρίσκω ότι έχω κάτι να προσθέσω, εκτός από το να θυμήσω σε όλες και όλους μας την ΅Ιθάκη΅του Καβάφη. Ας δούμε τη διαδικασία της γραφής σαν ένα ωραίο ταξίδι προς την Ιθάκη. Ας μη φοβηθούμε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, ο ποιητής λέει πως δεν θα τους συναντήσουμε, εκτός και τους κουβαλούμε στην ψυχή μας. Και όταν με το καλό φτάσουμε στην Ιθάκη, ας μην απογοητευτούμε, η Ιθάκη δεν έχει άλλο να μας δώσει, μας έδωσε το ωραίο ταξίδι στον κόσμο της γραφής...
Να είσαστε πάντα καλά
ΕΚΤ-Ελένη

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Δόξα τον Θεό Πασχαλία που μου εξήγησε κάποιος τι πάει να πει Άρλεκιν και μου έφυγε η απορία! Εντάξει, τώρα μπορώ να το πω, δεν γράφω Άρλεκιν!!!!!
Αερικό, μην μας φοβάσαι! Φωνάζουμε, αλλά κατά βάθος είμαστε καλές κοπέλες, από οικογένεια, με ήθος, μόρφωση και ανατροφή, (γαλλικά και πιάνο προαιρετικά) και με μια μόνο διαστροφή: Το γράψιμο!
Πάντως τα τελευταία χρόνια οι αναγνώστες αυξήθηκαν γιατί το βιβλίο έγινε μόδα στις παραλίες (η πιο όμορφη μόδα που δημιουργήθηκε ποτέ!) και θα το διαπιστώσει κανείς τώρα τον Μάιο, στην έκθεση βιβλίου στην Αεροπαγίτου, που νέοι άνθρωποι φεύγουν με τσάντες βιβλία για τις διακοπές τους!Στις παραλίες πια κάτω από τις ομπρέλες, βλέπω γυναίκες και άντρες να διαβάζουν κάποιο βιβλίο! Και στο τρένο επίσης όλο τον χειμώνα, κάνουν το ίδιο! Προχθές ακόμα πέτυχα κύριο σοβαρό, γύρω στα 40 που όρθιος κρατούσε το Φτερά από μετάξι και το διάβαζε και το είπα αμέσως στην Πασχαλία, γιατί χάρηκα, σαν να ήταν το δικό μου! Όσο για τα εξώφυλλα, μια καλύτερη προσέγγιση, πιο εικαστική δεν έβλαψε και δεν θα βλάψει. Και η διαφήμιση επίσης, χρειάζεται! Όπως είπε και η Πασχαλία, ας μην ξεχνάμε οτι το βιβλίο, είναι κι αυτό ένα προιόν! Τροφή του πνεύματος, ναι, αλλά πάντως προιόν για την τροφή του πνεύματος! Επιπλέον, και για την ιστορία, το κάθε ββιβλίο πλέον, έχει ζωή 6 μηνών! σύμφωνα με όσα λένε οι εκδοτικοί οίκοι. Κι αυτό βε΄βαια οφείλεται στην πληθώρα της παραγωγής! Κάθε βιβλίο που συνεχίζει να πουλάει μετά τους 6 μήνες, λέγεται...διαχρονικό! Το έχω πει και θα το ξαναπώ, οτι το2006, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΚΕΒΙ κυκλοφόρησαν 9200 (!!!) τίτλοι! Ας καταλάβουμε λοιπόν σε τι αρένα πέφτουμε όλοι μας, μόλις κυκλοφορήσει ένα βιβλίο μας. Το Κολοσσαίο ωχριά μπροστά σ' αυτή την αρένα!

AERIKO είπε...

Αγαπητη τεσυ και ιστολογιο διατηρω και εντιμο λογο απευθυνω και δεν ντρεπομαι φυσικα για το ονοματεπωνυμο μου.Δεν ειμαι ο αγνωστος χ και να ξεκαθαρισω για αλλη μια και τελευταια φορα οτι δεν ειπα τη γνωμη μου με σκοπο να προσβαλλω και να στενοχωρησω κανεναν.Και επιτελους σαν νοημονα οντα ας μαθουμε να διαχωριζουμε το κρινω απο το επικρινω.
Καλημερα και αντιο.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Δεν ξέρω αν το αερικό θα διαβάσει όσα γράφω, αλλά εύχομαι να το κάνειγιατί αυτό το "αντίο", μου φάνηκε ανέντιμο! Προσπάθησα με δόση χιούμορ να "εξομαλύνω" την κατάσταση, αλλά φαίνεται οτι δεν έπιασε! Προσπάθησα να βρω το blog του αλλά δεν "διατίθεται" έτσι μου είπαν. Τότε πώς δεν είναι άγνωστος χ; Ποιος ή ποια είναι; Πού είναι τα στοιχεία του; Δεν θα έπρεπε να αδικεί την Τλέσσυ, αφού όλοι μας υποχράφαμε τα κείμενά μας, έχουμε blog και facebook, άρα είμαστε και ΄κατά κάποιο τρόπο εκτεθιμένες, ενώ το αερικό όχι! Κρίμα πάντως που μια τόσο ωραία συζήτηση, κατέληξε σε προσωπική αντιπαράθεση και αποχώρησε κάποιος χωρ΄ςι να μάθουμε ποτέ...ποιος ήταν! Όσο για το "κρίνω" και "επικρίνω" λυπάμαι αλλά πολλές φορές τα όρια είναι δυσδιάκριτα....
ΥΓ: Για να εξηγούμαι, εγώ προσωπικά, δεν φοβάμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο!

Ανώνυμος είπε...

Είναι λυπηρό αγαπητό aeriko να προσάπτεις σε κάποιον αδυναμία διάκρισης της κρίσης και της επίκρισης όταν θεωρείς ότι οι δικές σου κρισεις δεν επιδέχονται αντίλογο. Ποιος σου καταλόγισε το γεγονός ότι εξέφρασες κρίσεις; Απλώς κάποιοι άλλοι είχαν διαφορετική άποψη από σένα. Αυτό που επεσήμανε η Τέσση είναι ομολογουμένως ενοχλητικό όταν όσοι έχουν κάτι αρνητικό να πουν, δεν χρησιμοποιούν το αληθινό τους όνομα. Καλό είναι όλοι μας να έχουμε το θάρρος της όποιας γνώμης μας. Στο blog μου πάντως συνεχίζεις να είσαι καλοδεχούμενος.

AERIKO είπε...

http://en-katakleidi.pblogs.gr/

Aπο αλλη γειτονια ηρθα καλοι μου ανθρωποι.40 Χρονων ανθρωπος εχοντας
απολυτη γνωση και επιγνωση των λογων μου και της νεας ελληνικης πραγματικοτητας.
Κυρια Τραυλου σας ευχαριστω για τη
φιλοξενια και για την ανταλλαγη
αποψεων.Να ειστε ολοι καλα.
Καλη συνεχεια.

Smaragdenia είπε...

Καλημέρα στην αγαπημένη μου τριάδα του blog (Πασχαλία-Λένα-Μαρια)!
Ξέρετε, μάτια μου, τι λέει μια παροιμία; "Το δέντρο που'χει τον καρπό, αυτό πετροβολιέται"!!
Προσωπικά πιστεύω ότι η αγάπη οτυ κόσμου είναι α) το καλύτερο βραβείο για τον δημιουργό και β) η καλύτερη απάντηση στους κάθε λογής "δήθεν"!
Σμαραγδή

clementine είπε...

Καλημέρα,

Παρακολουθώ όλες αυτές τις ημέρες την καταπληκτική αυτή συζήτηση και μάλιστα δύο φορές έγραψα την άποψή μου, αλλά το δίκτυο δεν μου έκανε τη χάρη να δημοσιεύσει το σχόλιο από κάποιο πρόβλημα που παρουσίαζε η γραμμή μου.
Την Πασχαλία την γνώριζα μέσα από τα βιβλία της και τη λάτρεψα. Οταν την γνώρισα προσωπικά δικαιώθηκα. Την Λένα τη γνώρισα με πρώτο το Ποτάμι της που με παρέσυρε σ΄αυτό το τέλειο ταξίδι που κάνω από τότε στον κόσμο της λογοτεχνίας. Και τη λάτρεψα. Και τώρα την γλυκιά Μαρία που μέσα από το πρώτο της βιβλίο με έκανε να δώ με άλλα μάτια κάποια πράγματα για τη ζωή. Και αναφέρομαι μόνο σε εσάς γλυκές μου κυρίες γιατί είστε το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης. Και δεν τα λέω για να εξήρω το μεγαλείο σας. Απλά κάθε φορά, κάθε βιβλίο μου δίνει κάτι διαφορετικό. Κι έτσι το βλέπω. Και απλά σχολιάζω κάθε φορά αυτό που διάβασα, χωρίς να το συγκρίνω με κάποιο άλλο. Γιατί θεωρώ πως κάθε βιβλίο έχει κάτι να πεί. Οπως κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ας έχει γεννηθεί και μεγαλωθεί από την ίδια μάνα. Εχω διαβάσει συγγραφείς που κάποιο βιβλίο τους δεν έχει σχέση με προηγούμενο ούτε καν στο ύφος του και στη γραφή του. Οπως οι ερμηνευτές των τραγουδιών ή οι δημιουργοί τους που μπορούν να γράψουν πολλά είδη. Απλά αν δεν μου αρέσει κάτι δεν το διαβάζω ή δεν το ακούω.
Η λέξη κριτική είναι μεγάλη κουβέντα (και λέξη επικίνδυνη) γιατί πολύ εύκολα μπορεί να παρερμηνευτεί.
Εγώ μένω σ΄αυτό που είπε η άλλη λατρεμένη –μεγάλη κ. Τσαμαδού: ότι το ταξίδι έχει τη μέγιστη σημασία. Και πραγματικά θαυμάζω όλους εσάς και τους ομότεχνούς σας που καταθέτετε την ψυχή σας στο χαρτί. Και σας ευχαριστώ.

Επίσης στο Αερικό θα πώ ένα μεγάλο Μπράβο για το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο, που το είχα βρεί από την Τέρα Αμου, γιατί έχει πολλά να πεί. Και πραγματικά σας χρειαζόμαστε όλοι εμείς που δεν έχουμε ιστολόγια και μας δίνετε χώρο να εκφραστούμε και να επικοινωνήσουμε μαζί σας, (έστω κι αν εγώ δεν το κάνω σε όλους λόγω έλλειψης ελευθερου χρόνου).
Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Kλημεντίνη μου, μεγάλη κουβέντα αυτή που είπες αναφερόμενη στα βιβλία σαν να είναι παιδιά με διαφορετικούς χαρακτήρες κι ας βγαίνουν από την ίδια κοιλιά! Δεν το κρύβω ότι με στενοχωρεί όταν αναγνώστες συγκρίνουν μεταξύ τους τα βιβλία μου ενώ θεωρώ ότι πρέπει κάθε δουλειά να την κρίνουν αυτόνομα. Λεπτή και πολύ εύστοχη η παρατήρηση. Σ' ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τα καλά σου λόγια. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και από εμένα. Όλο αυτό το θέμα ομολογώ είναι πολύ ενδιαφέρον. Κυρία Τραυλού έχετε δίκιο στην τελευταία επισήμανση σας αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι έχουμε κι εμες αδυναμίες. Και το λέω αυτό γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι καί ΄γω έχω ξεχωρίσει το κλειδωμένο συρτάρι από τα 4 βιβλία σας που έχω διαβάσει. Μου μένει η μάτζικα της αγάπης, που ήδη το έχω αρχίσει.Όσο για το πόσο ποιοτικό είναι ένα βιβλίο που δεν έχει γραφτεί από έναν αναγνωρισμένο,από το ευρύ κοινό, ποιοτικό και διαχρονικό συγγραφέα, νομίζω ότι το μαρτυράει η ψυχούλα του καθενός στον ίδιο. Και δεν μου αρέσει όταν κάποιος που ξεκίναει να πει τη γνώμη του, λέει πόσα βιβλία έχει διαβάσει γιατί αισθάνομαι ότι απολογείται εκείνα τη στιγμή στους ανθρώπους που όταν διαφωνούν, πιστεύουν 'οτι αυτόματα συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα της κουλτούρας.

Φιλία
Παναγοπούλου Μαρία

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, οι αναγνώστες θα κάνετε τη δουλειά σας και οι δημιουργοί τη δικιά μας. Εσείς θα λειτουργείτε όπως νιώθετε και εμάς θα μας αφήνετε λίγο να γκρινιάζουμε μιας και ο πόνος που βιώνουμε όταν δημιουργούμε ένα βιβλίο είναι παρόμοιος μ' εκείνον του τοκετού. Όταν μια μάνα ακούει κακή κουβέντα για το παιδί της, πληγώνεται κι ας ξέρει πολλές φορές ότι μπορεί ο επικριτής να έχει δίκιο. ΓΙ' αυτό σου λέω. Δουλειά σας είναι να μας κρίνετε και ίσως τελικά μέρος της δικής μας είναι η οδύνη. Σ' ευχαριστώ που μας επισκέφτηκες. Πασχαλία Τραυλού

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους.

περιδιάβαζα σήμερα στο ιστολίγιο του Νικόδημου ( με αφορμή της παρουσίασης του βιβλίου του και ανακάλυψα και αυτό το blog.

Υπέροχο το όνομα Πασχαλιά.

Τώρα για το θέμα σας.

Μου άρεσε και με άγγιξε γιατί θίγει την επιλογή που κάνουμε για κάτι καλιτεχνικό ή λογοτεχνικό.



Πολλοί θέλουν να προσδίδουν αξία στο άτομο τους λέγοντας ότι όλα είναι χαζά πια..εκτός από ελάχιστα...

Το Αρλεκιν μπορεί να μην τοποθετήτε λογοτεχνικά στο ίδιο επίπεδο με τον Ελύτη ας πούμε..

Ομως από τη στιγμή που χιλιάδες αναγνώστες βρίσκουν τη συγκεκριμένη στιγμή που το διαβάζουν ηρεμία..ή κάνουν όνειρα..

τότε σαν βιβλίο έχει επιτελέσει πολύ περισσότερα από όσα κάποιο άλλο πολύ διανοουμενίστικο..

Το ίδιο ισχύει και για τη Τέχνη και τη μουσική..

Μπορεί ένα χαζοτράγουδο όπως λέμε να το έχεις συνδέσει με κάποιες πολύτιμες στιγμές της ζωής σου..

άρα καμιά σονάτα του Μπετόβεν ή κανένα τραγούδι του Χατζηδάκι να μπορούν να το παραβγούν.



Ο καλλιτέχνης καλείται σε κάποια στιγμή να δώσει το δημιούργημα του στον κόσμο.

Εκεί υπάρχουν οι δύο πλευρές.

Αυτά που νοιώθει ο ίδιος και παρουσιάζει..

και αυτά που νοιώθει ο κόσμος ότα τα βλέπει..τα ακούει..τα διαβάζει..



Η επιτυχία έχει παλι δυο πλευρές..

Την εμπορική επιτυχία των πωλήσεων

και την επιτυχία του να κάνεις ανθρώπους να δακρύσουν ή να ενώσουν τισ προσωπικές στιγμές μαζί με το έργο του.



Ενας καλός μέσος όρος και των δύο..δείχνει μια καλή επιτυχημένη πορεία του έργου..



Τα γούστα και οι προτιμήσεις του καθενός η μορφωση και η κουλτούρα του δεν μπαίνουν σε καλούπια..



Αρα επιτυχία μπορεί να έχει ο καθένας για πολλούς λόγους.



Η τέχνη πρέπει να αγκαλιάζει τους πάντες...

και η κρίση στο έργο του καλλιτέχνη θα έλθει από όλους.



Αν γραψεις ένα βιβλίο..θα το δει ο φιλόσοφος ο ιστορικός ο συγγραφέας από άλλη σκοπιά..

Ο απλός άνθρωπος να σε νοιάζει πως θα το δει..

Γιατί αυτός θα το κρίνει μόνο με το συναίσθημα

και όχι με την τεχνική.



Αλήθεια..άντε και σε πούνε ο νέος Μοζαρτ ή ο νέος Καζαντζάκης...

οι 5 της Ακαδημίας αθηνών...

Αυτό είναι το ζητούμένο...



Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης θέλει τη γενική αναγνώριση και αποδοχή.

και ίσως αυτό να μετρά περισσότερο..

Η Ρόουλιγκ κατηγορείται από πολλούς ότι έγραψε μια βλακεία που πουλά εκατομύρια.

Ομως έφερε παιδιά στα βιβλιοπωλεία όπως κανείς άλλος δεν μπόρεσε.

Μπορεί να αγόρασαν τον Harry Potter

αλλά αγόρασαν και άλλα βιβλία μαζί.

Το είδα και από τη κόρη μου.



Αρα η επιτυχία εχει τόσες διαφορετικές πλευρες.

Με ενόχλησε η στάση του Αερικού στο θέμα.

Αν είναι έτσι όπως τα λέει τότε γιατί γράφει η ίδια ποιήματα αφού δεν εχουν το επίπεδο του Σεφέρη..

Γιατί τα πουλά..????



Με ενοχλεί η απαξίωση.

Και στο επίπεδο των Beatles δεν θα βρεθεί άλλος..τουλάχιστο εύκολα..αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν θα δημιουργήσουν..και δεν θα αγαπηθούν..

Πιστεύω το μεγαλύτερο πρόβλημα στη τέχνη

είναι τα ψώνια που μόλις κάνουν κάτι κατηγορούν όλους τους υπόλοιπους.

Η προσπάθεια αγκαλίαζεται σε όλους.

Το μόνο που πρέπει να υπάρχει είναι η αγάπη του καλλιτέχνη για τη τέχνη του. Και η σοβαρότητα που την αντιμετωπίζει...και επίσης να είναι ο εαυτός του..να μην μιμείται..



Τότε να ξέρει ότι κάπου θα αγγίξει..

και αυτό μετρά.



Συγνώμη για την τεράστια απάντηση

αλλά με ενοχλεί πολύ το να βλέπουμε από ψηλά..και να κατακρίνουμε κατι που γίνεται συνέχεια σήμερα.



και επίσης μην απαξιώνουμε το σημείο των πωλήσεων και των εταιριων.

Ολοι το θέλουνε..

και κανείς δεν κατακρίνει το παρασκήνιο όταν τον οφελεί και τον ίδιο.

Μόνο αν μείνει στους απ έξω κατηγορεί...

και το βλέπουμε...



Για αυτό η προσωπική μου γνώμη είναι ότι σαν καλιτέχνης αν αρέσεις σε κάποιο που έιναι άσχετος με το θέμα..τότε έχεις καταφέρει πολλά περισότερα...



σματςςςςςςςςςςςςςςςςςς

Ανώνυμος είπε...

Kρατάω δυο φράσεις: Η τέχνη πρέπει να αγκαλιάζει τους πάντες και ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να αναζητά τη δική του ταυτότητα και να μην πέφτει στο χαντάκι της μίμησης. Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη κι εύχομαι να πίνεις ... καφεδάκι και στη δική μου γειτονιά. Σε θέλουμε στην παρεούλα μας. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Yellow Rose καταπληκτικά όσα έγραψες
Συμφωνώ απόλυτα
Φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ,ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΑΝ ΣΧΟΛΙΟ,ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΠΕΤΥΧΑ.Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΜΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.
ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ,ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΟΥ e-mail. ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ
e-mail:grperio@yahoo.gr
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

yellow2000rose: Γιατί δεν έμπαινες λίγο νωρίτερα; Τίποτα δεν θα χρειαζόταν να πούμε οι υπόλοιποι!Τα είπες όλα και σ' ευχαριστώ πολύ! Η απάντησή σου τα είπε όλα!

Ανώνυμος είπε...

ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΙΔΕΥΟΥΜΕ ΑΥΤΙΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΩ ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΑΣ. ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ.
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Mαρία μου, η ελευθερία του λόγου είναι πάνω απ' όλα. Θα θυμίσω τη φράση του Βολταίρου: Δεν πιστεύω ούτε μια λέξη απ' όσα λες αλλά θα υποστηρίζω ακόμη και με την τελευταία ρανίδα του αίματός μου το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες ό,τιπιστεύεις". Έχεις δίκιο, ΜΑΡΊΑ. Γκρινιάξαμε αρκετά και δεν επισημάναμε και τον εποικοδομητικό ρόλο της κριτικής. Τη μεγάλη προσφορά της να αναγκαζόμαστε να ζυμώνουμε καλύτερα το λόγο και τις ιδέες μας. Χωρίς το δέος της κριτικής ίσως και να "χαϊδεύαμε" μόνο τ' αυτιά μας. Χρειάζεται για να μην πω επιβάλλεται για να ασκούμαστε στην ταπεινότητα που είναι η ουσία και η μαγεία της γραφής. Και πάλι σ' ευχαριστώ για την παρατήρηση. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Μαρία μου και βέβαια αυτή η ελεύθερη συζήτηση ήταν από τα καλύτερα! Εξάλλου, αν συμφωνούσαμε όλοι, τότε τι ενδιαφέρον θα είχε; Πασχαλία μου να είσαι καλά που έθεσες το θέμα και... "μας έβαλες όλους στην μπρίζα" (όπως λένε και τα παιδιά μου!)

giota persis είπε...

Νομιζω οτι η Yellow rose τα ειπε ολα
Την καλησπερα μου συμφωνω μαζι της

Ανώνυμος είπε...

Αφού μπήκα στη συζήτηση θα ήθελα να προσθέσω κάτι στο σχόλιο της Μαρίας.
Το να χαιδεύυμε τα αυτιά είναι ένα θέμα.
Το να κάνουμε κριτική με αγάπη και με σκοπό τη συζήτηση είναι άλλο θέμα.
Το να κάνουμε κριτική με εμπάθεια και με σκοπό να κάνουμε τους έξυπνους είναι άλλο θέμα.

Δεν ξέρω πόσο ασχολείστε με το νετ..και πόσα χρόνια..
αλλά εγώ είμαι εδω μεσα από το 1999.
Είδα έζησα και άκουσα πολλά.
Ενα θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Η κακία και η ζήλεια διαπερνούν την απρόσωπη οθόνη με τη ίδια δύναμη που τη διαπερνά η αγάπη και η ζεστασιά.
Εχει δίκιο η Μαρία.
Η Πασχαλιά βάζει ένα υπέροχο θέμα.
Είναι συγγραφέας.
Εχει έργο το οποίο θα βγεί στην αγορά για να κριθεί.
Σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους.
Σίγουρα θα κάνει πολλά λάθη.
Η κριτική όμως που πρέπει να λάβει υπ όψιν ππρέπει να προέρχεται από κόσμο που προσπαθεί να την καλυτερεύσει.
να την κάνει καλύτερη συγγραφέα.
Ακόμα και καλύτερο άνθρωπο.

Δυστυχώς έχω καταλήξει στο ότι όσες φορες υπήρχαν τσακωμοί ή έντονες και άσχημες αντιπαραθέσεις στο νετ ήταν γιατί υπήρχε κακία.

Μπορεί να σας φαίνεται χοντρό..αλλά ναι..πολλοί βγάζουν τα αποθυμένα τους κριτικάροντας άσχημα τους άλλους.

Ποτε δεν ένοιωσα άσχημα σε συζητήσεις που υπήρχε διαφωνία.
Ενοιωσα άσχημα όμως σε συζητήσεις που υπήρχε κακία και διπλοπροσωπία.

Για αυτό..θέλω να πω
ότι καλά κάνουμε όλοι να διαφωνούμε.
Ομως να μην γινόμαστε μικροπρεπεις.
Γιατί ακόμα και εδω..μπροστά σε ένα ψυχρό πληκρολόγιο..η αλήθεια θα φανεί στο τι είμαστε.

Ναι Πασχαλιά μου και ναι Μαρία μου..
Θα υπάρχει κριτική που δεν θα συμφωνεί μαζί σας.
Αυτό πιστέψτε με δεν θα σας ενοχλήσει.
Μόνο η ασχήμια της κακίας θα σας ενοχλήσει.
Αυτό μόνο έχω να πω.

ααα και για να μην νομίζετε ότι προσπαθώ να κάνω την έξυπνη..
Δεν είμαι λογοτέχνης ή συγγραφέας
και μάλιστα αντιπαθώ την ποίηση όσο κανείς...
Αλλά αγαπώ τους ποιητές και λογοτεχνες φίλους μου.
Μπορεί να διάβασα Ελύτη και καβάφη γιατί έπρεπε..όμως διάβασα τον Περάκη και την Ροδοπούλου και τον Τάκη και τον Νικόδημο με συγκίνηση γιατί έβλεπα τους φίλους μου να δημιουργούν.
Καλή επιτυχία σε όλους σας.
Ευχαριστώ.
σματςςςςςςςςςς

Ανώνυμος είπε...

geia soy
me lene sofia, eimai se anapiriko karotsaki apo ta 20 moy. giati sto grafo proto proto; giati mia erotisi thelo na soy kano, giati xrisimopoihses ayto to thema sto teleyteo soy biblio;
ego den eimai oyte omotexnos soy oyte otidipote allo, apla eimai anagnostis.
ta biblia sigkrona i paliotera exoyn to xrono toys. ti enooo; oti mporei na diabaseis ena apo to kalytero, bathistoxasto,yperoxo, katapliktiko biblio ma.... esena ekeinh thn stigmh na mh soy pei tipota apolytos. aporipteis to biblio i to sygrafea toy; asfalos oxi toy deineis alli mia eykairia, jaxneis na gnoriseis k allo ergo toy, an parola ayta de se sigkinei ok, krineis apo tin dikia soy meria .o sygrafeas tha akoysei, tha kratisei ayta poy nomizei epikodomitika k tha sinexisei ayto poy kanei giati kapoios allos anagnostis latreyei to ergo toy k ton exei syntrofia, tajideyei k jexnietai mazi soy.
giati soy egraja; giati diabazontas ti matzika tis agapis den mporoysa na diabaso oyte kan na agkijo allo biblio gia 1 mina. oso k an fainetai trabigmeno apo ta malia to theoroysa ierosilia.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή μου Σοφία, το πώς οδηγήθηκα να γράψω το Φτερά από μετάξι είναι μια μεγάλη ιστορία. Πρώτα απ' όλα είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πάρα πολύ στη δύναμη της θέλησης. Δεν υπάρχει τίποτε ακατόρθωτο ακόμη και όταν υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Έπειτα, πάντοτε θεωρούσα ότι ο έρωτας είναι ένα δώρο Θεού που χαρίζει "ειδικά γυαλιά" για να βλέπουμε τους άλλους γύρω μας. Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, στον έρωτα, όπως το γράφω και μέσα στο βιβλίο, όλα ειναι πιθανά, γιαυτό και σ' αυτό το θέμα δεν χωράει καμία απολύτως μεμψιμοιρία. Τέλος, ήταν ένα θέμα πρόκληση και συνάμα ρίσκο να μιλήσω για κάτι που δεν το γνωρίζω και να "τρώω τα νύχια μου" περιμένοντας ΄κυρίως από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάποιο παρόμοιο πρόβλημα να μου πουν αν άγγιξα την ψυχολογία τους ή όχι. Ειλικρινά ταυτίστηκα (όσο μπορούσα) με την ηρωίδα μου και θα ήθελα να μου πεις κι εσύ αν όσα αναφέρω σε άγγιξαν. Όσο για τη Ματζίκα της αγάπης, θα το πω για άλλη μια φορά, ότι είναι η πιο λατρεμένη μου ηρωίδα. Σε φιλώ και περιμένω τις εντυπώσεις σου και για τα Φτερά από μετάξι, επειδή η γνώμη σου θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα. Όσο για την κριτική, έχεις απόλυτο δίκιο. Στη λογοτεχνία ταυτιζόμαστε με όσα είναι κοντά στις εμπειρίες μας αλλά δεν απορρίπτουμε κάποιον μόνο από ένα έργο του. Σ' ευχαριστώ για τη βολτίτσα σου στο μπλογκ μου. Να τα λέμε. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Γιώτα Φώτου είπε...

Πασχαλία καλημέρα.
Τα ευπώλητα βιβλία, (αλήθεια πώς προέκυψε αυτή η λέξη),δεν πουλιούνται με το ζόρι. Αγοράζονται γιατί πολλοί βρίσκουν κάτι από τον εαυτό τους, από τη ζωή τους εκεί. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα.
Τέλος πάντων. Εγώ μπήκα σήμερα για να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στις παρουσιάσεις που έχεις στο Βόλο και στα Τρίκαλα. θα προσπαθήσω να έρθω σε κάποια από αυτές. Φιλάκια και χρόνια σου πολλά για τη γιορτή της μητέρας.

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα μου, σ' ευχαριατώ για τις ευχές. Κυκλοφόρησε το βιβλίο σου; Στην έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη θα ανέβεις; Ανταποδίδω τις ευχές για τη γιορτή της μητέρας που συμπτωματικά είναι και η μέρα των γενεθλίων μου (11/5)ΦΙΛΑΚΙΑ Πασχαλία Τραυλού.

Ανώνυμος είπε...

na 'mai pali....
na soy po tin alitheia den perimena apantisi soy k se eyxaristo poly gia ton xrono soy, an ginotan bebea alios den tha isoyn to atomo poy perimena eyxaristo loipon poy den me apogoiteyses oyte se ayton ton tomea.
me ta ftera apo metaji egine kati san parejigisi... soy yposxomai otan to olokliroso na soy grajo akribos oti ego enstanthika me olli moy tin ilikrinia k tin agapi.
jereis ti skeftomai; poso omorfi i frasi soy ''ο έρωτας είναι ένα δώρο Θεού που χαρίζει "ειδικά γυαλιά" για να βλέπουμε τους άλλους γύρω μας''
ma k poso romantiki, den einai''klaja'' ayto poy soy leo, diapistosi einai k as min tin exo dextei oyte i idia.
malon egine poly prosopiko to thema opote stamatao giati den moy ftes esy oyte opoios dipote allos. tha eimai syntoma konta soy sto yposxomai
polla filia
sofia

Ανώνυμος είπε...

καλό απόγευμα, Πασχαλία, και χρόνια σου πολλά. Περνώ ξανά από το φιλόξενο σπίτι σου, μετά απο μερικές μέρες χωρίς να αφήσω κάποιο σχόλιο και με την πίκρα ότι σου έθαψα το βιβλίο. Eτσι μου είπαν μερικοί που διάβασαν την κριτική μου. Δε νομίζω να έκανα κακό στο βιβλίο επειδή αναφέρθηκα στην αργή εξέλιξη της ιστορίας κυρίως στην αρχή, ενώ αναφέρθηκα σε πολλa άλλα χαρίσματά του. Όλη αυτή η φλυαρία και από άτομα που επειδή δε χώνευαν το αερικό, όπως η Rose yellow, μπήκαν εδώ και το έπαιξαν ειδήμονες είτε πέρασαν και από το δικόμου ιστολόγιο κιάφησαν τις βρισιές τους, με λυπούν πολύ. Εγώ ό,τι είπα το είπα από αγάπη και σαφέστατα θα δώσω στο μέλλον μια δεύτερη ευκαιρία στο βιβλίο σου αυτό. Απλώς το "Ήθελα μόνο ένα αντίο" και "Το κλειδωμένο συρτάρι" μου άρεσαν περισσότερο. εσύ δεν έχεις παρά να ακούς προσεκτικά και τις διθυραμβικές κριτικές και εκείνες που επικεντρώνονται σε ορισμένα σημεία. Δε θα πτοηθείς βέβαια, αλλά είναι σπουδαίο να μπορούμε όλοι μας να ακούμε όλες τις γνώμες. Δεν ξέρω αν είσαι θυμωμένη, δεν ξέρω το λόγο που δεν περνάς πια από τη γειτονιά της Τέρα άμου. Κι αν σε πλήγωσα, συγνώμη, αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα να πει τη γνώμη του.Εγώ έτυχε να ακούσω μέχρι και την άποψη "πώς τόλμησε ο Αρμός κι έβγαλε αυτό το πράγμα;". Τόσο καλά δηλαδή!

Και πάλι να τα εκατοστήσεις και να έχεις επιτυχία στις παρουσιάσεις του βιβλίου.

Ανώνυμος είπε...

Νίκο μου, ούτε κατά διάνοια μην σου περνάει από το μυαλό ότι είμαι θυμωμένη μαζί σου! Η κριτική σου ήταν εξαίρετη και γραμμένη με σεβασμό. Σαφέστατα έχεις το δικαίωμα της γνώμης σου. Κάθε βιβλίο έχει τα δικά του χαρίσματα και αγγίγματα. Το θέμα για την "κριτική" που ανάρτησα ήταν μια σκέψη που ετοίμαζα πριν ακόμη κυκλοφορήσει το βιβλίο και μάλιστα το θεωρούσα ως τη φυσική συνέχεια μετά από τα άρθρα για την έμπνευση που έχω αρχικά αναρτήσει. Εξάλλου, εγώ η ίδια έχω εκφραστεί ότι αγαπώ ιδιαίτερα τη "Ματζίκα της αγάπης". Όπως έχω επισημάνει το Φτερά από μετάξι είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για τα ΑΜΕΑ και όταν διαπιστώνω ότι ανεξαρτήτως των τεχνικών στοιχείων του βιβλίου, έχω αγγίξει θετικά αυτούς τους ανθρώπους είναι η μεγαλύτερή μου ανταμοιβή. Όσον αφορά το ότι δεν έχω επισκεφτεί την Τέρα Άμου αυτό τον καιρό θα σου απαντήσω αυτό που ως δημιουργός πιστεύω ότι θα το καταλάβεις: ΓΡΑΦΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΒΙΒΛΙΟ. Είμαι στην 180η σελίδα και βρίσκομαι στην κορύφωση της πλοκής. Ως άνθρωπος που τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ προφταίνω αυτό τον καιρό να ασχοληθώ μόνο με τις απαντήσεις του ιστολογίου μου και με συγχωρείς αν σε έβαλα άδικα σε σκέψεις. Ούτε να σκεφτείς ότι επιθυμώ τη διακοπή της επικοινωνίας μας ούτε με σένα ούτε με το aeriko ούτε με κανέναν με τον οποίο μπορεί ακόμη και να διαφωνήσω. Και σε όσους σου είπαν ότι "έθαψες" τα Φτερά από μετάξι, θα τους απαντήσω ότι τα τίμησες αφιερώνοντας τόσο χρόνο για χάρη τους. Εξάλλου, τα φτερά δεν τα θάβει κανείς. Ανοίγουν, πετούν και γλιτώνουν... ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΠΟΛΛΗ ΠΟΛΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΕΔΩ ΚΙ ΕΓΩ,ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΣΚΗΣΑ «ΑΡΝΗΤΙΚΗ «ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ,ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ ΤΗΣ(ΠΑΡ’ΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΛΟΚΗΣ).ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ(ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ ΛΕΝΑΣ,ΘΑ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ,ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ).
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ,ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑ,ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ,Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ,ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΗΣ,ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ.
ΕΞ ΑΛΛΟΥ,ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ?ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ?
ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΕΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ(ΣΤΙΓΜΗΣ,ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ,ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΜΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΛ…) ΔΙΟΤΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ «ΒΓΑΖΕΙ» ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.
ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ(ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΕΣ)ΔΙΝΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΜΙΑ
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ.ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΜΠΑΣΕΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ,ΣΤΟ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ,ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΛΕ-
ΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΡΑΤΕΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ.
ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ,ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΘΑ ΑΝΑΙΡΕΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ,ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ(ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ,ΔΙΟΤΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΙΑΣΤΗΚΑ).
Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΩΘΗΣΗ ΓΙΑ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ.ΕΞ’ ΑΛΛΟΥ
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΕΣΤΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ(ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔiΚΑΣΙΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ),ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ
ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ,ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΙ ΤΥΧΟΝ ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ,ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ,ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΓΝΙΣΕΙ,ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ,ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ?,ΠΙΟ ΨΗΛΑ.
ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ.ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΤΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ,ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ(ΔΙΚΟΥΣ
ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ)ΔΑΙΜΟΝΕΣ.ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΝΑ ΔΕΝΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΤΥΧΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΩΝ,ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΕΚΤΗ,ΔΙΟΤΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΣΤΕΙ ΚΑΙ
ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ(ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ?).
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΔΙΝΕΙ(ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΚΟΠΟΣ) ΕΡΓΟ ΨΥΧΗΣ,ΠΟΥ ΑΠΑΙ-
ΤΕΙ ΚΟΠΟ ΨΥΧΙΚΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ,ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ «ΠΕΤΑΞΕΙ»,ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ,ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ.
(ΚΑΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΟ ΑΔΕΙΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΑΠΟ ΟΜΟΤΕΧΝΟΥΣ Η ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ,ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ ΠΑΠΑ ΕΥ-
ΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΗ).
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΔΙΑΛΟΓΟΥ(ΜΠΑΒΟ ΣΤΟΝ
«ΨΥΧΟΓΙΟ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ),ΔΙΟΤΙ Η ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ,ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΑΣΠΡΟ,
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΚΡΙ,ΜΑΥΡΟ Η ,ΝΑ ΑΠΕΧΕΙ ΣΥΧΝΑ ΠΑΡΑΣΑΓΓΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ
ΝΑ ΔΩΣΕΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ.
ΒΕΒΑΙΑ,Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΚΟΥΕΙΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ,ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΞ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ.ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΥ ΑΝΟΙΧΤΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΗΜΩΝ,ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ,ΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ,ΔΕΝ ΘΑ ΒΙΑΣΤΩ,ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΕΡΓΟ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ,ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΩ
(ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ,ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΙΠΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ,ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΙ ΠΙΑ.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ,ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΧΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΕΙ,ΛΟΓΩ ΚΕΚΤΗΜΕΝΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ)
ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ:
ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΠΑΛΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΕΣ.ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΛΕΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ.ΕΙΝΑΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ(Κα. ΚΑΛΙΟΝΤΖΗ ΣΥΓΧΑΡΗΤΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ)
ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΦΩΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ

Smaragdenia είπε...

Πασχαλία μου, ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ, να σε χαιρόμαστε!!
Σμαραγδή

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Πασχαλία επιμένω οτι άναψες φωτιές!
Νικόδημε είμαι κι εγώ εδώ, για να πιστοποιήσω οτι η Πασχαλία δεν θα πειραζόταν και δεν θα θύμωνε ποτέ από μια κριτική τόσο εμπεριστατωμένη και τόσο γεμάτη επιχειρήματα μια κριτική που θα γινόταν με τόσο σεβασμό και αγάπη για ένα της "παιδί"!
Και επανέρχομαι σε σένα Πασχαλία! Πόσο σε καταλαβαίνω που χάθηκες από παντού! Και παρ' όλο που εγώ τέλειωσα με το καινούριο και το παρέδωσα, "ζηλεύω" αυτό που ξέρω οτι βιώνεις αυτήν την εποχή!
ΥΓ: Σου έστειλα στο facebook τα χρόνια μου πολλά για τα γενέθλιά σου στα λέω και από αδώ! Χιλιόχρονη και γεμάτη εμπνεύσεις!
ΥΓ2: Κι εγώ απ' όλα σου τα βιβία, ξέρεις πόσο λάτρεψα την Ματζίκα!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή μου Πασχαλιά.
Δεν μπήκα ποτέ με σκοπό να προσβάλω το ιστολόγιο σου ή με σκοπό να βρίσω κάποιον εδώ.
Αυτό μπορώ να το κάνω στα δικά τους ιστολόγια.
Ούτε τον ειδικό κάνω.
Ομως αυτό που είπα και στο πρώτο μου σχόλιο ισχύει.
Ναι διαφωνώ με το Αερικό στο θέμα.
Τώρα αν την χωενέυω ή αυτή η τον Νικόδημο δεν αφορά τους υπόλοιπους΄.
Ομως θα περίμενα από ένα Λογοτέχνης όπως το παίζει ο κύριος Διακογιάννης έστω και σε μια διαφωνία να είναι σοβαρός.
Εγώ ξεκίνησα από την Κύπρο με όλη μου την οικογένεια απλά κάι μόνο
για να είμαι στη παρουσίαση του βιβλίου του dark poetry όπου πολλοί φίλοι από το νετ έκαναν μια συλλογική προσπάθεια.
μέσα σε αυτούς και το αερικό.
οπως επίσης παράγειλα στη Κύπρο να μου φέρουνε το βιβλίο του τερα αμου όπως και το βιβλίο του Τάκη Τσαντίλα.
Δεν μετρά για μένα να είμαι ειδικός.
μετρά να στηρίζω προσπάθειες φίλων.
Αν τώρα ο ίδιος νοιώθει προσβλημένος με τις επιλογές του ή αν νοιώθει υπεράνω των υπολοίπων στο βιβλίο και τους έβρισε δημόσια δικό του πρόβλημα.
Δεν θα ξανα αναφερθώ στο θέμα.
Και αν πιστεύεις ότι με οποιο δήποτε τρόπο Πασχαλιά μου πρόσβαλα το blog σου μπορείς να διαγράψεις όλα τα σχόλια μου.
Τυχαία μπήκα αλλά μου άρεσε.
ομως δεν θα ήθελα να θεωτηθεί ότι μπαίνω για να κάνω φασαρία.
Η πορεία μου στο νετ τόσα χρόνια δεν αποδικνύει κάτι τέτοιο.
Σματςςςςςςςς σε όλους και πάντα επιτυχίες.

Ανώνυμος είπε...

Απορώ με το θράσσος εκείνων που λενε ότι δεν μπήκαν με σκοπό να βρίσουν, ενώ γέμισαν μια ξένη ιστοσελίδα, τη δική σου Πασχαλία, με βρισιές και ακολούθησαν την ίδια τακτική και στη δική μου, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να τα γράψουν στην άμεσα ενδιαφερόμενη, δηλαδή το Αερικό.
Η Πασχαλία και η κάθε Πασχαλία που δε γνωρίζει γεγονότα δεν είναι ούτε υποχρεωμένη να μπει στο τριπάκι ούτε να μας πει αν της αρέσει η dark ποίηση ή εκείνη που φλερτάρει με το ρεύμα του νεοσατανισμού (σταματήστε να λέτε τέχνη ό,τι προσβάλει αξίες και επιτεύγματα της ανθρώπινης διανόησης ή ό,τι αποτελεί προθάλαμο για σκληρότερα βήματα στις απαιτήσεις της Νέας Εποχής).
Αντίο Ροδούλα και όποιος έχει ανοιχτή την καρδιά αρκεί να επισκεφθεί ΟΛΕΣ τις εγγραφές τόσο του δικού μου ιστολογίου όσο και εκείνων που το μαύρο και gothic αποτελούν πλέον δεύτερη φύση, να δει, να συγκρίνει και να αποφασίσει μόνος του, δημοκρατία άλλωστε έχουμε, και να σχηματίσει γνώμη. Το δικό σου βέβαια καμιά σχέση δεν έχει με τα παραπάνω, αλλ΄απώς να συνοδοιπορεύσουν 2 άνθρωποθι όταν οι φίλοι τους είναι τόσο διαφορετικοί και όχι απλώς διαφορετικοί μα το όλο θέμα έχει να κάνει με την προστασία της ψυχής και της αισθητικής μας;

Και επιτέλους συνεχίστε τη ζψή σας με τις δικές σας επιλογές και αφήστε με ήσυχο. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει τι έχει προηγηθεί και έφτασα στο σημείο να υψώσω τη φωνή μου΄, ως όφειλα να κάνω. Εκτός κι αν θέλετε έναν δάσκαλο να έχει το όνομά του ανάμεσα σε εγγραφές που υμνούν την νεκροφιλία!!! (δυστυχώς φροντίσατε να κατεβάσετε όλες εκείνες τις εγγραφές, γιατί σας ξεμπρόστιασα.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Νομίζω οτι το θέμα έχει ξεφύγει και βρίσκεται μακράν του θέματος που έθεσε η Πασχαλία. Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις δεν βοηθούν κανέναν και γνώμη μου είναι οτι τα ιστολόγια δεν είναι τόπος για να βγάζουμε απωθημένα!Όπως επίσης αν θέλουμε να προάγουμε μια συζήτηση δεν χρησιμοποιούμε εκφράσεις του τύπου: "Το παίζει λογοτέχνης" γιατί τότε όντως προσβάλλουμε και θίγουμε υπολήψεις! Απ' ότι κατάλαβα σ' αυτό το ιστολόγιο, συνεχίσατε μια αντιπαράθεση που εμείς οι υπόλοιποι που δεν γνωρίζουμε, παρακολουθήσαμε ανίδεοι και δεν ήταν έντιμο!
Είμαι σε θέση να γνωρίζω οτι η Πασχαλία βρίσκεται σε παρουσίαση του βιβλίου της μακριά και είμαι σίγουρη οτι θα στεναχωρηθεί πολύ με την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα. Ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση και την καταντήσατε ρινγκ! Κρίμα....

Smaragdenia είπε...

Συμφωνώ και επαυξάνω με τη Λένα! "Ειρήνη υμίν" και καλή καρδιά. Αυτό μετράει.
Σμαραγδή

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Παιδιά ο Χριστός και η Παναγία!!!! Μια συζήτηση, και πολύ όμορφη και εποικοδομητική, ξεκινήσαμε να κάνουμε και καταντήσαμε μάρτυρες σε... δικαστήριο.
Rose , ξέρεις ότι διαφώνησα ανοιχτά σε απόψεις του αερικού όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε τις μεταξύ σας αντιπαραθέσεις κι εκτός αυτού, όπως είπε και η Λένα, δεν ξέρουμε τι έχει συμβεί μεταξύ σας και δεν είναι έντιμο και σωστό αυτό που γίνεται.
Νομιζω πως ο Νικόδημος δεν το παίζει τίποτα. Ξέρει ποιος είναι και τι είναι . Από εκεί και πέρα ότι προσωπικά έχεις μαζί του, ή με το αερικό, καλό θα ήταν να τα λύσετε μόνοι σας.
Σεβασμός στο blog της Πασχαλίας και στο γεγονός ότι βρίσκεται μακριά, και μην το χρησιμοποιείτε για να "χτυπήσετε" άλλους.

Ανώνυμος είπε...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΜΑΡΙΑ ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ. ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ Ν' ΑΝΤΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΜΑΣ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΠΗΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ. ΚΑΙ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΚΙΟΛΑΣ Η ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Καλά βρε κορίτσια...δίκιο έχετε..πήρε μεγαλύτερη διάσταση από ότι έπρεπε.. και το blog της Πασχαλιάς δεν ήταν το κατάλληλο..
αν και προσωπικά δεν βλέπω να είμαστε εκτός θέματος..
Ολα ξεκίνησαν και συνέχισαν για κριτική καλλιτεχνών...
Ασχετα όμως...παράγινε..

Απολογούμαι και αν θέλει να διαγραψει τα σχόλια μου δεν με ενοχλεί.

Το θέμα δεν ξεκίνησε σε προσωπικό επίπεδο.
Απλά μερικές φορές όλα παίρνουν άλλες διαστάσεις..η βγαίνουν άλλα..
συμβαίνουν και αυτά...


Πάντως θα σας πω...
Εστω και έτσι..εγώ γνώρισα εσας.
Δεν ασχολούμαι με Λογοτεχνία. Ασχολούμαι όμως με φίλους που δημιουργουν.
Σήμερα που είμουνα σε βιβλιοπωλείο..είδα τα βιβλία της
Πασχαλιάς και της Λένας Μαντά.
Τα αγόρασα..και του λέω εκεί στο βιβλιοπωλείο..αχχ τις ξέρω αυτές..
και ένοιωσα χαρά που ακόμα και έτσι μέσα σε ένα blog γνώρισα κατι καινούργιο για μένα.

Μην κολλάτε σε μια παρεξήγηση ή σε ένα καυγα..
Το blogging ανοίγει δρόμους σε πολλά..
Προσωπικά απολογούμαι ξανά στην Πασχαλιά
και αν η ίδια θέλει να μην ξαναγράψω εδώ θα σεβαστώ την γνώμη της.
Ομως εγώ κέρδισα από αυτά.
Γνώρισα την προσπάθεια δύο νέων για μένα ατόμων.Θα διαβάσω τα βιβλία και θα γράψω τη γνώμη μου στο blog μου..
και θα σας καλέσω να τα δείτε...
έτσι που να σχολιάσετε ότι θέλετε και εσεις..

Και η γνώμη μου δεν είναι ειδικού..
είναι απλά πως ένοιωσα..
με σματςς απο Λευκωσία
σας εύχομαι καλό απόγευμα.

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Μια καλοπροαίρετη παρατήρηση
ΠασχαλΙα την λένε την κοπέλα, όχι ΠασχαλιΑ . :P
Ο τόνος στο ιιιιι
ok το είπα και ησύχασα!!!!
χιχιχχιχι

Ανώνυμος είπε...

Μπα σε καλό σας! Το φεγγάρι φταίει ή εγώ έριξα το μήλο της έριδος με το θέμα που διάλεξα;
Ή μήπως όταν λείπει η ... γάτα χορεύουν τα ποντίκια;
Τέλος πάντων, για να αφήσουμε στην άκρη τα αστεία. Ομολογώ ότι στενοχωρήθηκα γι' αυτό το λεκτικό επεισόδιο στο blog αλλά θα ήμουν ευτυχής αν δω τη yellowrose και το Νικόδημο να φιλιώνουν στο blog μου. Ό, τι πιστεύει καθένας είναι δικαίωμά του αρκεί να μην κατακρίνει και να μην πληγώνει τους άλλους.
Yellowrose δεν φιλτράρω ποτέ τα σχόλια όσων μπαίνουν στο blog μου. Είναι μια προσωπική στάση ζωής να μην φιμώνω τους άλλους και να προσπαθώ να είμαι ανθεκτική ακόμη και στα ενοχλητικά σχόλια για ένα και βασικό λόγο: Καθένας με όσα λέει και πράττει διαφημίζει ή δυσφημεί τον εαυτό του. Προσωπικά δεν νιώθω προσβεβλημένη. Λίγο μπερδεμένη αισθάνομαι γιατί δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάτε. Kαι σε καμία περίπτωση δεν θέλω να απέχεις από το blog Μου ούτε εσύ ούτε ο Νικόδημος. Θα χαρώ μάλιστα, αν διαβάζεις τόσο διαφορετικά πράγματα, να μου πεις την άποψή σου για ένα βιβλίο που μάλλον διαφέρει από όσα συνηθίζεις να διαβάζεις.
Κανείς σας μην τολμήσει να μην συμμετάσχει στο επόμενο θέμα που θα αναρτήσω και ελπίζω να μην ξεσηκώσει πάλι τέτοια αντίδραση. Μου το χρωστάτε κατά κάποιον τρόπο γιατί ήσασταν λίγο ...άτακτα παιδιά.
Φιλιά σε όλους. Η λογοτεχνία έχει χίλια πρόσωπα. Ας μην της στερούμε το δικαίωμα να φοράει όποια μάσκα της αρέσει κάθε φορά. ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

Ανώνυμος είπε...

den jero an sinexizei na se endiaferei i gnomi moy ma ego tha stin po, ftera apo metaji loipon giati exoyme alergeia sta ftera, giati opos k na to kaneis einai poio ntelikata k asinithista.
ayto akribos einai k to biblio asinithisto.....
oi poio poly foboynte pisteyo na milisoyn gia anapiria [den kolaei sto logo moy] i miloyn me oikto [xalali sas] to mono poy exo ego na soy po;
HTAN YPEROXO
me dyo ''odos'' tha mporoysa na ''krino'' to biblio me tin logiki poy moy leei tha mporoyses kati parapano na deijei apo tis alages poy fernei mia anapiria, ma i kardia fonazei pos oxi etsi akribos eprepe na einai alios tha ginotan poly melo xoris oysiastika na dosei kati parapano apo ayto poy idi soy dinei.
me agkije, o agonas tis na simfiliothei me to anapiriko karotsaki [meta apo 11 xronia akoma paleyo].
Me agkije i anagki tis, i agonia tis gia agapi erotiki, i anagki tis gia ena xadi, ena agkigma.
Katanoisa tin symperifora tis stin koliti tis, poy itan adiki k skliri ma as poyme eixe elafrintika.
Ma pano apo olla eklaja otan ftiaxnontas to idryma kalese se ayto ton misel, ena xamogelo poy kapote se mayres meres fotise prota tin diki tis jyxi.
Panta kapos etsi sibenei enas nosileytis, mia nosileytria, enas giatros i enas fysikotherapeytis se aytes tis mayres ores tis apognosis k tis agonias soy xarizei mia stagona apo fos poy i jyxi soy to royfaei sto mayro skotadi poy briskete ekeines tis stigmes, balsamo einai poy tin iremei k tis dinei tharos k koyragio.
tha mporoysa na soy grajo ores ma nomizo pos katalabes agapiti Pasxalia ti thelo na po
EYXARISTO.
SOFIA

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητή μου Σοφία, το έχω πει και θα το ξαναπώ ότι η άποψη ανθρώπων σαν κι εσένα με αφορούσε σε αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο γράφτηκε για σας, είναι αν θέλεις μια προσωπική μου μάχη να έρθω στη θέση σας. Σου είμαι ευγνώμων που μπήκες στον κόπο να ηρεμήσεις την αγωνία που είχα να μην σας θίξω και να μην παρουσιάσω τίποτε διαφορετικό από την αλήθεια. Δεν ήθελα να δώσω ένα συνηθισμένο happy end γιατί δεν είστε συνηθισμένα άτομα. Είστε άτομα με δυνάμεις που ούτε καν μπορούν να τις διανοηθούν οι αρτιμελείς γι' αυτό και διάλεξα τη Σμαραγδένια για ηρωίδα μου. Ειλικρινά με συγκινείς κι αν τούτη τη στιγμή τέλειωνε η πορεία μου ως συγγραφέας, θα είχα την τύχη να πω πως κάτι πρόσφερα. Γι' αυτό γράφω. Με αγάπη, Πασχαλία Τραυλού